چرا کشیدن ویپ یا پاد باعث سردرد می شود؟

ویپ‌ها، ابزارهایی هستند که در شکل‌ها و اندازه‌های گوناگون به بازار عرضه می‌شوند. این ابزارها با باتری کار می‌کنند، یک عامل گرم‌کننده دارند و محفظه‌ای را شامل می‌شوند که مایعی را در بر دارد. با ابداع ویپ‌ها و گسترش عرضه آنها، بسیاری از جوانان و نوجوانان به استفاده از آنها روی آورده‌اند. این ابزارها، با هدف القای حس سیگار یا قلیان کشیدن ابداع شده‌اند و شرکت‌های سازنده معمولا تبلیغات گسترده‌ای در مورد بی‌ضرر بودن آنها ارائه می‌دهند اما پژوهش‌های بسیاری نشان داده اند که ویپ‌ها، ابزارهای بی‌ضرری نیستند و خطرات بسیاری در پی دارند.

ویپ هم نیکوتین دارد

نیکوتین موجود در ویپ، یک ماده اعتیادآور است که در سیگارهای عادی هم وجود دارد. پژوهش اخیر “سازمان کنترل و پیشگیری بیماری”(CDC) آمریکا نشان می‌دهد که ۹۹ درصد ویپ‌های موجود در بازار، نیکوتین دارند. براساس این پژوهش، حتی نمونه‌های ویپ که با عنوان بدون نیکوتین به فروش می‌رسند، حاوی نیکوتین هستند.

نیکوتین می‌تواند به مغز نوجوانان آسیب برساند و قسمت‌هایی از مغز را تحت تاثیر قرار دهد که توجه، یادگیری و خلق و خو را کنترل می‌کنند.

مصرف نیکوتین در نوجوانی ممکن است به افزایش خطر اعتیاد به مخدرهای گوناگون در آینده منجر شود و زمینه را برای مصرف انواع مخدرها در آینده فراهم کند.

عناصر مضر

برخی از انواع ویپ، عناصری را شامل می‌شوند که در بلندمدت می‌توانند برای ریه‌ها مضر باشند. برای نمونه، ممکن است که خوردن برخی از طعم‌دهنده‌های موجود در ویپ، بدون ضرر باشد اما استنشاق آنهابرایتان جای سؤال است که چرا وقتی ویپ می‌کشید، سرتان گیج می‌رود؟ شما یکی از صدها هزار ویپری هستید که در سرمستی ناشی از مصرف نیکوتین زیاده‌روی کرده‌اند. افراد مبتدی، کسانی که در میانه راه‌ هستند و مصرف‌کننده‌های حرفه‌ای ویپ، همگی با ، احساس گیجی، حالت تهوع و سرگیجه می‌کنند. ولی چرا این اتفاق می‌افتد؟ و برای جلوگیری از آن، چه کاری می‌توانید بکنید؟

نکات کلیدی

• ویپرها اغلب، به دلیل میزان نیکوتین جویس‌های  مصرفیشان احساس سرگیجه می‌کنند.
• هم ویپرهای تازه‌کار و هم حرفه‌ای‌ها ممکن است درباره  آستانه تحملشان به نیکوتین دچار اشتباه شوند که منجر به عوارض جانبی ناخواسته می‌شود.
• ، در شکل طبیعی خود، نسبت به جویس‌های معمولی،  سریعتر جذب جریان خون می‌شود.
• عوامل تعدیل‌گر مثل محدوده توان و طول مدت کام‌گرفتن می‌توانند به طور معناداری بر میزان نیکوتین دریافتی و تجربه ویپینگتان تأثیر بگذارند.

چرا بعد از ویپینگ، نیکوتین باعث سرگیجه‌ام می‌شود؟

جواب به قدر کافی ساده است. این مسئله به خاطر نیکوتین بیش ‌از حد اتفاق می‌افتد. به جز زمانی که از بدون نیکوتین یا استفاده می‌کنید، به احتمال زیاد، جویس شما دست‌کم، حاوی مقدار کمی نیکوتین است. می‌توانید مقدارهای متفاوتی را انتخاب کنید، که شامل دوزهای پایین، مثل 3 میلی‌گرم و غلطت‌های بالا، مانند 48 میلی‌گرم می‌شود. با توجه به امکان انتخاب از میان چنین طیف گسترده‌ای از مقدارهای نیکوتین، جای تعجبی ندارد که ویپرها، بعضی از اوقات، سراغ مقدار اشتباه می‌روند.

نیکوتین، آلکالوئید (ماده شبه قلیایی) طبیعی است که در همه گونه‌های گیاهان، از بادمجان گرفته تا سیب‌زمینی یافت می‌شود. احتمالاً این آلکالوئید را از ارتباط آن با گیاه تنباکو (توتون) بشناسید. گیاه تنباکو بیشترین غلطت نیکوتین را داراست، در نتیجه، تولیدکنندگانی که قصد استخراج این ماده را دارند، به سراغ تنباکو می‌روند.

برای افراد مصرف‌کننده نیکوتین، داشتن احساس تهوع یا سرگیجه مسئله عجیبی نیست، اما این به این معنی نیست که شما مجبور به تحمل آن هستید. راه‌های بسیاری برای کاهش یا حتی جلوگیری کامل از حالت تهوع ناشی از نیکوتین وجود دارد.

ویپرهای تازه‌وارد

در ویپرهای تازه‌وارد، به‌خصوص، آن‌هایی که به تازگی، سیگار را ترک کرده‌اند، احساس سرگیجه حاصل از نیکوتین موجود در ویپشان، امری رایج است.

بعضی از این افراد به علت عادت قبلی به کشیدن سیگار، تجربه ماه‌ها یا حتی سال‌ها مصرف نیکوتین را دارند. اما برای سایر ویپرهای تازه‌کار، نیکوتین، ماده‌ای کاملاً جدید به حساب می‌آید. این افراد معمولاً به سراغ غلظت اشتباهی از نیکوتین می‌روند و آثار جانبی منفی را که درباره‌اش صحبت کرده‌ایم، تجربه می‌کنند.

درصورتی که در انتخاب مقدار نیکوتین محافظه‌کارانه عمل کنید، بدن شما، به احتمال قوی، در طول زمان به آن عادت می‌کند. اما مشکل بزرگتر، از جاه‌طلبی بیش‌ازحد ویپرهای مبتدی شروع می‌شود. بدن انسان برای خوگیری به اثرات نیکوتین، نیاز به مقداری زمان دارد. افراد تازه‌کاری که مستقیماً سراغ جویس‌های با غلظت 50 میلی‌گرم می‌روند، باید انتظار تجربه سردرد، سرگیجه و حالت تهوع را داشته باشند.

این مسئله در رابطه با ویپ‌های یکبارمصرف پرطرفدار، که تنها با میزان‌های بالای نیکوتین‌ 5% (50 میلی‌گرم) موجودند، زیاد دیده می‌شود.

ویپرهای باتجربه

حتی ویپرهای کهنه‌کار هم از این قاعده مستثنی نیستند. مهم نیست که چه قدر با تجربه باشید، باید سراغ مقداری از نیکوتین بروید که ظرفیتش را داشته باشید. برای افرادی که پنج سال است ویپ می‌کشند، احتمالاً، جویس حاوی نیکوتین 12 میلی‌گرمی راضی‌کننده باشد و ممکن است بقیه جویس با میزان 36 میلی‌گرم را ترجیح بدهند. در خصوص نیکوتین، هیچ‌وقت نباید عجله به خرج دهید. در صورتی که قصد افزایش نیکوتین مصرفیتان را دارید، باید همیشه این کار را به صورت تدریجی انجام بدهید.

سایر عوامل

اشکالی ندارد اگر تا به حال فکر می‌کردید که مقدار نیکوتین تنها عامل سبب‌ساز حالت تهوع است. بسیاری از ویپرها، با وجود تنظیم میزان نیکوتین مصرفیشان، بازهم، از احساس سرگیجه به ستوه آمده‌اند. در حقیقت، عوامل بسیاری می‌توانند در تأثیر ویپ دخیل باشند. نوع جویسی که انتخاب می‌کنید، شیوه‌ای که از استفاده می‌کنید و  امکانات قابل‌تنظیم بر روی دستگاه ویپتان، همگی می‌توانند در عوارض جانبی ناخواسته سهیم باشند.

سالت نیکوتین

سالت نیکوتین ها دارای خالص‌ترین شکل از نیکوتین هستند. تولیدکنندگان این ماده الی را از برگ‌های تنباکو استخراج کرده و با جویس‌ها ترکیب می‌کنند. بدن انسان می‌تواند به راحتی، نمک‌های نیکوتین را جذب کند، که به این معنی است که بسیار سریع‌تر از جویس‌های معمولی جذب جریان خونتان می‌شود. این مواد با اثرات ویپینگ‌های دهان ‌به ‌ریه (ام تی ال) سازگار هستند.

بیشتر تازه‌کارها از ویپینگ دهان به ریه استفاده می‌کنند، چرا که شبیه احساس هیجانی و فیزیکی فروبردن دود سیگار است. این مسئله، همراه با این حقیقت که نمک‌های نیکوتین سازگار با دستگاه‌های پادسیستم کم‌مصرف‌تر هستند، باعث استقبال ویپرهای مبتدی از نمک‌های نیکوتین می‌شود. اما حواستان باشد، چون این مدل از جویس ویپ شامل غلطتی متوسط تا زیاد از نیکوتین است.

برای ویپرهای تازه‌کار اغلب، عادت‌کردن به غلظت نمک‌های نیکوتین چالش‌انگیز است. نمک‌های نیکوتین، اگر حاوی غلطت‌های بالایی از نیکوتین باشد، در بالاترین حد خود هستند که باعث می‌شود بعضی از تازه‌کارها بیش‌ از مقدار عادی، نیکوتین مصرف کنند. نمک‌های نیکوتین با غلظت 10‌میلی‌گرمی، قوی‌تر از همان مقدار از جویس‌های معمولی است.

برای جلوگیری از حالت تهوع ناشی از نمک نیکوتین، به سراغ نمک نیکوتین با غلظت کمتری رفته و به تدریج مصرفتان را افزایش دهید. آیا می‌دانستید؟ جایگزینی برای نمک‌های نیکوتین است. این مدل، رایج‌ترین نوع از نیکوتین‌های موجود در جویس‌ها بوده و مناسب افرادی است که میزان کمتری از نیکوتین را ترجیح می‌دهند.

زیاده‌روی در ویپینگ

این مورد، موضوعی چالش‌برانگیز است. کام‌گیری مدام از دستگاهتان شما را وسوسه می‌کند، مخصوصاً اگر سرخوش از تأثیرات مثبت نیکوتین باشید. اما پک‌زدنهای بیش ‌از حد یا استفاده خیلی طولانی از دستگاهتان می‌تواند در مجموع، تجربه‌ای منفی را برایتان رقم بزند.

ویپرهایی که به تازگی از شیوه مستقیم به ریه (دی تی ال) استفاده می‌کنند، اغلب در این دام می‌افتند. آن‌ها نیاز دارند که کام‌هایی عمیق و مداوم از دستگاه ویپ خود بگیرند تا دودهای غلیظی را ایجاد کنند. علاقمندان به این دودهای ابرمانند (کلودچیسرها) ممکن است غرق در ایجاد دودهای خیره‌کننده ویپشان شوند، اما کام‌گرفتن‌های بسیار زیاد، برای مدت زمانی طولانی به این معنی است که اکسیژن کافی را وارد ریه‌هایتان نمی‌کنید.

ویپرهایی که از شیوه دهان به ریه (ام تی ال) استفاده می‌کنند هم، درصورت کام‌گرفتن‌های خیلی زیاد، ممکن است احساس گیجی داشته باشند، مخصوصاً، با درنظرگرفتن این مسئله که جویس‌های قابل تطبیق معمولاً میزان بالاتری از نیکوتین را شامل می‌شوند.

کام‌گرفتن خیلی عمیق از دستگاه ویپتان اشتباهی رایج است. به طور معمول، بیشتر دستگاه‌های استنشاقی حساس هستند، در نتیجه، مبتدی‌ها ممکن است به اشتباه کامی بیش از حد عمیق گرفته و بیشتر از مقدار معمول، نیکوتین دریافت کنند.

محدوده توان بسیار بالا.

کیت‌های ویپ امروزی دارای امکانات قابل تنظیم زیادی هستند. شاید کمی کلافه‌کننده به نظر برسد، اما دانستن بعضی اصول پایه اهمیت دارد. محدوده توان نقش مهمی در اثرات ویپینگتان دارد. هرچه این محدوده توان بیشتر باشد، میزان بیشتری از نیکوتین را با هر بار پک‌زدن مصرف می‌کنید.

محدوده توان دستگاهتان را کمتر کنید و چند پک بزنید. آیا همچنان احساس سرگیجه دارید؟ آنقدر این محدوده را تغییر دهید تا حالت مطلوبتان را پیدا کنید.

نشئگی حاصل از مصرف نیکوتین، سرخوشی نیکوتینی، کیف ناگهانی حاصل از نیکوتین یا هر نام دیگری که به آن می‌دهید، همان دلیل پشت این صنعت میلیارد دلاری است. بر این اساس، چه چیزی را نیاز است درباره نشئگی حاصل از مصرف نیکوتین بدانید؟

نیکوتین ماده محرک پرطرفداری است. این ماده غدد فوق کلیوی را تحریک می‌کند. همچنین، محرک شماری از هورمون‌ها و گیرنده‌های دیگر در مغز نیز است. این همان فرایندی است که به خاطرش، بعد از کشیدن ویپتان، احساس «سرکیف‌بودن» یا «سرخوشی» می‌کنید.

نیکوتین، مثل هر ماده محرک دیگری، آثار جانبی دارد:

• فشار خون را افزایش می‌دهد.
• ضربان قلب را افزایش می‌دهد.
• اشتها را کم می‌کند.
• باعث حالت تهوع می‌شود.
• باعث احساس سرگیجه می‌شود.
• به طور موقت، تمرکز را افزایش می‌دهد.
• باعث بهبود موقت حافظه می‌شود.

بعضی از آثار جانبی در سمت دیگر این طیف قرار دارند. می‌دانیم که دوز مناسبی از نیکوتین باعث نشئگی نیکوتینی می‌شود، اما با زیاده‌روی در نیکوتین چه اتفاقی می‌افتد؟

آثار جانبی مقدار بیش از حد نیکوتین

تعیین اینکه چه میزان از نیکوتین، « بیش از حد» محسوب می‌شود، کار آسانی نیست. در نهایت، این مقدار بستگی به آستانه تحمل شما دارد. نقش ژنتیک می‌تواند به همان اندازه درمعرض‌بودن، در این مسئله مهم باشد، که به معنای آن است که شاید هیچگاه قادر به مصرف 36میلی‌گرم، بدون کمی احساس سرگیجه نباشید.

جدای از بحث ژنتیک، بعضی آثار جانبی منفی رایج نیکوتین چه مواردی هستند؟

سردردها علائم رایج حاصل از زیاده‌روی در نیکوتین هستند. نیکوتین باعث تنگ‌شدن عروق خونی در مغز شما می‌شود. علاوه براین، میزان گلوکوز و اکسیژن در حال حمل در اطراف مغزتان را نیز کاهش می‌دهد.

خواب‌آلودگی، یکی دیگر از آثار جانبی قابل توجه است. معمولاً در هنگام صحبت از نیکوتین، به توان آن در افزایش هوشیاری و تمرکز توجه می‌شود، اما مقادیر بالای نیکوتین می‌تواند همانند یک آرام‌بخش عمل کند. این ماده ترشح بتا-اندورفین را در مغزتان تسریع می‌کند و به کاهش اضطراب و بی‌حسی در برابر درد می‌انجامد. هرچه نیکوتین مصرفیتان بیشتر باشد، تأثیر آن هم سریع‌تر رخ می‌دهد.

و البته، با مصرف بیش از حد نیکوتین، ممکن است احساس گیجی، تهوع و سرگیجه به شما دست بدهد که عموماً به عنوان ناخوشی ناشی از نیکوتین شناخته می‌شود. با پک‌زدن به دستگاه ویپتان، نیکوتین وارد جریان خونتان می‌شود. مقدار نیکوتین و سرعت واردشدنش به خون شما، تأثیری عمده بر نتیجه نهایی دارد. در صورتی که به سراغ غلیط‌ترین مقدار نیکوتین بروید و کام‌هایی تا حد ممکن طولانی بگیرید، حجم عظیمی از نیکوتین ناگهان، به جریان خونتان وارد می‌شود و سیستم بدنتان را به هم می‌ریزد.