بی‌محلی مردم به رسانه‌ها طبیعی است!

مختار مسعود در مصاحبه با پرتال پارسی ، در مورد وضعیت مطبوعات در دوران کرونا و دلایل رکود رسانه های چاپی صحبت کرد. آنها مکمل ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی هستند. آنها با گزارش در مورد بیمارستان ها و معابد و صحبت با بیماران و کادر پزشکی در مورد از دست دادن غم انگیز زندگی در طول راه ، به قلب فاجعه رفتند.

وی گفت: “تاج” علاوه بر تأثیر مخرب آن در فعالیت های اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی و سایر زمینه ها ، تأثیر شدیدی بر رسانه ها ، به ویژه رسانه های چاپی داشته است. ” شایعاتی مبنی بر اینکه وی از زمان شیوع ویروس معروف کرونا ویروس را ترک نکرده است ، متاسفانه این ویروس تأثیر منفی بر رسانه ها گذاشته است. رسانه ها که معمولاً آسیب پذیر هستند ، هنگام شروع ویروس ، ضعیف تر می شوند و دچار رکود اقتصادی می شوند.

این روزنامه نگار پیشکسوت گفت: “بزرگترین آسیب به ویروس ممکن است از بین رفتن رسانه های چاپی باشد که با کاهش بودجه از طریق تبلیغات نیز همراه است.” مشاغل ، شرکت های تولیدی و توزیعی ، البته هنگام مبارزه با ویروس برای پس انداز پول به تبلیغات روی می آورند. از سوی دیگر ، کاهش ارزش پول ملی قیمت کالاها را هر ساعت افزایش داده و این بیشترین ضربه را به رسانه ها وارد کرده است. افزایش قیمت کاغذ و مواد چاپی نیز مطبوعات را تحت تأثیر قرار داده است.

مسعود تولید محتوا را یکی دیگر از مشکلات رسانه های چاپی عنوان کرد: از یک طرف ، گسترش رسانه های مجازی و شبکه های اجتماعی و عدم تولید محتوای جالب موفقیت مطبوعات را به همراه نداشت. در واقع مخاطب جذابیت رفتن به آنجا را نمی بیند. همچنین طبیعی است. طی سالهای اخیر رسانه در چه معضلات جامعه ریشه دوانده و با تأثیرگذاری بر تصمیم گیران و رهبران در جهت رفع آنها گام برداشته است؟ در چند دهه گذشته ، چه رسانه ای توانسته است جلوی یک تصمیم یا سیاست مخرب را در کوتاه مدت بگیرد؟ یا کدام رسانه ها با گزارش های دقیق و دقیق مقامات را تحت تعقیب قرار داده اند؟

این روزنامه نگار پیشکسوت خاطرنشان کرد: به عنوان مثال در دهه های اخیر موضوع شرکت ها و م institutionsسسات مضاربه در دهه 1960 که به یک قارچ روزمره تبدیل شده است ، به سرعت توسط مطبوعات پوشش داده شده و مطبوعات از نفوذ بیشتری در بین مردم و مقامات برخوردار شده اند. یا در سال 1974 ، موضوع حذف از لیست بیمه 300 دارو که من شخصاً در آن زمان در “کایخان” مشغول بودم ، در رسانه ها مطرح شد که اتفاقاً در این روند بسیار چشمگیر بود. انتشار بیانیه های انتقادی در مورد این موضوع منجر به لغو این مصوبه در کابینه و برکناری معاون وزیر بهداشت شد که البته همه این موارد نمونه های کوچکی از تأثیر صدها گزارش مطبوعاتی در آن زمان است.

مسعود گفت: “طی 42 سال حضور در رسانه ها ، هرگز شاهد کاهش فعلی مطبوعات نبوده ام.” به طور کلی ، در دوران پیروزی انقلاب اول و سپس در مرحله دوم فصل 1976 ، در دو مرحله با رونق مطبوعاتی روبرو شدیم. در طول این دو دوره ، روزنامه ها با آزادی نسبی و با استفاده از تجربه جمعی روزنامه نگاران حرفه ای وارد میدان شدند و مورد استقبال گرم مردم قرار گرفتند ، بنابراین برخی افراد چندین روزنامه را به اشتراک گذاشتند. البته نباید از نقش وزارت فرهنگ و معارف و هیئت منصفه مطبوعات در این مرحله غافل شد ، زیرا آنها بازدارنده ای برای رسانه ها نبودند. اما دوره تعطیلی جمعی در سال 1979 را اغلب می توان با افول مطبوعات مدرن مقایسه کرد. البته سایه آن زمان هنوز در مطبوعات است و در این 20 سال مطبوعات دیگر نتوانسته اند دوباره اوج بگیرند.

وی بار دیگر با اشاره به خلا in موجود در رسانه های مشهور گفت: در یک فضای دشوار اقتصادی که میز نان و پنیر و جمعیت در حال کاهش است ، اخبار مخرب در مورد فساد اقتصادی برای مردم مانند چکش است. رسانه های ما در برابر فساد فزاینده ما چه کرده اند؟ در سالهای اخیر ، ما با سرقت میلیاردها دلار ، اجاره برخی از اشراف ، هکتارها و دهه ها تجاوز به منابع و خزانه داری ملی روبرو بوده ایم. در این میان کدام رسانه ها درگیر این امر شده اند؟ اخیراً یکی از اعضای سابق پارلمان تهران با استناد به نامه ای از سازمان بازرسی کل کشور که صدها هکتار از منابع طبیعی را در اختیار برخی وزرا و مقامات یا بستگان درجه یک آنها قرار داده ، نامه ای به روسای دادگاه ها نوشت. مردم خواستار دیدن بخشها شدند. در این مدت آیا رسانه ها به این س questionsالات پرداخته اند؟ آیا آنها مقامات مربوطه را در رابطه با این فساد کنترل کرده اند؟ وقتی رسانه ها در این سطح از فساد اقتصادی می میرند ، نباید انتظار داشته باشیم که مردم و مخاطبانشان از آنها انتظار داشته باشند!

انتهای پیام