آیا تغذیه در بهبود آرتروز زانو نقش دارد؟ پاسخ مثبت است. تغذیه مناسب نقش حیاتی در مدیریت و کاهش علائم آرتروز زانو ایفا می کند. در حالی که هیچ رژیم غذایی نمی تواند آرتروز زانو را به طور کامل درمان کند انتخاب های غذایی صحیح می توانند به کاهش التهاب مدیریت وزن تقویت غضروف و در نهایت بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری کمک کنند. در مقابل برخی از مواد غذایی می توانند التهاب را تشدید کرده و علائم آرتروز را بدتر نمایند. این مقاله به بررسی جامع و علمی مواد غذایی مفید و مضر برای آرتروز زانو می پردازد تا به شما در انتخاب هوشمندانه تر رژیم غذایی و صبحانه مفید برای آرتروز زانو یاری رساند.
آرتروز زانو چیست؟ تعریفی جامع و علمی
آرتروز زانو که به آن استئوآرتریت زانو نیز گفته می شود شایع ترین نوع آرتریت و یک بیماری تخریبی مفصل است. در این بیماری غضروف مفصلی که به عنوان یک بالشتک بین استخوان های زانو عمل می کند به تدریج تخریب می شود. غضروف یک بافت لغزنده و صاف است که به حرکت روان و بدون درد مفاصل کمک می کند. با تخریب غضروف استخوان ها به هم ساییده می شوند که منجر به درد التهاب سفتی و محدودیت حرکتی در مفصل زانو می گردد.
از دیدگاه علمی آرتروز زانو یک فرآیند پیچیده است که شامل عوامل مختلفی از جمله عوامل ژنتیکی سن آسیب های مفصلی قبلی چاقی و عوامل مکانیکی (مانند فشار بیش از حد بر مفصل) می شود. تخریب غضروف در آرتروز ناشی از عدم تعادل بین فرآیندهای ساخت و تخریب در بافت غضروف است. سلول های غضروفی (کندروسیت ها) به طور معمول غضروف را ترمیم و نگهداری می کنند اما در آرتروز این تعادل به سمت تخریب غضروف متمایل می شود. التهاب نیز نقش مهمی در پیشرفت آرتروز زانو ایفا می کند و می تواند به تخریب بیشتر غضروف و آسیب به سایر بافت های مفصلی منجر شود.
علائم و نشانه های آرتروز زانو
علائم آرتروز زانو به تدریج و با گذشت زمان ظاهر می شوند و شدت آن ها می تواند متغیر باشد. شایع ترین علائم عبارتند از :
- درد : درد علامت اصلی آرتروز زانو است. درد معمولاً با فعالیت بدتر می شود و با استراحت بهبود می یابد. در مراحل اولیه درد ممکن است فقط پس از فعالیت های سنگین یا طولانی مدت رخ دهد اما با پیشرفت بیماری درد ممکن است مداوم تر و شدیدتر شود و حتی در حالت استراحت نیز وجود داشته باشد.
- سفتی : سفتی زانو به ویژه در صبح یا پس از دوره های طولانی بی حرکتی شایع است. این سفتی معمولاً پس از چند دقیقه حرکت و فعالیت کاهش می یابد.
- محدودیت حرکتی : آرتروز زانو می تواند دامنه حرکتی مفصل را محدود کند. ممکن است خم و راست کردن کامل زانو دشوار شود.
- تورم : التهاب در مفصل زانو می تواند منجر به تورم شود. تورم ممکن است خفیف یا شدید باشد و گاهی اوقات با گرما و قرمزی در ناحیه مفصل همراه است.
- صدای ساییدگی یا تق تق : با حرکت دادن زانو ممکن است صداهای ساییدگی تق تق یا خش خش شنیده شود. این صداها ناشی از ساییدگی استخوان ها به یکدیگر به دلیل از بین رفتن غضروف است.
- ضعف عضلات اطراف زانو : آرتروز زانو می تواند منجر به ضعف عضلات اطراف زانو به ویژه عضلات چهارسر ران شود. ضعف عضلانی می تواند بی ثباتی مفصل را افزایش دهد و درد را تشدید کند.
- تغییر شکل مفصل : در مراحل پیشرفته آرتروز زانو ممکن است تغییر شکل مفصل رخ دهد و زانو ظاهری نامتقارن پیدا کند.
روش های تشخیص علمی و پزشکی آرتروز زانو
تشخیص آرتروز زانو معمولاً بر اساس ترکیبی از معاینه فیزیکی بررسی شرح حال بیمار و استفاده از روش های تصویربرداری انجام می شود.
- معاینه فیزیکی : پزشک در معاینه فیزیکی به بررسی موارد زیر می پردازد :
- دامنه حرکتی زانو : پزشک میزان خم و راست شدن زانو را بررسی می کند.
- تورم گرما و قرمزی : علائم التهاب در مفصل زانو بررسی می شوند.
- حساسیت به لمس : نقاط حساس به لمس در اطراف مفصل زانو بررسی می شوند.
- صدای ساییدگی یا تق تق : پزشک به صدای مفصل هنگام حرکت دادن زانو گوش می دهد.
- وضعیت عضلات اطراف زانو : قدرت و تون عضلات اطراف زانو بررسی می شوند.
- شرح حال بیمار : پزشک در مورد علائم بیمار مدت زمان بروز علائم سابقه بیماری های مفصلی آسیب های قبلی زانو و عوامل خطر احتمالی سوالاتی می پرسد.
- روش های تصویربرداری : روش های تصویربرداری به پزشک کمک می کنند تا ساختار داخلی مفصل زانو را مشاهده کرده و میزان آسیب غضروف و استخوان را ارزیابی کند. روش های رایج تصویربرداری عبارتند از :
- رادیوگرافی (X-ray) : رادیوگرافی معمولاً اولین روش تصویربرداری است که برای تشخیص آرتروز زانو استفاده می شود. رادیوگرافی می تواند باریک شدن فضای مفصلی (نشان دهنده تخریب غضروف) تشکیل خار استخوانی (استئوفیت) و تغییرات استخوانی را نشان دهد.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) : MRI تصویربرداری دقیق تری نسبت به رادیوگرافی است و می تواند جزئیات بیشتری از بافت های نرم مفصل زانو از جمله غضروف رباط ها و منیسک ها را نشان دهد. MRI معمولاً در مواردی که تشخیص قطعی نیست یا نیاز به بررسی آسیب های بافت نرم وجود دارد استفاده می شود.
- سایر روش های تصویربرداری : در موارد خاص ممکن است از روش های تصویربرداری دیگری مانند سونوگرافی یا اسکن استخوان نیز استفاده شود.
روش های درمانی آرتروز زانو (دارویی پزشکی و بالینی)
درمان آرتروز زانو بر کاهش درد و التهاب بهبود عملکرد مفصل و کند کردن پیشرفت بیماری متمرکز است. رویکردهای درمانی متنوعی وجود دارد که بر اساس شدت بیماری علائم بیمار و شرایط فردی انتخاب می شوند.
- درمان های دارویی : داروها نقش مهمی در کنترل درد و التهاب آرتروز زانو ایفا می کنند. داروهای رایج عبارتند از :
- مسکن های ساده : مانند استامینوفن برای کاهش درد خفیف تا متوسط استفاده می شوند.
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) : مانند ایبوپروفن ناپروکسن و دیکلوفناک برای کاهش درد و التهاب استفاده می شوند. NSAIDs می توانند به صورت خوراکی یا موضعی (کرم یا ژل) استفاده شوند.
- کورتیکواستروئیدها : این داروها داروهای ضدالتهاب قوی هستند که معمولاً به صورت تزریق داخل مفصلی برای کاهش التهاب و درد شدید استفاده می شوند.
- داروهای موضعی : کرم ها و ژل های حاوی کپسایسین یا NSAIDs موضعی می توانند به کاهش درد موضعی کمک کنند.
- مکمل های غذایی : برخی مکمل های غذایی مانند گلوکزآمین و کندرویتین سولفات ممکن است به بهبود علائم آرتروز زانو کمک کنند اما شواهد علمی در مورد اثربخشی آن ها محدود و متناقض است. مشورت با پزشک قبل از مصرف هرگونه مکمل غذایی ضروری است.
- درمان های غیردارویی و پزشکی : علاوه بر داروها روش های غیردارویی و پزشکی متعددی برای مدیریت آرتروز زانو وجود دارد :
- فیزیوتراپی و توانبخشی : فیزیوتراپی نقش کلیدی در درمان آرتروز زانو دارد. فیزیوتراپیست می تواند با استفاده از تمرینات تقویتی تمرینات کششی تکنیک های دستی و مدالیته های فیزیکی (مانند گرما سرما اولتراسوند و تحریک الکتریکی) به کاهش درد بهبود دامنه حرکتی تقویت عضلات اطراف زانو و بهبود عملکرد کلی مفصل کمک کند.
- کاردرمانی : کاردرمانگر می تواند به بیماران در انجام فعالیت های روزمره زندگی با درد کمتر و کارآمدتر کمک کند. آن ها ممکن است توصیه هایی در مورد استفاده از وسایل کمکی و تغییر سبک زندگی ارائه دهند.
- تزریق داخل مفصلی : تزریق داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها یا هیالورونیک اسید به داخل مفصل زانو می تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل کمک کند. تزریق هیالورونیک اسید به عنوان “تزریق ژل” نیز شناخته می شود و هدف آن بهبود لغزندگی مفصل و کاهش درد است.
- ارتزها و وسایل کمکی : استفاده از زانوبند عصا یا واکر می تواند به کاهش فشار بر مفصل زانو و بهبود تعادل و راه رفتن کمک کند.
- کاهش وزن : در صورت اضافه وزن یا چاقی کاهش وزن می تواند فشار بر مفصل زانو را به طور قابل توجهی کاهش دهد و علائم آرتروز را بهبود بخشد.
- ورزش : ورزش منظم و مناسب برای آرتروز زانو بسیار مهم است. ورزش های کم ضربه مانند پیاده روی شنا دوچرخه سواری و ورزش های آبی می توانند به تقویت عضلات بهبود انعطاف پذیری و کاهش درد کمک کنند. مشورت با فیزیوتراپیست یا پزشک برای تعیین برنامه ورزشی مناسب ضروری است.
- جراحی : جراحی معمولاً آخرین گزینه درمانی برای آرتروز زانو است و زمانی در نظر گرفته می شود که سایر روش های درمانی نتوانسته اند درد را کنترل کنند و عملکرد مفصل را بهبود بخشند. انواع جراحی های آرتروز زانو عبارتند از :
- آرتروسکوپی زانو : یک روش جراحی کم تهاجمی است که در آن جراح با استفاده از یک دوربین کوچک (آرتروسکوپ) و ابزارهای جراحی کوچک از طریق برش های کوچک داخل مفصل زانو را مشاهده و برخی از مشکلات مانند پارگی منیسک یا غضروف آسیب دیده را ترمیم می کند. آرتروسکوپی برای همه افراد مبتلا به آرتروز زانو مناسب نیست و اثربخشی آن در کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل در مقایسه با درمان های غیرجراحی مورد بحث است.
- تعویض مفصل زانو (آرتروپلاستی زانو) : جراحی تعویض مفصل زانو یک روش جراحی بزرگ است که در آن مفصل زانو آسیب دیده با یک مفصل مصنوعی جایگزین می شود. تعویض مفصل زانو می تواند درد را به طور قابل توجهی کاهش داده و عملکرد مفصل را بهبود بخشد اما یک جراحی جدی با خطرات و عوارض احتمالی است.
تغذیه و آرتروز زانو : مواد غذایی مفید و مضر
تغذیه مناسب نقش مهمی در مدیریت آرتروز زانو دارد. برخی از مواد غذایی می توانند به کاهش التهاب تقویت غضروف و مدیریت وزن کمک کنند در حالی که برخی دیگر می توانند التهاب را تشدید کرده و علائم آرتروز را بدتر نمایند.
مواد غذایی مفید برای آرتروز زانو
- غذاهای ضدالتهاب : التهاب نقش کلیدی در آرتروز زانو ایفا می کند بنابراین مصرف غذاهای ضدالتهاب می تواند به کاهش درد و علائم کمک کند. غذاهای ضدالتهاب عبارتند از :
- ماهی های چرب : ماهی های چرب مانند سالمون ساردین ماهی خال مخالی و تن سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ هستند. امگا ۳ خواص ضدالتهابی قوی دارد و می تواند به کاهش التهاب مفاصل کمک کند. توصیه می شود حداقل دو بار در هفته ماهی های چرب مصرف کنید.
- روغن زیتون فرابکر : روغن زیتون فرابکر حاوی اولئوکانتال است یک ترکیب طبیعی با خواص ضدالتهابی مشابه ایبوپروفن. استفاده از روغن زیتون فرابکر به عنوان روغن پخت و پز و سالاد می تواند مفید باشد.
- میوه ها و سبزیجات رنگارنگ : میوه ها و سبزیجات به ویژه انواع رنگارنگ مانند انواع توت ها (توت فرنگی تمشک بلوبری) گیلاس پرتقال فلفل دلمه ای گوجه فرنگی کلم بروکلی و اسفناج سرشار از آنتی اکسیدان ها هستند. آنتی اکسیدان ها از سلول ها در برابر آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد محافظت می کنند و می توانند به کاهش التهاب کمک کنند. مصرف روزانه حداقل ۵ وعده میوه و سبزیجات توصیه می شود.
- مغزها و دانه ها : مغزها و دانه ها مانند گردو بادام تخمه کدو و تخمه آفتابگردان نیز منابع خوبی از اسیدهای چرب امگا ۳ آنتی اکسیدان ها و ویتامین E هستند که همگی خواص ضدالتهابی دارند. مصرف متعادل مغزها و دانه ها به عنوان میان وعده می تواند مفید باشد.
- ادویه جات و گیاهان دارویی ضدالتهاب : برخی از ادویه جات و گیاهان دارویی مانند زردچوبه (به ویژه کورکومین موجود در آن) زنجبیل دارچین سیر فلفل چیلی و رزماری خواص ضدالتهابی قوی دارند و می توانند به کاهش درد و التهاب مفاصل کمک کنند. استفاده از این ادویه جات و گیاهان دارویی در پخت و پز و نوشیدنی ها می تواند مفید باشد.
- غذاهای تقویت کننده غضروف : برخی از مواد مغذی ممکن است به حفظ سلامت و تقویت غضروف مفصلی کمک کنند اگرچه شواهد علمی در این زمینه محدود است و نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد.
- کلاژن : کلاژن پروتئین اصلی سازنده غضروف است. مصرف غذاهای حاوی کلاژن یا مکمل های کلاژن ممکن است به تقویت غضروف کمک کند. منابع غذایی کلاژن عبارتند از آب قلم (مخصوصاً آب قلم گاو و مرغ) پوست مرغ و ژلاتین.
- ویتامین C : ویتامین C برای سنتز کلاژن ضروری است. میوه ها و سبزیجات غنی از ویتامین C مانند مرکبات فلفل دلمه ای توت فرنگی و کلم بروکلی باید به مقدار کافی در رژیم غذایی گنجانده شوند.
- گلوکزآمین و کندرویتین : گلوکزآمین و کندرویتین سولفات موادی هستند که به طور طبیعی در غضروف یافت می شوند. مکمل های گلوکزآمین و کندرویتین سولفات به طور گسترده برای درمان آرتروز زانو استفاده می شوند اما شواهد علمی در مورد اثربخشی آن ها متناقض است. برخی از مطالعات نشان داده اند که این مکمل ها ممکن است به کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل در برخی از افراد کمک کنند در حالی که مطالعات دیگر اثری نشان نداده اند. مشورت با پزشک قبل از مصرف این مکمل ها توصیه می شود.
- غذاهای غنی از ویتامین D و کلسیم : ویتامین D و کلسیم برای سلامت استخوان ها ضروری هستند. کمبود ویتامین D و کلسیم می تواند خطر ابتلا به آرتروز و پیشرفت آن را افزایش دهد.
- منابع ویتامین D : نور خورشید منبع اصلی ویتامین D است اما برخی از غذاها نیز حاوی ویتامین D هستند مانند ماهی های چرب زرده تخم مرغ و محصولات لبنی غنی شده با ویتامین D. مکمل ویتامین D ممکن است برای افرادی که کمبود ویتامین D دارند توصیه شود.
- منابع کلسیم : محصولات لبنی (شیر ماست پنیر) سبزیجات برگ سبز تیره (کلم بروکلی اسفناج) بادام و دانه ها منابع خوبی از کلسیم هستند.
مواد غذایی مضر برای آرتروز زانو
- غذاهای التهاب زا : برخی از مواد غذایی می توانند التهاب را در بدن افزایش داده و علائم آرتروز را بدتر کنند. اجتناب یا محدود کردن این غذاها می تواند به مدیریت آرتروز زانو کمک کند. غذاهای التهاب زا عبارتند از :
- غذاهای فرآوری شده و فست فودها : این غذاها معمولاً سرشار از چربی های اشباع شده چربی های ترانس قندهای افزوده و نمک هستند که همگی می توانند التهاب را افزایش دهند.
- نوشیدنی های شیرین شده با شکر : نوشابه ها آبمیوه های صنعتی و سایر نوشیدنی های شیرین شده با شکر می توانند باعث افزایش التهاب و افزایش وزن شوند که هر دو برای آرتروز زانو مضر هستند.
- گوشت های قرمز فرآوری شده : گوشت های قرمز فرآوری شده مانند سوسیس کالباس و بیکن حاوی مقادیر زیادی چربی های اشباع شده و مواد افزودنی هستند که می توانند التهاب را افزایش دهند. مصرف گوشت قرمز فرآوری شده باید محدود شود.
- چربی های اشباع شده و چربی های ترانس : چربی های اشباع شده که در گوشت های قرمز چرب لبنیات پرچرب و روغن های جامد یافت می شوند و چربی های ترانس که در غذاهای فرآوری شده و سرخ کردنی ها وجود دارند می توانند التهاب را افزایش دهند.
- غذاهای حاوی گلوتن (برای افراد حساس به گلوتن) : در برخی از افراد مبتلا به آرتروز زانو حساسیت به گلوتن ممکن است التهاب را تشدید کند. در این موارد رژیم غذایی بدون گلوتن ممکن است مفید باشد. غلات حاوی گلوتن عبارتند از گندم جو و چاودار.
- الکل : مصرف زیاد الکل می تواند التهاب را افزایش دهد و برای آرتروز زانو مضر باشد. مصرف الکل باید محدود شود.
- غذاهای افزایش دهنده وزن : اضافه وزن و چاقی فشار زیادی بر مفاصل زانو وارد می کنند و علائم آرتروز را بدتر می کنند. برای مدیریت آرتروز زانو حفظ وزن سالم بسیار مهم است. غذاهایی که می توانند منجر به افزایش وزن شوند و باید مصرف آن ها محدود شود عبارتند از :
- غذاهای پرکالری و کم مغذی : غذاهای فرآوری شده فست فودها نوشیدنی های شیرین و غذاهای پرچرب اغلب پرکالری و کم مغذی هستند و می توانند منجر به افزایش وزن شوند.
- کربوهیدرات های تصفیه شده : نان سفید برنج سفید پاستا و شیرینی ها کربوهیدرات های تصفیه شده هستند که به سرعت قند خون را افزایش می دهند و می توانند منجر به افزایش وزن شوند.
سایر راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی
علاوه بر تغذیه مناسب راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی دیگری نیز وجود دارند که می توانند به مدیریت آرتروز زانو کمک کنند :
- مدیریت وزن : حفظ وزن سالم یا کاهش وزن در صورت اضافه وزن یا چاقی فشار بر مفاصل زانو را کاهش می دهد و می تواند علائم آرتروز را بهبود بخشد.
- ورزش منظم : ورزش های کم ضربه مانند پیاده روی شنا دوچرخه سواری و ورزش های آبی می توانند به تقویت عضلات اطراف زانو بهبود انعطاف پذیری و کاهش درد کمک کنند.
- استراحت کافی : استراحت دادن به مفصل زانو در دوره های درد و التهاب می تواند به کاهش علائم کمک کند.
- استفاده از کمپرس گرم و سرد : استفاده از کمپرس گرم می تواند به کاهش سفتی و درد عضلانی کمک کند در حالی که کمپرس سرد می تواند به کاهش التهاب و درد حاد کمک کند.
- تکنیک های مدیریت درد : تکنیک های مدیریت درد مانند مدیتیشن یوگا و ماساژ می توانند به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به آرتروز زانو کمک کنند.
- اجتناب از فعالیت های تشدیدکننده درد : اجتناب از فعالیت هایی که درد زانو را تشدید می کنند مانند پریدن دویدن و بلند کردن اجسام سنگین می تواند به جلوگیری از بدتر شدن علائم کمک کند.
- استفاده از وسایل کمکی : استفاده از زانوبند عصا یا واکر می تواند به کاهش فشار بر مفصل زانو و بهبود تعادل و راه رفتن کمک کند.
پیشگیری از آرتروز زانو
در حالی که آرتروز زانو به طور کامل قابل پیشگیری نیست اقداماتی وجود دارد که می توان برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری انجام داد :
- حفظ وزن سالم : حفظ وزن سالم و جلوگیری از اضافه وزن و چاقی می تواند فشار بر مفاصل زانو را کاهش داده و خطر ابتلا به آرتروز را کم کند.
- ورزش منظم : ورزش منظم و مناسب می تواند به تقویت عضلات اطراف زانو حفظ انعطاف پذیری مفاصل و جلوگیری از آسیب های مفصلی کمک کند.
- اجتناب از آسیب های مفصلی : جلوگیری از آسیب های مفصلی به ویژه آسیب های ورزشی و آسیب های ناشی از حرکات تکراری می تواند خطر ابتلا به آرتروز را کاهش دهد. استفاده از تجهیزات ایمنی مناسب در هنگام ورزش و انجام فعالیت های بدنی با احتیاط توصیه می شود.
- رژیم غذایی سالم و متعادل : پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل که سرشار از میوه ها سبزیجات غلات کامل و پروتئین های کم چرب باشد و محدود به غذاهای فرآوری شده چربی های اشباع شده و قندهای افزوده باشد می تواند به حفظ سلامت مفاصل و کاهش التهاب کمک کند.
- ترک سیگار : سیگار کشیدن می تواند التهاب را در بدن افزایش داده و خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. ترک سیگار برای سلامت کلی بدن و سلامت مفاصل توصیه می شود.
نتیجه گیری علمی و کاربردی
تغذیه نقش مهمی در مدیریت آرتروز زانو ایفا می کند. انتخاب مواد غذایی مناسب و پرهیز از غذاهای مضر می تواند به کاهش التهاب مدیریت وزن تقویت غضروف و بهبود علائم آرتروز زانو کمک کند. رژیم غذایی سرشار از غذاهای ضدالتهاب مانند ماهی های چرب روغن زیتون فرابکر میوه ها و سبزیجات رنگارنگ مغزها و دانه ها و ادویه جات ضدالتهاب توصیه می شود. در مقابل مصرف غذاهای التهاب زا مانند غذاهای فرآوری شده فست فودها نوشیدنی های شیرین شده با شکر گوشت های قرمز فرآوری شده چربی های اشباع شده و چربی های ترانس باید محدود شود.
علاوه بر تغذیه حفظ وزن سالم ورزش منظم استراحت کافی و استفاده از راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی نیز در مدیریت آرتروز زانو بسیار مهم هستند. با اتخاذ یک رویکرد جامع که شامل تغذیه مناسب ورزش مدیریت وزن و سایر راهکارهای سبک زندگی باشد افراد مبتلا به آرتروز زانو می توانند درد و علائم خود را به طور موثرتری کنترل کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
پرسش های متداول
۱. آیا مکمل های گلوکزآمین و کندرویتین برای آرتروز زانو مفید هستند؟
شواهد علمی در مورد اثربخشی مکمل های گلوکزآمین و کندرویتین برای آرتروز زانو متناقض است. برخی از مطالعات نشان داده اند که این مکمل ها ممکن است به کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل در برخی از افراد کمک کنند در حالی که مطالعات دیگر اثری نشان نداده اند. به طور کلی اثربخشی این مکمل ها در مقایسه با داروها و درمان های غیردارویی دیگر محدودتر است و برای همه افراد مبتلا به آرتروز زانو توصیه نمی شوند. قبل از مصرف هرگونه مکمل غذایی از جمله گلوکزآمین و کندرویتین مشورت با پزشک ضروری است. پزشک می تواند با توجه به شرایط فردی شما و شدت بیماری در مورد مناسب بودن مصرف این مکمل ها تصمیم گیری کند.
۲. آیا رژیم غذایی خاصی برای آرتروز زانو وجود دارد که به طور قطعی درد را درمان کند؟
هیچ رژیم غذایی خاصی وجود ندارد که بتواند آرتروز زانو را به طور قطعی درمان کند. آرتروز زانو یک بیماری تخریبی مفصل است و درمان قطعی ندارد. با این حال پیروی از یک رژیم غذایی ضدالتهاب و سالم می تواند به مدیریت علائم آرتروز زانو کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. رژیم غذایی ضدالتهاب که بر مصرف غذاهای مفید و اجتناب از غذاهای مضر تمرکز دارد می تواند به عنوان بخشی از یک برنامه جامع درمانی برای آرتروز زانو در نظر گرفته شود.
۳. آیا گیاه خواری یا وگان بودن برای آرتروز زانو مفید است؟
رژیم های گیاه خواری و وگان که سرشار از میوه ها سبزیجات غلات کامل مغزها و دانه ها هستند و محدود به غذاهای فرآوری شده چربی های اشباع شده و قندهای افزوده می باشند می توانند به کاهش التهاب و مدیریت وزن کمک کنند و برای افراد مبتلا به آرتروز زانو مفید باشند. بسیاری از غذاهای گیاهی دارای خواص ضدالتهابی قوی هستند. با این حال مهم است که در رژیم های گیاه خواری و وگان به دریافت کافی پروتئین ویتامین B۱۲ آهن کلسیم و ویتامین D توجه شود. مشورت با یک متخصص تغذیه برای اطمینان از دریافت کافی مواد مغذی ضروری در رژیم های گیاه خواری و وگان توصیه می شود.
تأکید مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی داشته و به منظور افزایش آگاهی شما در مورد تغذیه و آرتروز زانو ارائه شده است. این اطلاعات نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره تشخیص یا درمان پزشکی حرفه ای در نظر گرفته شوند. همواره برای تشخیص و درمان آرتروز زانو و هر گونه بیماری پزشکی دیگر به پزشک متخصص مراجعه کنید. پزشک شما می تواند با توجه به شرایط خاص شما بهترین روش های درمانی و توصیه های تغذیه ای را ارائه دهد.