درست یک ماه پیش از اینکه خبر درگذشت توران مهرزاد منتشر بشود، نام او بعد از مدت‌ها سکوت و بی‌خبری بار دیگر در خبرها دیده شد. او هنرمندی خلوت‌نشین بود و کمتر در گفتگوهای مطبوعاتی شرکت می‌کرد و شاید همین موضوع سبب شد تا بزرگداشتش بهانه‌ای باشد برای رسانه‌ها تا دوباره به این چهره هنری بپردازند و فرصتی شد برای دوستدارانش تا بار دیگر نظاره‌گر تصاویری از او باشند.
به گزارش پرتال پارسی، شامگاه ۲۸ آبان توران مهرزاد در جمع تعدادی از دوستان و همکاران خود در فرهنگسرای ارسباران حاضر شد. او به دلیل شرایط جسمانی خود با کمک ویرچل به مراسم آمد و خیلی مختصر و کوتاه سخن گفت؛ شاه بیت حرف‌هایش این تک‌جمله بود؛ من عاشق شما هستم!»
شاید در آن شب پاییزی کسی تصور نمی‌کرد که درست یک ماه بعد، خبر درگذشت این هنرمند منتشر شود.
توران مهرزاد بازیگری پرکار نبود اما تجربه همکاری با بسیاری از کارگردانان درخشان تئاتر و سینما را داشت و در رادیو نیز کارنامه‌ای پر و پیمان از خود بر جای گذاشت.
او از شاگردان مستقیم عبدالحسین نوشین، پدر تئاتر نوین ایران بود و همکاری با او را از ۱۴ سالگی آغاز کرده بود و اگر فرصتی دست می‌داد و پای صحبت‌هایش می‌نشستید، می‌دیدید که چگونه نام نوشین از لبانش نمی‌افتد. او را افتخار ایران می‌دانست و معتقد بود که اکثر کارگردانان و تهیه‌کنندگان شاگرد نوشین بوده‌اند.
هم‌دوره‌ای حمید سمندریان، دیگر کارگردان باسابقه تئاتر ایران بود و درباره تجربیات خود از آن دوره گفته بود: «با حمید سمندریان در یک کلاس بودیم و علی‌رغم اینکه جایگاهی پیدا کرده بودم، اما نوشین به ما می‌گفت که همیشه باید کار کرد چیزی که من به پسرم می‌گویم. »
مهرزاد نیز همچون بسیاری از هم‌نسلی‌های خود در تئاترهای پررونق آن زمان یعنی تئاتر فردوسی و سعدی بازی کرد و در نمایش‌های بسیاری از جمله «ولپن»، «گربه روی شیروانی داغ»، «چراغ گاز»، «شنل قرمز»، «تاجر ونیزی»،« بادبزن خانم ویندمیر»، «مونتسرا»، «خانه برناردا آلبا» و … به ایفای نقش پرداخت.
اما بعد از کودتای ۲۸ مرداد و تعطیلی تئاترهای لاله‌زار و رفتن نوشین از ایران و از سوی دیگر رونق گرفتن رادیو، توران مهرزاد نیز به عنوان گوینده جذب این رسانه شد و در نمایش‌های رادیویی پرشماری حضور پیدا کرد. او تا آخرین سال‌های فعالیت خود، همچنان در رادیو مشغول به کار بود و آن را خانه خود می‌دانست.
از اواخر دهه ۳۰ فعالیت در دوبله را آغاز کرد و از اواخر دهه ۴۰ با بازی در فیلم «تنگه اژدها» به کارگردانی سیامک یاسمی به پرده نقره‌ای راه پیدا کرد.
مهرزاد از طریق عزت‌الله انتظامی به داریوش مهرجویی معرفی شد و همواره از همکاری با این کارگردان استقبال می‌کرد. اولین همکاری این دو با فیلم «هامون» رقم خورد و بعدتر با «پری» و «لیلا» تکرار شد. مهرجویی را انسانی بسیار باشعور و فهمیده‌ای می‌دانست که احترام زیادی به هنرمندان می‌گذارد و همیشه هم پیگیر حالش بوده است.
با علی حاتمی در فیلم «دلشدگان» همکاری کرد و درباره او گفته بود: «بسیار فهمیده بود و انگار خدا او را برای نویسندگی و کارگردانی سینما خلق کرده بود. با وجود اینکه نقشم کوتاه بود اما تجربه بسیار خوبی بود و صد حیف که زود از میان ما رفت. »
در تلویزیون هم همکاری با داود میرباقری در سریال «امام علی (ع)» را بسیار لذت‌بخش می‌دانست و با یادآوری آن گفته بود: «نقش اسماء را بازی کردم و حتی در آن سن، صحنه‌های سوارکاری داشتم که میرباقری از این کار من بسیار تعجب کرده بود.»
اما در آن شامگاه پاییزی که نکوداشت این هنرمند برگزار شد، بهزاد فراهانی یادآوری کرده بود که مکتب‌خانه میدان ارک بزرگانی همچون پرویز بهرام، ژاله علو و… را پرورش داده و افرادی در رادیو حضور داشتند که از تک‌تک‌شان می‌توان آموخت اما همیشه یک اَبَربانو به نام توران مهرزاد در زمینه صدا حرف اول را می‌زد.
فراهانی، توران مهرزاد را بانوی رشید تئاتر ایران نامیده بود که از هفت سالگی روی صحنه تئاتر خوش درخشیده و توانسته گوی سبقت را از رقبای قَدَر برباید. بسیاری از بازیگران زن تلاش کردند به این جایگاه دست پیدا کنند اما بازی‌های قدرتمند ایشان در سطح متفاوتی بود.
منوچهر والی‌زاده هنرمند عرصه دوبله هم که در همسایگی مهرزاد بوده است، رو به او گفته بود که «من از کودکی نوکر شما هستم.»
ایرج راد، بازیگر و کارگردان تئاتر نیز همکاری با توران مهرزاد را در عرصه نمایش یکی از افتخارات دوران حرفه‌ای خود دانسته بود.
اسماعیل خلج بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر هم از سال‌های دوری یاد کرده بود که تئاتری به نام تئاتر کسری در لاله‌زار فعال بود و هنرمندانی نظیر توران مهرزاد در آن بازی می‌کردند.
میکائیل شهرستانی، دیگر هنرمند تئاتر و رادیو که خوشنود بود این مراسم در زمان حیات مهرزاد برپا شده است، گفته بود: «مهرزاد تکرار نشدنی است و ساختمان رادیو با وجود این بزرگوارها مثل خانم ها مهرزاد، شمسی فضل الهی، ژاله علو و… معنا پیدا می‌کند.»
توران مهرزاد با نام اصلی فاطمه بزرگمهری راد متولد ۱۳۰۹ در تهران است و از جمله آثار سینمایی او می‌توان به «شب آفتابی»، «خط قرمز»، «برزخی‌ها»، «میهمانی خصوصی»، «مکافات»، «هامون»، «همه یک ملت» ،«دلشدگان»، «دل و دشنه»، «پری»، «برج مینو»، «لیلا»، «جان سخت»، «قرمز» و «عینک دودی» اشاره کرد.
او شامگاه ۲۸ آذر ماه از دنیا رفت و با درگذشتش یکی دیگر از هنرمندان فیلم «هامون» در چند وقت اخیر در قاب ابدی جاودان شد.
انتهای پیام