تفاوت اجرای مهریه از طریق ثبت و دادگاه

مهریه، حق قانونی زن است که پس از عقد نکاح به ذمه مرد قرار می گیرد و مطالبه آن از دو طریق اداره ثبت اسناد و املاک یا دادگاه خانواده امکان پذیر است. انتخاب بین این دو مسیر، به شرایط مالی زوج و اهداف زوجه بستگی دارد و از اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، با لغو رویه اجباری مراجعه به ثبت، زوجه می تواند آزادانه یکی از این دو مرجع را برای مطالبه مهریه خود برگزیند. این مقاله به مقایسه جامع و تفصیلی این دو روش، مزایا، معایب و نکات کلیدی هر یک می پردازد تا راهنمایی دقیق برای تصمیم گیری آگاهانه فراهم آورد.

مهریه در نظام حقوقی ایران، از جایگاه ویژه ای برخوردار است و به محض انعقاد عقد دائم، زن مالک آن می شود و می تواند در هر زمان، حتی بدون طلاق، آن را مطالبه کند. این حق، که در سند ازدواج به ثبت می رسد، پشتوانه مالی و حمایتی برای زن محسوب می شود. در دهه های اخیر، با افزایش دعاوی خانواده، مطالبه مهریه به یکی از موضوعات پرتکرار در محاکم و ادارات ثبتی تبدیل شده است. آشنایی با جزئیات هر یک از روش های قانونی مطالبه مهریه، یعنی از طریق اجرای ثبت و از طریق دادگاه خانواده، برای زنان و همچنین مشاوران حقوقی ضروری است تا بتوانند بهترین راهکار را متناسب با وضعیت موجود انتخاب کنند.

به روزرسانی مهم: لغو بخشنامه اجباری مراجعه به ثبت در سال ۱۴۰۳

یکی از مهم ترین تحولات قانونی در زمینه مطالبه مهریه، لغو بخشنامه اجباری مراجعه به اداره ثبت اسناد و املاک پیش از طرح دعوا در دادگاه، در اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ و به موجب قانون برنامه هفتم توسعه است. این تغییر رویه، به زن این امکان را می دهد که با توجه به شرایط خاص خود و همسرش، مرجع صالح را برای آغاز فرآیند مطالبه مهریه، آزادانه انتخاب کند.

پیش از این، بخشنامه ای در سال ۱۳۹۹، تمامی واحدهای قضایی کشور را مکلف کرده بود که از پذیرش دعاوی مطالبه مهریه، پیش از اخذ گواهی عدم امکان وصول از اداره ثبت، خودداری کنند. این امر به این معنا بود که زنان ابتدا باید به دفترخانه محل عقد و سپس به اداره ثبت مراجعه می کردند و در صورت عدم توفیق در توقیف اموال زوج، می توانستند به دادگاه مراجعه کنند. این رویه، اغلب منجر به طولانی شدن فرآیند مطالبه و در مواردی، ایجاد فرصت برای زوج جهت انتقال اموال خود می شد.

با لغو این بخشنامه، وضعیت به شرایط پیش از سال ۱۳۹۹ بازگشته است. اکنون زن می تواند با انتخاب خود، مستقیماً به دادگاه خانواده مراجعه کرده و یا از طریق اداره ثبت اسناد و املاک، مهریه خود را مطالبه کند. این تغییر، انعطاف پذیری بیشتری را برای زوجه فراهم می آورد و اهمیت بررسی دقیق مزایا و معایب هر روش را دوچندان می سازد.

مطالبه مهریه از طریق اجرای ثبت (سند رسمی)

سند ازدواج به موجب قانون، یک سند رسمی و لازم الاجرا تلقی می شود. این ویژگی، امکان مطالبه مهریه از طریق اداره ثبت اسناد و املاک را فراهم می آورد. این روش، در صورتی که زوج دارای اموال مشخصی باشد که به راحتی قابل توقیف هستند، می تواند گزینه سریع تر و کم هزینه تری برای زوجه باشد.

مبنای قانونی

مبنای قانونی اجرای مهریه از طریق ثبت، این واقعیت است که سند ازدواج یک سند رسمی است و مطابق ماده ۱۱۳ قانون ثبت اسناد و املاک و همچنین آیین نامه اجرای مفاد اسناد رسمی لازم الاجرا، اسناد رسمی که در دفاتر اسناد رسمی تنظیم شده اند، می توانند بدون نیاز به حکم قضایی، از طریق اداره ثبت اجرا شوند. مهریه نیز به دلیل ثبت در سند رسمی ازدواج، مشمول این قاعده می گردد.

مراحل گام به گام مطالبه مهریه از طریق اجرای ثبت

ثبت نام در سامانه ثنا: زوجه ابتدا باید در سامانه ثنا ثبت نام کند تا ابلاغیه های مربوطه را دریافت نماید.
مراجعه به دفترخانه ثبت کننده عقد: زوجه یا وکیل قانونی او با در دست داشتن اصل سند ازدواج، شناسنامه و کارت ملی به دفترخانه ای که عقد نکاح در آن ثبت شده، مراجعه می کند.
درخواست صدور اجرائیه: زوجه یا وکیل وی، درخواست کتبی صدور اجرائیه مهریه را به سردفتر ارائه می دهد. سردفتر پس از احراز هویت و صلاحیت، اجرائیه را تنظیم و امضا می کند.
ارجاع پرونده به اداره ثبت اسناد و املاک: دفترخانه، پرونده شامل اجرائیه را به اداره اجرای ثبت اسناد و املاک (معمولاً اداره پنجم اجرای اسناد رسمی) ارسال می کند.
معرفی اموال و درخواست توقیف: پس از تشکیل پرونده در اداره ثبت، زوجه باید اموال قابل توقیف زوج را به اداره معرفی کند. این اموال می تواند شامل حساب های بانکی (با مکاتبه با بانک مرکزی)، خودرو (با مکاتبه با اداره راهور) و املاک (با مکاتبه با اداره ثبت اسناد و املاک) باشد.
ابلاغ اجرائیه به زوج: اجرائیه به زوج ابلاغ می شود و او ۱۰ روز مهلت دارد تا مهریه را پرداخت کند یا ترتیبی برای پرداخت آن بدهد.
کارشناسی و مزایده اموال: در صورت عدم پرداخت مهریه در مهلت مقرر، اموال توقیف شده توسط کارشناس رسمی دادگستری قیمت گذاری شده و سپس از طریق مزایده به فروش می رسد تا مهریه زوجه از محل آن پرداخت شود.

مدارک مورد نیاز

اصل سند ازدواج (رونوشت آن در صورت مفقودی یا عدم دسترسی به اصل)
اصل شناسنامه و کارت ملی زوجه
وکالتنامه رسمی (در صورت اقدام توسط وکیل)
فرم چاپی درخواست صدور اجرائیه (که توسط سازمان ثبت اسناد و املاک کشور تنظیم شده است)

مطالبه مهریه از طریق دادگاه خانواده

دادگاه خانواده، مرجع عمومی صلاحیت دار برای رسیدگی به کلیه دعاوی مرتبط با امور خانواده، از جمله مطالبه مهریه است. این روش، به خصوص زمانی که زوج اموال مشخصی ندارد یا زوجه اطلاعات کافی از دارایی های وی در دسترس ندارد، می تواند مؤثرتر باشد.

مبنای قانونی

صلاحیت دادگاه خانواده در رسیدگی به دعاوی مهریه، بر اساس ماده ۴ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ تعیین شده است که رسیدگی به دعاوی مربوط به مهریه را در صلاحیت این دادگاه قرار می دهد. دادگاه با بررسی مستندات و اظهارات طرفین، حکم مقتضی را صادر می کند.

مراحل گام به گام مطالبه مهریه از طریق دادگاه خانواده

ثبت نام در سامانه ثنا: زوجه باید در سامانه ثنا ثبت نام کرده باشد تا بتواند دادخواست خود را ثبت و ابلاغیه ها را دریافت کند.
تنظیم و ثبت دادخواست مطالبه مهریه: زوجه یا وکیل وی، دادخواستی با عنوان مطالبه مهریه تنظیم و آن را از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی ثبت می کند. در این دادخواست، مبلغ مهریه و دلایل مطالبه آن باید ذکر شود.
درخواست تأمین خواسته (اختیاری اما توصیه شده): زوجه می تواند همزمان با ثبت دادخواست مطالبه مهریه، تقاضای تأمین خواسته را نیز مطرح کند. تأمین خواسته به معنای توقیف اموال زوج پیش از رسیدگی و صدور حکم است تا زوج نتواند اموال خود را منتقل یا مخفی کند. این اقدام معمولاً بدون اطلاع قبلی به زوج صورت می گیرد.
تعیین شعبه و وقت رسیدگی: پس از ثبت دادخواست، پرونده به یکی از شعب دادگاه خانواده ارجاع داده شده و وقت رسیدگی تعیین و به طرفین ابلاغ می شود.
برگزاری جلسه دادرسی: طرفین در جلسه دادگاه حاضر شده و دفاعیات خود را مطرح می کنند. دادگاه به ماهیت دعوا رسیدگی کرده و شواهد و مدارک را بررسی می نماید.
صدور حکم بدوی و قطعی: پس از رسیدگی، دادگاه حکم بدوی را صادر می کند. در صورت اعتراض هر یک از طرفین، پرونده به دادگاه تجدیدنظر ارجاع می شود و پس از آن حکم قطعی صادر می گردد.
مراحل اجرایی پس از قطعیت حکم: پس از قطعیت حکم، زوجه درخواست صدور اجرائیه را به شعبه صادرکننده حکم می دهد. پرونده به واحد اجرای احکام مدنی ارجاع می شود تا مراحل توقیف و فروش اموال جهت وصول مهریه انجام گیرد. در این مرحله نیز واحد اجرا می تواند به استعلام از مراجع مختلف (بانک، راهور، ثبت اسناد) بپردازد.

مدارک مورد نیاز

اصل سند ازدواج
اصل شناسنامه و کارت ملی زوجه
وکالتنامه رسمی (در صورت اقدام توسط وکیل)
فیش پرداخت هزینه های دادرسی (۳.۵ درصد از میزان خواسته برای مرحله بدوی)

صلاحیت دادگاه

دادگاه صالح برای رسیدگی به دعوای مطالبه مهریه، معمولاً دادگاه خانواده محل اقامت زوج است. اما اگر خواسته، مطالبه مهریه غیرمنقول باشد، دادگاه محل وقوع مال (ملک) صالح به رسیدگی خواهد بود.

تفاوت های کلیدی اجرای مهریه از طریق ثبت و دادگاه (مقایسه جامع و کاربردی)

انتخاب روش صحیح برای مطالبه مهریه، می تواند تأثیر بسزایی در سرعت، هزینه و نتیجه نهایی پرونده داشته باشد. در ادامه، تفاوت های کلیدی این دو روش در قالب یک جدول مقایسه ای جامع ارائه شده است:

ردیف	موضوع مقایسه	اجرای مهریه از طریق ثبت	مطالبه مهریه از طریق دادگاه
۱	سرعت و زمان رسیدگی	معمولاً سریع تر است، به خصوص اگر اموال زوج مشخص باشد و نیاز به دادرسی ماهیتی ندارد.	روند طولانی تر است و مستلزم تشریفات دادرسی (تنظیم دادخواست، تعیین وقت، جلسات، تجدیدنظر و …) است.
۲	هزینه های حقوقی (برای زوجه)	زوجه هزینه اولیه دادرسی پرداخت نمی کند. حق الاجرا (۵% مبلغ مورد اجرا) از زوج دریافت می شود.	زوجه باید در ابتدا ۳.۵% مبلغ خواسته را به عنوان هزینه دادرسی بپردازد (البته می تواند تقاضای اعسار کند).
۳	لزوم معرفی اموال توسط زوجه	بیشتر متکی بر معرفی اموال توسط زوجه است. اگر زوجه اموال زوج را نشناسد، فرآیند دشوار می شود.	دادگاه می تواند خود اقدام به استعلام و شناسایی اموال (مانند حساب بانکی، پلاک خودرو، املاک) کند.
۴	امکان توقیف اموال قبل از اطلاع زوج	خیر، زوج پس از ابلاغ اجرائیه ۱۰ روز فرصت دارد و ممکن است در این مدت اقدام به انتقال اموال کند.	بله، در صورت درخواست تأمین خواسته، می توان اموال زوج را قبل از اطلاع وی توقیف کرد تا از انتقال آن ها جلوگیری شود.
۵	ممنوع الخروجی	به محض درخواست زوجه و صدور اجرائیه ثبتی، امکان ممنوع الخروجی زوج وجود دارد و نسبتاً سریع تر انجام می شود.	معمولاً پس از صدور حکم قطعی و درخواست اجرا توسط زوجه، امکان ممنوع الخروجی فراهم می شود.
۶	ملاک محاسبه قیمت سکه	ملاک، قیمت روز درخواست صدور اجرائیه است.	ملاک، قیمت روز اجرای حکم (یا روز پرداخت اقساط) است.
۷	امکان صدور حکم جلب	خیر، اداره ثبت صلاحیت صدور حکم جلب را ندارد.	بله، در صورت عدم پرداخت مهریه پس از قطعیت حکم، عدم اثبات اعسار، و عدم وجود اموال کافی، امکان صدور حکم جلب زوج وجود دارد.
۸	رسیدگی به ادعای اعسار	اداره ثبت صلاحیت رسیدگی به ادعای اعسار زوج را ندارد و در صورت ادعای اعسار، زوج باید به دادگاه مراجعه کند.	دادگاه خانواده صالح به رسیدگی به دعوای اعسار از پرداخت مهریه است و می تواند حکم به تقسیط مهریه صادر کند.
۹	مرور زمان	مطالبات ثبتی مشمول مرور زمان نمی شوند.	در برخی موارد، ممکن است مشمول مرور زمان شوند، اگرچه در مورد مهریه کمتر مصداق دارد.
۱۰	صلاحیت رسیدگی به اختلافات	اداره ثبت صرفاً ماهیت اجرایی دارد و به اختلافات حقوقی (مانند صحت سند یا استرداد مهریه) رسیدگی نمی کند.	دادگاه خانواده به کلیه اختلافات و دعاوی حقوقی مرتبط با مهریه رسیدگی می کند.

مزایا و معایب هر روش (انتخاب بهترین راه با توجه به شرایط)

همانطور که در جدول بالا مشاهده شد، هر یک از روش های مطالبه مهریه، مزایا و معایب خاص خود را دارند که باید با توجه به شرایط فردی و مالی زوج و زوجه، مورد ارزیابی قرار گیرند.

اجرای مهریه از طریق ثبت

مزایا:

سرعت بالا: اگر زوجه به اموال مشخصی از زوج دسترسی داشته باشد و بتواند آن ها را به اداره ثبت معرفی کند، فرآیند مطالبه مهریه از طریق ثبت می تواند سریع تر به نتیجه برسد و نیازی به طی مراحل طولانی دادرسی نیست.
هزینه کمتر برای زوجه: زوجه در این روش نیازی به پرداخت هزینه های اولیه دادرسی ندارد؛ زیرا حق الاجرا (۵ درصد مبلغ مهریه) بر عهده زوج است.
ممنوع الخروجی سریع: به محض صدور اجرائیه ثبتی و درخواست زوجه، امکان ممنوع الخروجی زوج فراهم می شود که می تواند ابزار فشاری مؤثر برای وادار کردن زوج به پرداخت مهریه باشد.

معایب:

نیاز به معرفی اموال توسط زوجه: اگر زوجه اطلاعات کافی از اموال زوج نداشته باشد و نتواند مال مشخصی را برای توقیف معرفی کند، این روش با مشکل مواجه می شود و اداره ثبت، خود به شناسایی و توقیف اموال به صورت فعال نمی پردازد.
خطر انتقال اموال توسط زوج: از آنجایی که اجرائیه ثبتی به زوج ابلاغ می شود و او ۱۰ روز مهلت دارد، ممکن است در این فرصت اقدام به انتقال اموال خود کند. این موضوع به خصوص در پرونده هایی که بحث فرار از دین مطرح می شود، اهمیت دارد.
عدم صلاحیت رسیدگی به اعسار: اداره ثبت صلاحیت رسیدگی به ادعای اعسار (ناتوانی مالی) زوج را ندارد. در صورت طرح این ادعا توسط زوج، پرونده باید به دادگاه ارجاع شود که خود مستلزم طی مراحل قضایی است.

مطالبه مهریه از طریق دادگاه

مزایا:

امکان رسیدگی بدون معرفی اموال اولیه: دادگاه می تواند با استعلام از مراجع مختلف (بانک مرکزی، اداره راهور، اداره ثبت اسناد) به شناسایی اموال زوج بپردازد؛ حتی اگر زوجه در ابتدا از وجود اموال وی بی اطلاع باشد.
امکان صدور حکم جلب: در صورتی که زوج پس از قطعیت حکم، از پرداخت مهریه خودداری کند و اعسار وی نیز ثابت نشود، زوجه می تواند درخواست صدور حکم جلب او را از دادگاه بخواهد.
رسیدگی به اعسار و تقسیط: دادگاه صالح به رسیدگی به دعوای اعسار از پرداخت مهریه است و می تواند با بررسی وضعیت مالی زوج، حکم به تقسیط مهریه صادر کند که این امر برای زوج و زوجه، یک راهکار قانونی و قابل پیش بینی فراهم می آورد.
تأمین خواسته: امکان توقیف اموال زوج با درخواست تأمین خواسته در ابتدای پرونده، خطر انتقال اموال توسط زوج را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

معایب:

طولانی بودن روند دادرسی: مطالبه مهریه از طریق دادگاه مستلزم طی مراحل قانونی دادرسی (تنظیم دادخواست، جلسات رسیدگی، مراحل تجدیدنظر و اجرا) است که می تواند زمان بر باشد.
هزینه های اولیه دادرسی برای زوجه: زوجه باید در ابتدا مبلغی معادل ۳.۵ درصد از میزان مهریه درخواستی را به عنوان هزینه دادرسی پرداخت کند که این مبلغ در خصوص مهریه های بالا می تواند قابل توجه باشد.

نکات مهم و کاربردی در مطالبه مهریه

آگاهی از نکات حقوقی ظریف و کاربردی در فرآیند مطالبه مهریه، می تواند به زوجه در دستیابی سریع تر و مؤثرتر به حق خود یاری رساند. در ادامه به برخی از این نکات اشاره می شود:

نقش وکیل متخصص

مراجعه به وکیل متخصص در دعاوی خانواده و مهریه، در هر دو روش ثبتی و قضایی، توصیه می شود. یک وکیل مجرب می تواند:

زوجه را در انتخاب بهترین روش (ثبت یا دادگاه) بر اساس شرایط پرونده راهنمایی کند.
به صورت حرفه ای اقدام به تنظیم دادخواست یا درخواست اجرائیه کند.
در شناسایی و معرفی اموال زوج، به ویژه از طریق استعلامات قانونی، مؤثر باشد.
در مراحل دادرسی و اجرا، از حقوق زوجه دفاع کرده و روند کار را تسریع بخشد.
در پرونده های اعسار یا فرار از دین، راهکارهای حقوقی مناسبی ارائه دهد.

مستثنیات دین

مستثنیات دین، اموالی هستند که علی رغم بدهی فرد، قابل توقیف برای پرداخت بدهی (از جمله مهریه) نیستند. این موارد شامل منزل مسکونی در حد نیاز و شأن عرفی بدهکار و افراد تحت تکفل وی، اثاثیه ضروری زندگی، ابزار کار، ودیعه مسکن و برخی موارد دیگر است. زوجه باید آگاه باشد که در صورت توقیف چنین اموالی، زوج می تواند با اعتراض به آن، مال را از توقیف خارج کند.

شناخت دقیق مستثنیات دین برای زوجه ضروری است تا از توقیف اموالی که امکان وصول مهریه از آن ها وجود ندارد، پرهیز شود. این آگاهی به تمرکز بر دارایی های قابل توقیف و پیشبرد مؤثرتر پرونده کمک می کند.

توقیف حقوق کارمندی و بازنشستگی

در صورتی که زوج کارمند دولت یا بخش خصوصی باشد، می توان بخشی از حقوق و مزایای وی را توقیف کرد. میزان توقیف حقوق، بسته به داشتن یا نداشتن همسر و فرزند، متفاوت است. اگر زوج همسر و فرزند داشته باشد، یک سوم حقوق و مزایا، و در غیر این صورت، یک چهارم حقوق و مزایا قابل توقیف خواهد بود. این توقیف با ابلاغ اداره اجرا یا دادگاه به سازمان مربوطه صورت می گیرد.

آیا امکان اقدام همزمان از دو مرجع وجود دارد؟

امکان مطالبه کامل یک دین واحد (مهریه) به طور همزمان از دو مرجع (ثبت و دادگاه) وجود ندارد؛ زیرا این امر منجر به تداخل صلاحیت و دوباره کاری می شود. با این حال، زوجه می تواند بخشی از مهریه خود را از طریق ثبت و بخش دیگر را از طریق دادگاه مطالبه کند، یا اگر در یک مرجع به نتیجه نرسید، با انصراف از آن مرجع، به مرجع دیگر مراجعه کند (به ویژه با توجه به لغو بخشنامه اجباری ۱۴۰۳).

انصراف از مطالبه مهریه

زوجه در هر مرحله از مطالبه مهریه می تواند از درخواست خود انصراف دهد. انصراف می تواند به صورت کلی (بذل مهریه) یا جزئی باشد. در صورت انصراف، بسته به مرحله پرونده، ممکن است نیاز به انجام تشریفات خاصی در اداره ثبت یا دادگاه باشد. پیامد انصراف، از دست دادن حق مطالبه (به طور کامل یا جزئی) خواهد بود.

وضعیت مهریه عندالاستطاعه

مهریه عندالمطالبه، به معنای قابلیت مطالبه در هر زمان است. اما مهریه عندالاستطاعه، تنها زمانی قابل مطالبه است که زوجه بتواند توانایی مالی زوج برای پرداخت آن را ثابت کند. این اثبات استطاعت، می تواند فرآیند مطالبه را پیچیده تر و طولانی تر کند و معمولاً در دادگاه خانواده مورد رسیدگی قرار می گیرد.

در مهریه عندالاستطاعه، بار اثبات تمکن مالی زوج بر عهده زوجه است. این تفاوت اساسی، مسیر حقوقی و زمان بندی وصول مهریه را نسبت به مهریه عندالمطالبه به کلی تغییر می دهد.

در صورت فوت زوج

در صورت فوت زوج، مهریه دین ممتاز محسوب شده و زوجه می تواند آن را از ماترک (اموال به جا مانده از متوفی) مطالبه کند. این مطالبه می تواند از طریق مراجعه به اداره ثبت (در صورت وجود سند رسمی و معرفی اموال) یا از طریق دادگاه خانواده (با طرح دعوا علیه ورثه و پس از اخذ گواهی حصر وراثت) صورت گیرد.

نتیجه گیری: کدام روش برای شما مناسب تر است؟

تصمیم گیری برای انتخاب روش مطالبه مهریه، یک انتخاب حقوقی مهم و استراتژیک است که باید با دقت و با در نظر گرفتن تمام جوانب انجام شود. با لغو بخشنامه اجباری مراجعه به ثبت در سال ۱۴۰۳، اکنون زوجه از آزادی عمل بیشتری برخوردار است و می تواند بر اساس شرایط خاص خود و زوج، بهترین مسیر را برگزیند.

اگر زوج دارای اموال مشخص و قابل توقیف (مانند ملک، خودرو یا حساب بانکی قابل توجه) است و زوجه اطلاعات کافی در مورد آن ها دارد، مطالبه مهریه از طریق اجرای ثبت می تواند گزینه ای سریع تر و با هزینه کمتر برای زوجه باشد. در این روش، امکان ممنوع الخروجی سریع نیز یک مزیت محسوب می شود.

اما اگر زوج اموال مشخصی ندارد، یا زوجه از دارایی های وی بی اطلاع است، یا احتمال انتقال اموال توسط زوج بالا است، مراجعه مستقیم به دادگاه خانواده توصیه می شود. در دادگاه، امکان درخواست تأمین خواسته برای توقیف اموال (حتی قبل از اطلاع زوج)، شناسایی اموال توسط خود دادگاه از طریق استعلامات، و همچنین رسیدگی به ادعای اعسار زوج و صدور حکم جلب در صورت لزوم، مزایای قابل توجهی هستند که این روش را کارآمدتر می سازند؛ هرچند که ممکن است زمان برتر و مستلزم پرداخت هزینه های اولیه دادرسی باشد.

در نهایت، وضعیت مهریه (عندالمطالبه یا عندالاستطاعه بودن)، فوریت مطالبه، و توانایی زوجه در معرفی اموال، همگی فاکتورهای تعیین کننده در انتخاب مرجع صالح هستند. مشاوره حقوقی با یک وکیل متخصص در امور خانواده می تواند به زوجه در تحلیل دقیق این فاکتورها و انتخاب آگاهانه و مؤثرترین راهکار برای وصول مهریه کمک شایانی کند.

دسته بندی مطلب