چگونه مجوز اسلحه بگیریم

دریافت مجوز قانونی برای حمل و نگهداری اسلحه در ایران، فرآیندی کاملاً قانونمند و مشمول شرایط خاص است که از اول مهرماه ۱۴۰۴، کلیه امور مربوط به صدور و تمدید مجوز سلاح های شکاری، ورزشی و پی سی پی (PCP) برای شهروندان به معاونت سلاح، مهمات و مواد ناریه فراجا واگذار خواهد شد. این فرآیند، مستلزم احراز صلاحیت های عمومی و اختصاصی متقاضیان است تا امنیت جامعه و استفاده مسئولانه از این وسایل تضمین گردد.

در ایران، قوانین و مقررات مربوط به حمل و نگهداری اسلحه، بسیار سخت گیرانه و جزئی نگر تدوین شده اند تا از هرگونه سوءاستفاده جلوگیری شود. افراد متقاضی، چه برای فعالیت های ورزشی و شکار قانونی، چه برای روشن کردن وضعیت سلاح های موروثی، باید با این چارچوب قانونی آشنا باشند. هدف از این مقاله، ارائه یک راهنمای جامع و دقیق برای تمامی شهروندان علاقه مند به دریافت مجوز قانونی اسلحه، به ویژه سلاح های شکاری و ورزشی (PCP) است. ما در این نوشتار به تمامی شرایط عمومی و اختصاصی، مراحل گام به گام، مدارک مورد نیاز و نکات حقوقی پس از دریافت مجوز خواهیم پرداخت تا شما بتوانید این مسیر را با آگاهی کامل طی کنید.

مبانی قانونی و انواع اسلحه در ایران

پیش از اقدام برای دریافت مجوز هر نوع سلاحی، آشنایی با چارچوب قانونی و دسته بندی انواع سلاح در ایران از اهمیت بالایی برخوردار است. قانون گذار با هدف حفظ امنیت و نظم عمومی، مقرراتی دقیق برای مالکیت، حمل و نگهداری اسلحه تعیین کرده است.

چارچوب قانونی حاکم بر سلاح و مهمات

قانون اصلی که در ایران بر موضوع اسلحه و مهمات حاکم است، قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز مصوب ۱۳۹۰ است. این قانون، هرگونه حمل، نگهداری، خرید و فروش سلاح و مهمات بدون مجوز از مراجع ذی صلاح را جرم تلقی کرده و برای آن مجازات های سنگینی اعم از حبس و جزای نقدی در نظر گرفته است. این رویکرد سخت گیرانه، بر اهمیت رعایت دقیق ضوابط قانونی در این حوزه تأکید دارد.

تفاوت های کلیدی: مجوز حمل در مقابل مجوز نگهداری

یکی از مفاهیم پایه ای در این حوزه، تمایز بین «مجوز حمل» و «مجوز نگهداری» است. مجوز نگهداری، به دارنده اجازه می دهد که سلاح را در محل مشخص و ایمن خود (معمولاً منزل) نگهداری کند. این مجوز به معنای حق جابجایی آزادانه سلاح نیست. در مقابل، مجوز حمل به دارنده اجازه می دهد که سلاح را تحت شرایط و محدودیت های خاصی (مثلاً در مسیر شکار یا مسابقات تیراندازی) جابجا کند. صدور مجوز حمل، به مراتب محدودتر بوده و اغلب با مجوز نگهداری همراه است و شرایط خاص تری دارد. برای سلاح های شکاری، معمولاً هر دو مجوز به صورت یکپارچه صادر می شود، اما با قید محدودیت هایی برای حمل در خارج از مناطق مجاز یا ایام شکار.

انواع سلاح از نظر قانون

قوانین ایران، سلاح ها را به دسته بندی های مختلفی تقسیم می کند که هر یک، الزامات و محدودیت های خاص خود را دارند:

• سلاح گرم جنگی: این دسته شامل انواع سلاح های نظامی، کلت های جنگی، مسلسل ها و تفنگ های خودکار است. مالکیت، حمل و نگهداری این سلاح ها برای شهروندان عادی کاملاً ممنوع است و تنها در اختیار نیروهای مسلح و نهادهای امنیتی قرار دارد.
• سلاح گرم شکاری: شامل تفنگ های ساچمه زنی (برای پرندگان)، تفنگ های گلوله زنی (برای پستانداران) و تفنگ های خفیف (معمولاً برای تمرین تیراندازی با کالیبر کوچک) می شود. اخذ مجوز برای این دسته، با رعایت شرایط خاص و عمدتاً برای مقاصد شکار قانونی یا ورزش تیراندازی مجاز است.
• سلاح ورزشی: تفنگ های بادی با کالیبرهای بالا (مانند PCP و برخی تفنگ های بادی کالیبر ۵.۵ به بالا) در این دسته قرار می گیرند. این سلاح ها عمدتاً برای مقاصد ورزشی و تیراندازی هدف کاربرد دارند. برای کالیبرهای مشخص، نیاز به مجوز دارند که معمولاً با ارائه برگه ترخیص گمرکی و طی مراحل اداری امکان پذیر است.
• سلاح سرد: این دسته شامل انواع چاقوها، قمه، شمشیر و دیگر ابزارهای برنده یا کشنده می شود. حمل و نگهداری برخی از انواع سلاح های سرد جنگی (مانند چاقوی ضامن دار) که قابلیت استفاده در نزاع را دارند، ممنوع است. در مقابل، ابزارهای کاربردی مانند چاقوهای آشپزخانه یا ابزارآلات صنعتی مجاز هستند.

چه کسانی می توانند مجوز اسلحه دریافت کنند؟ (شرایط عمومی)

دریافت مجوز اسلحه در ایران، صرف نظر از نوع سلاح، مستلزم احراز مجموعه ای از شرایط عمومی است که متقاضیان باید آن ها را دارا باشند. این شرایط، صلاحیت فردی و اجتماعی افراد را برای نگهداری و استفاده مسئولانه از سلاح ارزیابی می کنند.

شرایط عمومی متقاضیان

برای دریافت مجوز اسلحه، متقاضی باید موارد زیر را احراز کند:

1. تابعیت ایرانی: تنها شهروندان جمهوری اسلامی ایران مجاز به درخواست مجوز اسلحه هستند.
2. داشتن حداقل ۱۸ سال تمام شمسی: متقاضی باید به سن قانونی بلوغ و مسئولیت پذیری رسیده باشد.
3. داشتن کارت پایان خدمت یا معافیت دائم: آقایان متقاضی باید وضعیت خدمت وظیفه عمومی خود را مشخص کرده باشند. در خصوص معافیت های خاص، به ویژه معافیت های پزشکی (مانند معافیت اعصاب و روان)، مرجع صدور مجوز با استعلام از مراجع ذی صلاح (مانند سازمان نظام پزشکی یا شورای پزشکی نیروهای مسلح)، صلاحیت فرد را برای حمل و نگهداری سلاح بررسی می کند. حتی اگر معافیت صادر شده باشد، ممکن است از نظر مرجع صدور مجوز اسلحه، فرد صلاحیت لازم را نداشته باشد.
4. داشتن سلامت کامل جسمانی و روانی: این شرط یکی از ارکان اصلی است و باید توسط پزشک معتمد مرجع صدور مجوز (که معمولاً پزشکان مورد تأیید فراجا یا نیروهای مسلح هستند) تأیید شود. هرگونه سابقه بیماری روانی، اختلالات خلقی شدید، اعتیاد به مواد مخدر یا الکل، و بیماری های جسمانی که توانایی کنترل سلاح را مختل می کنند، مانع از دریافت مجوز خواهد بود.
5. نداشتن سوءپیشینه کیفری مؤثر و اخلاقی: متقاضی نباید سابقه محکومیت کیفری مؤثر (مانند جرائم مرتبط با مواد مخدر، سرقت، شرارت، نزاع، تهدید، اخلال در نظم عمومی، جنون و…) داشته باشد. استعلام از مراجع قضایی و اطلاعاتی برای بررسی سوابق فردی متقاضی الزامی است. سوابق هرچند جزئی در گذشته نیز ممکن است در فرآیند استعلام مورد بررسی قرار گیرند.
6. گذراندن دوره آموزشی تیراندازی: متقاضیان غیرنظامی ملزم به گذراندن دوره های آموزشی تئوری و عملی تیراندازی در مراکز مورد تأیید مراجع ذی صلاح هستند. این دوره ها شامل آشنایی با ایمنی سلاح، نحوه نگهداری، و اصول تیراندازی می شود. پرسنل نظامی و انتظامی که دوره های آموزشی مرتبط را گذرانده اند، معمولاً از این شرط معاف هستند.
7. عدم اعتیاد به مواد مخدر یا الکل: متقاضی باید فاقد هرگونه سابقه اعتیاد به مواد مخدر یا روان گردان و الکل باشد. این موضوع نیز از طریق آزمایشات و استعلامات مربوطه مورد بررسی قرار می گیرد.

شرایط و انواع مجوز اسلحه شکاری و ورزشی (تمرکز اصلی)

در میان انواع سلاح ها، اسلحه شکاری و ورزشی (مانند PCP) از جمله مواردی هستند که شهروندان عادی می توانند با رعایت دقیق قوانین و مقررات، مجوز آن ها را دریافت کنند. این بخش به تفصیل به شرایط اختصاصی این نوع سلاح ها می پردازد.

انواع اسلحه شکاری و تعداد مجاز

طبق قوانین جاری، هر فرد ایرانی مجاز است تا حداکثر سه قبضه سلاح شکاری با مجوز قانونی داشته باشد. این سه قبضه معمولاً شامل انواع زیر می شود:

1. تفنگ ساچمه زنی: این سلاح ها عمدتاً برای شکار پرندگان مورد استفاده قرار می گیرند و دارای کالیبرهای مختلفی هستند.
2. تفنگ گلوله زنی: این تفنگ ها برای شکار پستانداران بزرگ مانند گوزن، گرگ و سایر حیوانات با جثه بزرگتر به کار می روند. کالیبرهای رایج شامل ۲۷۰، ۳۰.۰۶ و برنو می شود.
3. تفنگ خفیف: این سلاح ها دارای کالیبر کوچکتر (معمولاً کمتر از ۶ میلی متر) هستند و عمدتاً برای تمرین تیراندازی ورزشی یا شکار حیوانات کوچک به کار می روند.

لازم به ذکر است که حتی با داشتن مجوز نگهداری، استفاده از این سلاح ها تنها در فصول و مناطق مجاز شکار و با داشتن پروانه شکار معتبر از سازمان حفاظت محیط زیست مجاز است.

شرایط اختصاصی مجوز اسلحه شکاری

مجوز اسلحه شکاری ارتباط تنگاتنگی با پروانه شکار دارد. ماده ۱۶ آیین نامه اجرایی جدید قانون شکار و صید تصریح می کند که مقامات صالح تنها در صورتی جواز اسلحه شکاری را صادر یا اعتبار پروانه های حمل اسلحه شکاری را تمدید می کنند که شخص متقاضی، دارای پروانه معتبر شکار از سازمان حفاظت محیط زیست باشد. این بدان معناست که برای دریافت یا تمدید مجوز اسلحه شکاری، ابتدا باید از سازمان حفاظت محیط زیست، پروانه شکار معتبر دریافت کرد.

وضعیت تفنگ های بادی (PCP) و نیاز به مجوز

تفنگ های بادی در ایران به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: تفنگ های بادی با کالیبر ۴.۵ و ۵.۵ که معمولاً برای مصارف ورزشی و تفریحی با قدرت کمتر ساخته شده اند و عموماً نیاز به مجوز حمل و نگهداری ندارند.

اما تفنگ های بادی قدرتمند که به PCP معروف هستند و کالیبر ۵.۵ به بالا دارند، به دلیل توانایی بالا در آسیب رسانی و شکار، مشمول قوانین سخت گیرانه تری هستند. برای اخذ مجوز تفنگ های PCP، ارائه برگه ترخیص گمرکی یا مدرکی دال بر ورود قانونی سلاح به کشور الزامی است. این اقدام تضمین می کند که سلاح به صورت قاچاق وارد کشور نشده باشد. پس از آن، متقاضی باید مراحل عمومی احراز صلاحیت را که در بخش قبل ذکر شد، طی کند.

از اول مهرماه ۱۴۰۴، کلیه امور مربوط به صدور و تمدید مجوز سلاح های شکاری، ورزشی و PCP برای شهروندان، به معاونت سلاح، مهمات و مواد ناریه فراجا واگذار می شود. این تغییر، شفافیت و یکپارچگی بیشتری در فرآیند صدور مجوزها ایجاد خواهد کرد.

مراحل گام به گام اخذ مجوز اسلحه شکاری و ورزشی

دریافت مجوز اسلحه شکاری و ورزشی، فرآیندی مرحله ای است که نیازمند دقت و رعایت کامل ضوابط قانونی است. در ادامه به شرح گام های این فرآیند می پردازیم:

گام اول: بررسی صلاحیت اولیه و خودارزیابی

اولین گام، خودارزیابی بر اساس شرایط عمومی و اختصاصی است که در بخش های قبلی توضیح داده شد. متقاضی باید اطمینان حاصل کند که تمامی شرایط لازم از جمله سن قانونی، تابعیت، وضعیت خدمت وظیفه و عدم سوءپیشینه را داراست. در این مرحله، اخذ گواهی عدم سوءپیشینه کیفری از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی یا پلیس ۱۰+ می تواند یک گام پیشگیرانه مهم باشد تا از وجود هرگونه مانع قانونی احتمالی مطلع شوید.

گام دوم: مراجعه به مراجع ذی صلاح

همانطور که پیشتر ذکر شد، از اول مهرماه ۱۴۰۴، معاونت سلاح، مهمات و مواد ناریه فراجا مسئولیت صدور و تمدید مجوز سلاح های شکاری، ورزشی و PCP برای شهروندان را بر عهده خواهد گرفت. بنابراین، مرجع اصلی برای ثبت درخواست، این معاونت خواهد بود. پیش از این تاریخ، بخش هایی از این مسئولیت بر عهده ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز بوده است.

علاوه بر فراجا، سازمان حفاظت محیط زیست نقش حیاتی در فرآیند صدور مجوز اسلحه شکاری ایفا می کند؛ زیرا صدور و تمدید مجوز اسلحه شکاری منوط به داشتن پروانه شکار معتبر از این سازمان است. همچنین، پرسنل نظامی و انتظامی شاغل در ارتش، سپاه و نیروی انتظامی، باید از طریق مراجع و معاونت های مربوط به یگان خدمتی خود اقدام کنند.

گام سوم: تکمیل مدارک و ثبت درخواست

پس از مراجعه به مرجع ذی صلاح، متقاضی باید مدارک لازم را تکمیل و ارائه دهد. فهرست کامل مدارک به شرح زیر است:

• اصل و کپی شناسنامه (تمامی صفحات).
• اصل و کپی کارت ملی.
• ۱۲ قطعه عکس پرسنلی (۴×۳ رنگی جدید با زمینه سفید).
• اصل و کپی کارت پایان خدمت یا معافیت دائم (برای آقایان). در صورت داشتن معافیت تحصیلی، گواهی اشتغال به تحصیل.
• گواهی سلامت جسمانی و روانی، تأییدشده توسط پزشک معتمد مرجع صدور مجوز.
• در صورت درخواست مجوز برای تفنگ PCP، برگه ترخیص گمرکی سلاح.
• پروانه شکار معتبر از سازمان حفاظت محیط زیست (برای سلاح های شکاری).
• گواهی عدم سوءپیشینه کیفری.
• فرم های تکمیل شده درخواست مجوز.
• قبوض پرداخت هزینه های مربوط به صدور مجوز و استعلامات.

گام چهارم: فرآیند استعلام و تأیید صلاحیت

پس از ثبت درخواست و ارائه مدارک، مرجع صدور مجوز، فرآیند استعلام صلاحیت متقاضی را آغاز می کند. این استعلامات از نهادهای مختلفی از جمله اداره اطلاعات، نیروی انتظامی، و مراجع قضایی انجام می شود. مدت زمان معمول برای پاسخ به این استعلامات ممکن است چند هفته تا چند ماه به طول انجامد.

در صورت تأیید تمامی استعلامات و احراز صلاحیت کامل، فرآیند به گام های بعدی می رسد. در غیر این صورت، درخواست متقاضی رد خواهد شد و حق پیگیری و اعتراض مطابق با قوانین اداری وجود دارد.

گام پنجم: گذراندن دوره های آموزشی (در صورت نیاز)

اگر متقاضی، پرسنل نظامی یا انتظامی نباشد و سابقه آموزش تیراندازی نداشته باشد، باید در دوره های آموزشی تئوری و عملی که توسط مراجع ذی صلاح برگزار یا معرفی می شود، شرکت کند و گواهی مربوطه را دریافت نماید. این دوره ها، ایمنی و مهارت های لازم برای استفاده مسئولانه از سلاح را آموزش می دهند.

گام ششم: انتخاب و خرید اسلحه

پس از تأیید صلاحیت و تکمیل مراحل اداری اولیه، متقاضی می تواند نسبت به خرید اسلحه اقدام کند. روش های اصلی خرید عبارتند از:

1. خرید از فروشگاه های مجاز اسلحه و مهمات: این فروشگاه ها تحت نظارت دقیق مراجع ذی صلاح فعالیت می کنند و تنها مجاز به فروش سلاح به افرادی هستند که مجوز اولیه را دریافت کرده اند.
2. خرید از اشخاص حقیقی دارای مجوز: در این حالت، سلاح از فردی خریداری می شود که خود دارای مجوز قانونی نگهداری و حمل آن است. فرآیند انتقال مالکیت و صدور مجوز جدید به نام خریدار، باید تحت نظارت اداره اسلحه و مهمات و با تکمیل پرونده جدید صورت گیرد. بسیار مهم است که بدانید، مجوز روی اسلحه است به این معنا نیست که با خرید یک سلاح دارای مجوز، مجوز آن نیز به شما منتقل می شود. مجوز برای فرد صادر می شود، نه صرفاً برای سلاح. هر فرد باید به صورت مجزا واجد شرایط باشد و برای خود مجوز دریافت کند و پس از خرید، انتقال قانونی در مراجع ذی صلاح انجام شود.

گام هفتم: صدور مجوز حمل و نگهداری

در نهایت، پس از طی تمامی مراحل و خرید سلاح، مرجع مربوطه اقدام به صدور مجوز نهایی حمل و نگهداری می کند. این مجوز ممکن است ابتدا به صورت مجوز موقت (معمولاً سه ماهه) و سپس به صورت مجوز دائم با اعتبار طولانی تر صادر شود. مدت زمان اعتبار مجوزهای دائم معمولاً بین ۳ تا ۵ سال است. این کارت مجوز شامل اطلاعات دقیق سلاح (نوع، کالیبر، شماره سریال) و مشخصات دارنده است.

نکات مهم و حقوقی پس از دریافت مجوز

دریافت مجوز اسلحه پایان فرآیند نیست، بلکه مسئولیت های جدیدی را برای دارنده به همراه دارد. آگاهی از این نکات حقوقی و تعهدات، برای جلوگیری از مشکلات احتمالی و استفاده قانونی از سلاح ضروری است.

مدت اعتبار و تمدید مجوز

مجوزهای حمل و نگهداری اسلحه (به ویژه شکاری) معمولاً با اعتباری ۳ تا ۵ ساله صادر می شوند. دارنده مجوز موظف است پیش از اتمام مهلت اعتبار، برای تمدید آن اقدام کند. فرآیند تمدید، اغلب شامل ارائه مجدد برخی مدارک (از جمله گواهی سلامت جسمی و روانی) و استعلامات مجدد است تا اطمینان حاصل شود که دارنده همچنان واجد شرایط است. تأخیر در تمدید مجوز می تواند عواقب جدی داشته باشد؛ سلاح پس از انقضای مجوز، غیرمجاز تلقی شده و دارنده مشمول جریمه های نقدی و حتی حبس خواهد شد. در برخی موارد، با پرداخت جریمه می توان اقدام به تمدید کرد، اما توصیه اکید، اقدام به موقع است.

انتقال، واگذاری و ارث سلاح

یکی از نکات حیاتی، محدودیت های واگذاری سلاح به غیر در طول اعتبار مجوز است. مجوز اسلحه، یک حق شخصی است و دارنده در طول مدت اعتبار آن، حق واگذاری سلاح خود به شخص دیگری را ندارد. هرگونه واگذاری باید پس از انقضای مجوز و طی فرآیندهای قانونی و با تأیید مراجع ذی صلاح صورت گیرد. در صورت واگذاری غیرمجاز، تمامی عواقب و مسئولیت های ناشی از هرگونه تخلف با سلاح، بر عهده دارنده مجوز اصلی خواهد بود.

در مورد سلاح های موروثی، ورثه باید پس از فوت دارنده قانونی سلاح، با ارائه مدارک مربوط به انحصار وراثت و گواهی فوت، به اداره اسلحه و مهمات محل سکونت متوفی مراجعه کنند. در این مرحله، یکی از وراث که واجد شرایط عمومی و اختصاصی دریافت مجوز باشد، می تواند برای انتقال مجوز به نام خود اقدام کند. در غیر این صورت، سلاح باید به مراجع ذی صلاح تحویل داده شود.

عواقب حمل و نگهداری سلاح غیرمجاز

قانون گذار در ایران با حمل و نگهداری سلاح بدون مجوز، به شدت برخورد می کند. مجازات های قانونی برای این جرائم شامل:

• حبس: بسته به نوع سلاح (جنگی یا شکاری) و میزان مهمات، می تواند از ۹۱ روز تا ۱۰ سال متغیر باشد.
• جزای نقدی: علاوه بر حبس، جرایم نقدی سنگینی نیز در نظر گرفته می شود.
• ضبط سلاح: سلاح غیرمجاز ضبط خواهد شد.

نکته مهم این است که برای سلاح هایی که از ابتدا فاقد سابقه مجاز هستند و به صورت غیرقانونی تهیه شده اند، امکان اخذ مجوز وجود ندارد. همچنین، در خصوص عفو عمومی برای دارندگان سلاح های غیرمجاز، باید دانست که این اتفاق بسیار نادر بوده و در طول تاریخ جمهوری اسلامی ایران تنها در موارد خاص و محدودی رخ داده است. بنابراین، نباید انتظار چنین عفوی را داشت و نگهداری سلاح غیرمجاز ریسک قانونی بالایی دارد.

مسئولیت های دارنده مجوز

دارنده مجوز اسلحه، مسئولیت های سنگینی بر عهده دارد که شامل موارد زیر است:

• استفاده مسئولانه و مطابق با مقررات: سلاح تنها باید برای مقاصد مجاز (شکار قانونی در فصول و مناطق مجاز، تیراندازی ورزشی در میادین مجاز) به کار رود.
• عدم واگذاری به شخص دیگر: حتی برای استفاده موقت، واگذاری سلاح به فرد دیگر (حتی اعضای خانواده) ممنوع است.
• محدودیت های استفاده در مناطق حفاظت شده: حمل و استفاده از سلاح در مناطق حفاظت شده محیط زیست، مگر با مجوزهای خاص و در شرایط استثنایی، ممنوع است.
• حکم حمل سلاح در خودرو: حمل سلاح در خودرو نیز تابع مقررات خاص خود است و باید به صورت ایمن، بدون مهمات گذاری و معمولاً در کاور مخصوص صورت گیرد. حتی در صورت داشتن مجوز، سوءاستفاده یا نگهداری سهل انگارانه می تواند منجر به ابطال مجوز شود.

آیا می توان برای حفظ امنیت شخصی اسلحه گرم گرفت؟

پاسخ صریح و شفاف این است: خیر. در قوانین ایران، مجوز حمل و نگهداری اسلحه گرم (به ویژه برای شهروندان عادی) با هدف حفظ امنیت شخصی یا دفاع شخصی صادر نمی شود. این نوع مجوزها منحصراً برای مقاصد قانونی و موجهی مانند شکار مجاز، تیراندازی ورزشی، یا برای پرسنل خاص نظامی و امنیتی در راستای وظایف شغلی آن ها صادر می شود. تفکر عمومی که می توان با توجیه نیاز به دفاع شخصی اسلحه گرم دریافت کرد، کاملاً نادرست و مغایر با قوانین کشور است.

سوالات متداول

در ادامه به برخی از پرتکرارترین سوالات در زمینه اخذ مجوز اسلحه شکاری و ورزشی پاسخ می دهیم تا ابهامات احتمالی برطرف شود.

آیا معافیت پزشکی اعصاب و روان مانع از دریافت مجوز اسلحه می شود؟

معافیت پزشکی اعصاب و روان معمولاً به عنوان یک مانع جدی برای دریافت مجوز اسلحه در نظر گرفته می شود. حتی اگر فرد در حال حاضر علائم خاصی نداشته باشد، سابقه این نوع معافیت باعث می شود تا صلاحیت روانی وی توسط مراجع ذی صلاح به دقت بیشتری بررسی شود. تصمیم نهایی به نظر کمیسیون پزشکی و اداره اسلحه و مهمات بستگی دارد.

حداکثر تعداد اسلحه شکاری که هر فرد می تواند داشته باشد چند قبضه است؟

بر اساس قوانین جاری، هر فرد ایرانی می تواند حداکثر سه قبضه سلاح شکاری شامل یک قبضه تفنگ ساچمه زنی، یک قبضه تفنگ گلوله زنی و یک قبضه تفنگ خفیف را با مجوز قانونی در اختیار داشته باشد.

آیا برای خرید اسلحه شکاری از شخص حقیقی، نیاز به مجوز جدید است؟

بله، حتی اگر اسلحه دارای مجوز قبلی باشد و از شخص دیگری خریداری شود، خریدار جدید باید خود واجد شرایط بوده و برای انتقال مالکیت و صدور مجوز به نام خود، مراحل قانونی را در اداره اسلحه و مهمات طی کند. مجوز برای شخص صادر می شود نه صرفاً برای سلاح.

مدت زمان اعتبار مجوز اسلحه شکاری و ورزشی چقدر است؟

مجوزهای حمل و نگهداری سلاح شکاری و ورزشی (PCP) معمولاً با اعتباری سه تا پنج ساله صادر می شوند. تمدید آن پیش از انقضا الزامی است.

آیا بانوان نیز می توانند مجوز اسلحه شکاری دریافت کنند؟

بله، هیچ تفاوتی بین متقاضیان زن و مرد برای دریافت مجوز اسلحه شکاری وجود ندارد. بانوان نیز در صورت احراز تمامی شرایط عمومی و اختصاصی می توانند برای اخذ مجوز اقدام کنند.

چه مجازاتی برای حمل و نگهداری سلاح بدون مجوز وجود دارد؟

حمل و نگهداری سلاح بدون مجوز در ایران جرم محسوب می شود و مجازات هایی از جمله حبس (بین ۹۱ روز تا ۱۰ سال بسته به نوع سلاح)، جزای نقدی و ضبط سلاح را در پی دارد.

آیا تفنگ های بادی با کالیبر ۴.۵ یا ۵.۵ (غیر PCP) نیاز به مجوز دارند؟

عموماً تفنگ های بادی با کالیبر ۴.۵ و ۵.۵ معمولی (که PCP نیستند) برای مصارف ورزشی و تفریحی نیازی به مجوز حمل و نگهداری ندارند. اما برای کالیبرهای بالاتر یا تفنگ های PCP، مجوز الزامی است.

اگر مجوز اسلحه من منقضی شود، چه باید کرد؟

در صورت انقضای مجوز، سلاح غیرمجاز تلقی می شود. توصیه می شود فوراً برای تمدید اقدام کنید. در برخی موارد، با پرداخت جریمه می توان مجوز را تمدید کرد، اما تأخیر طولانی مدت می تواند عواقب جدی قانونی داشته باشد.

آیا خالکوبی (تتو) مانعی برای دریافت مجوز اسلحه است؟

خیر، وجود خالکوبی (تتو) به خودی خود مانعی برای دریافت مجوز اسلحه محسوب نمی شود، مگر اینکه خالکوبی ها حاوی مضامین خلاف اخلاق عمومی یا نشانه هایی از عضویت در گروه های غیرقانونی باشند که در این صورت در فرآیند استعلام صلاحیت مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

آیا داشتن پرونده جزئی دعوا (سوءپیشینه غیر مؤثر) در گذشته، مانع از اخذ مجوز می شود؟

ملاک اصلی، نداشتن سوءپیشینه کیفری مؤثر است. پرونده های جزئی دعوا که منجر به محکومیت مؤثر نشده اند، معمولاً مانع از اخذ مجوز نمی شوند. با این حال، تمامی سوابق در فرآیند استعلام بررسی خواهند شد و تصمیم نهایی با مراجع ذی صلاح است.

آیا می توان برای سلاحی که از قبل بدون مجوز بوده، مجوز گرفت؟

خیر، برای سلاح هایی که از ابتدا بدون مجوز و به صورت غیرقانونی تهیه شده اند، امکان اخذ مجوز وجود ندارد. چنین سلاح هایی غیرمجاز تلقی شده و باید به مراجع قانونی تحویل داده شوند.

میزان سهمیه فشنگ سالانه برای سلاح های شکاری چقدر است؟

میزان سهمیه فشنگ سالانه برای هر نوع سلاح شکاری، توسط مراجع ذی صلاح تعیین می شود و معمولاً در کارت مجوز یا از طریق فروشگاه های مجاز مهمات به دارنده اطلاع داده می شود. این میزان ممکن است هر ساله بازبینی و تغییر یابد.

آیا امکان انتقال جواز اسلحه از ارگان نظامی (مثلاً ارتش) به ارگان نظامی دیگر (مثلاً سپاه) وجود دارد؟

امکان انتقال مستقیم جواز اسلحه از یک ارگان نظامی به ارگان نظامی دیگر به صورت ساده وجود ندارد و هر یگان نظامی قوانین و مراجع داخلی خود را برای صدور مجوز به پرسنل خود دارد. در صورت تغییر یگان خدمتی، فرد باید مطابق با ضوابط یگان جدید خود اقدام کند که ممکن است مستلزم ابطال مجوز قبلی و درخواست مجوز جدید باشد.

---

همانطور که در این راهنمای جامع بررسی شد، فرآیند و مهمات اشاره کردیم. به یاد داشته باشید، قانون گذار برای حفظ امنیت و نظم عمومی، با هرگونه تخلف در این زمینه برخورد جدی خواهد کرد. بنابراین، همواره توصیه می شود که تمامی اقدامات خود را از طریق مراجع رسمی و قانونی انجام دهید و در صورت نیاز به مشاوره تخصصی، به کارشناسان حقوقی مجرب مراجعه کنید. رعایت مسئولانه این قوانین، نه تنها امنیت فردی شما را تضمین می کند، بلکه به حفظ آرامش و ثبات جامعه نیز یاری می رساند.