چگونه ترکیه می تواند مانع اتحادیه اروپا برای ممنوعیت گاز روسیه شود؟

به گزارش پرتال پارسی اتحادیه اروپا می خواهد تا پایان سال ۲۰۲۷ واردات انرژی از روسیه را به هر شکلی متوقف کند. این بلوک در این مورد زیاد صحبت کرده اما اقدام عملی در این زمینه صورت نگرفته و روسیه همچنان دومین تامین کننده بزرگ گاز این منطقه است. اکنون جاه طلبی های گازی یک کشور غیرعضو اتحادیه اروپا می تواند ماموریت بروکسل برای قطع واردات گاز روسیه را حتی دشوارتر کند.

کمیسیون اروپا هفته گذشته برنامه هایی را برای به صفر رساندن واردات گاز طبیعی روسیه اعلام کرد. ظاهرا این امر با ممنوعیت امضای قراردادهای جدید تامین گاز کشورهای عضو با گازپروم توسط دولت مرکزی اتحادیه اروپا و هممزمان جستجوی راهی برای خروج آنها از قراردادهای فعلی بدون نیاز به پرداخت جریمه برای نقض این قراردادها محقق خواهد شد.

اولین مشکل این است که همه اعضای اتحادیه اروپا با این ایده موافق نیستند. در واقع مجارستان و اسلواکی با این ایده بسیار مخالف هستند و استدلال می کنند که این امر به دلایل مربوط به هزینه ها رقابت پذیری کسب و کارهای اروپایی را بیشتر به خطر می اندازد. اکنون کمیسیون می تواند با اتخاذ این طرح با یک کشور واجد شرایط به جای اکثریت کامل کشورهای عضو این دو را با هم هماهنگ کند. با این حال کاری که نمی تواند انجام دهد جلوگیری از تبدیل شدن ترکیه به یک قطب گاز است که شامل حجم زیادی گاز روسیه می شود.

مجارستان و اسلواکی در حال حاضر گاز طبیعی روسیه را از طریق خط لوله ترک استریم که از بستر دریای سیاه به ترکیه و سپس به اروپای شرقی می رود دریافت می کنند. به گفته یک تحلیلگر انرژی بلغاری در اندیشکده «مرکز مطالعات دموکراسی» وجود این خط لوله می تواند وابستگی اتحادیه اروپا به گاز روسیه را طولانی تر کند. مارتین ولادیمیروف در سرمقاله ای برای رویترز نوشت: در واقع این خط لوله واردات گاز از روسیه به اروپای مرکزی و جنوب شرقی را از حدود 30 درصد در سال 2021 به بیش از 50 درصد در سال گذشته افزایش داده است.

ترکیه حجم زیادی گاز روسیه را وارد می کند. بخشی از این گاز به مصرف داخلی می رسد و مابقی به جنوب شرقی اروپا صادر می شود. ترکیه همچنین برنامه هایی برای تبدیل شدن به یک قطب اصلی گاز طبیعی منطقه ای از طریق واردات از روسیه و آسیای مرکزی و یا از طریق اکتشاف و تولید محلی دارد.  دولت ترکیه همچنین برنامه هایی را دنبال می کند تا به عنوان یک مسیر ترانزیت کلیدی بین میادین گازی روسیه و مصرف کنندگان اروپایی جای اوکراین را بگیرد.

طبق آمار ذکر شده توسط ولادیمیروف از «مرکز مطالعات دموکراسی» مجارستان بزرگترین واردکننده گاز از مسیر ترک استریم است و انتظار می رود جریان گاز امسال به هشت میلیارد متر مکعب برسد. این رقم ۶ میلیارد متر مکعب در سال ۲۰۲۳ بود. در همین حال اسلواکی قصد دارد با اصلاح قرارداد بلندمدت خود با گازپروم جریان گاز از طریق این خط لوله را افزایش دهد. بلغارستان که بخشی از مسیر ترانزیت است صربستان رومانی و برخی از کشورهای بالکان غربی از جمله کشورهایی هستند که از خط لوله ترک استریم گاز دریافت می کنند.

ولادیمیروف استدلال می کند که این جریان ها را می توان به طور کامل با گاز طبیعی مایع (ال ان جی) جایگزین کرد. با این حال این تحلیلگر اذعان کرد که این کار هزینه ای خواهد داشت و هزینه ناچیزی هم نیست.

این همان مسئله ای است که توقف واردات گاز از روسیه را بسیار دشوار می کند و در کنار وجود خط لوله ترک استریم و پایانه های واردات ال ان جی در ترکیه نشان می دهد که هرگونه تلاشی برای به ثمر نشستن برنامه های کمیسیون اروپا محکوم به شکست است. زیرا حتی اگر بروکسل به نحوی مجارستان و اسلواکی را از خرید گاز از هر کسی که می خواهند منع کند احتمالا همچنان از ترکیه به عنوان واسطه در تامین گاز استفاده خواهد کرد – و مولکول های گاز آنلاین مبدا ندارند.

بر اساس گزارش اویل پرایس گازی که اتحادیه اروپا در آینده از ترکیه وارد می کند ممکن است از آسیای مرکزی باشد اما با وجود هرگونه اقدام اجباری برای اطمینان از عدم وقوع این اتفاق ممکن است از روسیه نیز وارد شود. درست مانند اتفاقی که برای نفت و واردات فرآورده های نفتی از هند به اروپا افتاد و جایگزین واردات اروپا از خود روسیه شد.

انتهای پیام