مروری بر زندگی سردار شهید ولی ولی الله چراغچی مژیدی

به گزارش پرتال پارسی ، به نقل از وب سایت مرکز اسناد و تحقیقات IRGC برای دفاع مقدس ، سردار ولی الله چراغچی مژیدی ، معاون فرمانده لشکر 5 نصر ، در اول اکتبر سال 1958 در شهر مقدس مشهد متولد شد.

در کودکی در یک مدرسه دینی-مذهبی به نام “مقوییه” شرکت کرد و 3 سال در آنجا تحصیل کرد. وی پس از دوره دبستان ، تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان دانش دانشکده ریاضی شروع کرد و در سال 1978-1998 پس از گذراندن امتحان ورودی ، در رشته مهندسی علمی در دانشگاه بیرجند پذیرفته شد.

اوج انقلاب مشهور اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) ، او فعالیتهای مذهبی و سیاسی خود را افزایش داد و شروع به مبارزه کرد.

از سال 1979 تا 1998 ، وقتی دانشگاه را بست ، فعالیت خود را در ارتش آغاز کرد و در کلاس های نظامی به مردم تدریس می کرد. وی سپس با تشکیل سپاه به عضویت این نهاد انقلابی درآمد و تحصیلات و دانشگاه خود را ترک کرد. وی با آغاز اولین خیانت های ضد انقلابی داخلی در گنبد ، وی به این منطقه رفت و کارهای قهرمانانه بسیاری را در آنجا به جا گذاشت.
با شروع جنگ عراق و ایران علیه ایران ، چراغچی به جبهه ها حمله کرد و دائماً در طول جنگ تحمیلی در خط مقدم حضور داشت. وی در زمان اقامت در جبهه نبرد درست علیه باطل ، مسئولیت فرماندهی گردان را بر عهده داشت ، مسئولیت برنامه ریزی و عملیات را در منطقه ششم سپاه بر عهده داشت ، مسئولیت برنامه ریزی و عملیات را در نصر 5 خراسان و به عنوان معاون فرمانده لشکر 5 عهده دار بود. نصر.

چراغچی از قدرت برنامه ریزی و طراحی بی نظیری برخوردار بود. در طول عملیات بستان ، نقشه تسخیر وی توسط همه فرماندهان تصویب شد.

وی در حین جراحی چزابه دستبند شده بود اما استراحت نکرد و حاضر نبود به هر قیمتی پشت جبهه برود تا اینکه وضعیت وی به دلیل شدت جراحات وخیم تر شود و وی را به اجبار به پشت جبهه منتقل کرد. در یکی از حملات ، گلچین به او اصابت کرد و به پشت دریچه قلب رسید ، اما شهید ادامه داد: “هیچی.” من خوبم در مورد جنگ و فرزندان باسیا در خط مقدم بهتر فکر کنید.

او همیشه می گفت: “آرزو می کنم شکافی در سرم داشته باشم و یک شهید زیبا باشم.”

سردار ولی الله چراغچی در عملیات بدر در 24 اسفندا سال 1363 در جاده خندق در منطقه جمجه زخمی شد. مشهد آرام شد.

چگونه به زبان همکارم شهید چراغچی شهادت دهم

یار و برادر بی سیم شهید چراغی که در زمان شهادت با وی بود ، آخرین لحظات زندگی سکولار شهید چراغی را بازگو می کند: آنها باید از خط مقدم پیروی کنند؛ آن روز قرعه کشی از طرف من قرعه کشی شد و من با آقای ولی رفتم خط. با دیدن او ، تعداد سربازان ، که حدود 20 نفر بودند ، روحیه جدیدی گرفت. آن روز شرایط کمی دشوار بود زیرا برخی از فرماندهان به نیروهای و مهمات احتیاج داشتند و فشار زیادی وجود دارد از طرف دیگر دشمن گشتی بسیار سنگین را راه اندازی کرد ، زیرا ما به چهل یا پنجاه متر رسیدیم و توانستیم صدای تانک ها را بشنویم. دشمن خاکریز را هدف قرار داد.

ما تا زمانی که تانکهای دشمن به زمین نرسیدند مقاومت کردیم اما پیاده نظام و خدمه تانک فرار کردند. عصر آن روز ، آنها پشت قسمت اول خاکریز را خاکی انداختند و ما برای بررسی اوضاع به آنجا رفتیم و شهید چراغچی نیازها را از طریق شبکه بی سیم اعلام کرد. نماز مغرب را خواندیم و استراحت کوتاهی کردم. وقتی از خواب بیدار شدم ، آقای ولی را دیدم ، اما او هنوز در حال نماز بود و تا صبح ادامه داشت.

بعد از نماز صبح ، دشمن دوباره آتش را باز کرد. وی هنگامی که سر خود را بلند کرد برای بررسی وضعیت خصمانه در ناحیه تیراندازی شد. در این شرایط ما او را به موتورسیکلت بازگرداندیم و وقتی سردار قالیباف یک شهید چراغچی را از نزدیک دید ، به وی دستور داد که با هلیکوپتر به تهران منتقل شوند. روز به درجه شهادت بالایی رسیده است.

وصیت نامه شهید ولی الله چراغچی

در متن وصیت نامه شهید چراغچی آمده است:
و … محمد ، ع ، صلح و بركات خداوند ، منتخب بهترين صد و بيست و چهار هزار پيامبرش؛
و علی (علیه السلام) حافظ حق اوست و یازده پسر علی (علیه السلام) فاطمه (سلام الله علیها) که نظم دارند؛
در مورد اثبات تنها خدا ، مهدی (خداوند ممکن است سرنوشت خود را تسریع کند) در انتظار فرمان ظهور او (نگران بشریت) است.
قال الحسین گفت:
خدا رحمت کند امام عزیزم که به ما اطلاع داده است و در هر فرصتی می توان لکه نیت را برطرف کرد تا ما فقط برای خدا باشیم و به شهدایی که به ما یاد داده اند رحمت کنیم ، چگونه می توانیم به سمت بهتر پیش برویم. “

انتهای پیام