تسبیح همراه با ستایش خداوند، روشی نیکو از سوی :
•«واذ قال ربک للملـئکة انی جاعل فی الارض خلیفة قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها ویسفک الدماء ونحن نسبح بحمدک ونقدس لک قال انی اعلم ما لا تعلمون:(به خاطر بياور) هنگامى را كه پروردگارت به گفت: «من در روى ، جانشينى(نماينده‌اى) قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند: «پروردگارا!» آيا كسى را در آن قرار مى دهى كه و كند؟! (زيرا موجودات زمينى ديگر، كه قبل از اين وجود داشتند نيز، به فساد و خونريزى آلوده شدند.
اگر از اين ، عبادت است،) ما تسبيح و حمد تو را بجا مى آوريم، و تو را مى كنيم.» پروردگار فرمود: «من حقايقى را مى دانم كه شما نمى دانيد.»»بر این اساس که «باء» در «بحمدک» به معنای مصاحبت باشد.حمد و اضافه به خطاب شده، و چون به و هيئت تعبير شده بر دوام تسبيح و تنزيه باري تعالى از نواقص دارد. خلاصه كلام آنان باين معنا برگشت مى كند كه: قرار دادن تنها باين منظور است كه آن خليفه و جانشين با تسبيح و حمد و تقديس زبانى، و وجوديش، نمايانگر خدا باشد، و زندگى زمينى اجازه چنين نمايشى باو نمي دهد،
بلكه بر عكس او را بسوى فساد و مى كشاند.از سوى ديگر، وقتى غرض از خليفه نشاندن در زمين، تسبيح و تقديس بان معنا كه گفتيم حكايت كننده و نمايشگر صفات خدايى تو باشد، از تسبيح و حمد و تقديس خود ما حاصل است، پس خليفه هاى تو مائيم، و يا پس ما را خليفه خودت كن. وتری الملـئکة حافین من حول العرش یسبحون بحمد ربهم وقضی بینهم بالحق وقیل الحمد لله رب العــلمین:(در آن روز) فرشتگان را مى بينى كه بر گرد خدا حلقه زده اند و با ستايش پروردگارشان تسبيح مى گويند؛
و در ميان بندگان بحق داورى مى شود؛ و (سرانجام) گفته خواهد شد: «حمد مخصوص خدا پروردگار جهانيان است!»». كلمه” حافين” از ماده” حف” است كه به معناى احاطه كردن و حلقه زدن دور چيزى است. و كلمه” عرض” عبارت است از آن مقامى كه فرامين و اوامر الهى از آن مقام صادر مى شود، فرامينى كه با آن امر عالم را مى كند. و” ملائكه” عبارتند از: مجريان خدا، و عاملان به او. و ديدن ملائكه به اين حال است از اينكه بعد از درهم پيچيده شدن آسمانها، ملائكه را به اينصورت و حال مى بينى.و معناى اين است كه: تو در آن روز ملائكه را مى بينى در حالى كه گرداگرد عرش اند و پيرامون آن مى كنند، تا اوامر صادره را اجرا كنند، و نيز مى بينى كه سرگرم تسبيح خدا با حمد اويند.
•«الذین یحملون العرش ومن حوله یسبحون بحمد ربهم…:فرشتگانى كه حاملان عرشند و آنها كه گرداگرد آن (طواف مى‌كنند) تسبيح و حمد پروردگارشان را مى‌گويند …»یسبحون بحمد ربهم: يعنى تنزيه مى كنند خداوند را از آنچه لايق او نيست و تنزيه مى كنند خدا را از آن چه كه اين اهل جدال وصف مى كنند و ياد مى كنند خدا را به صفاتى كه داراست. برخى گفته اند كه چون داخل شوند فرشتگان حمد خدا را گويند. عده اى گفته اند تسبيح ايشان در اين وقت به جهت لذت بردن و است نه به جهت چه اينكه در آنجا نيست خداوند امر داورى و را در بزرگ قرار داده به اين كه (عرش) نصب شود و ملائكه در دور عرش قيام كرده و خدا را تعظيم و ستايش مى كنند
چنان كه پادشاهان چون بخواهند داورى كنند بر تخت خود مى نشينند و لشكر خود را مى فرمايند تا براى تعظيم آنان در كنار ايشان قرار گيرند، اگر چه قرار گرفتن خداوند بر عرش محال است زيرا خداوند به صفت و نيست و جلوس بر عرش از صفات اجسام است ولى از باب تفهيم و مثال چنين بيان شده است.
•«تکاد السمـوت یتفطرن من فوقهن والملـئکة یسبحون بحمد ربهم…:نزديك است آسمان ها (بخاطر نسبتهاى نارواى مشركان) از بالا متلاشى شوند و فرشتگان پيوسته تسبيح و حمد پروردگارشان را بجا مى آورند و براى كسانى كه در هستند مى كنند؛ آگاه باشيد خداوند آمرزنده و است.»
- «ویسبح الرعد بحمده والملـئکة من خیفته…:و رعد، تسبيح و حمد او مى گويد؛ و (نيز) فرشتگان از او!»رعد تسبيح و حمد خدا مى گويد”از جمله آثار قدرت پروردگار پديد آمدن و است كه در اثر برخورد اصطكاك ابرهاى باردار سنگين صداى مهيب وحشت زا با شعله هاى آتشين پديد مى آيد و نظر به اين كه صداى رعد مهيب و ترساننده است مانند زبان گويائى است كه به عظمت پروردگار و تنزيه ساحت او مي دهد.آرى اين صداى پرطنين كه در عظمت صوت است،
از آنجا كه توام با پديده برق مى باشد و هر دو در خدمت يك هستند و خدمات پر ارزش و حساب شده اى دارند، عملا تسبيح خدا مى گويد و به تعبير ديگر:” رعد” زبان گوياى” برق” است، كه حكايت از نظام و عظمت مى كند.اين همان چيزى است كه ما نام آن را زبان حال مى گذاريم: يك كتاب پرمحتوا، يك غرا، يك تابلو زيبا و دل انگيز، يك ساختمان محكم و منظم و حساب شده، با زبان حال خود از و و و ذوق نويسنده و گوينده و و سخن مى گويند، آنها را مى كنند،
و مى ستايند. ذرات اين عالم هستى كه همه اسرار آميزند و نظام بسيار دقيق و حساب شده اى دارند، همگى از پاكى خداوند و منزه بودن او از هر گونه و نقص، سخن مى گويند، و همگى از و علم و او خبر مى دهنداين را نيز جمعى از داده اند كه تمام ذرات اين جهان هر يك براى خود نوعى از عقل و دارند و از روى همين عقل و شعور، تسبيح و تقديس خدا مى كنند، نه تنها با حال و حكايت كردن وجودشان از وجود خدا، بلكه با زبان قال نيز او را مى ستايند.يعنى فرشتگان، خداى را از هر چه كه لايق به ساحت قدسش نيست منزه داشته، و او را با شمردن كارهاى جميل اش مى گويند. و يكى از چيزهايى كه لايق ساحت قدس او نيست همين است كه امر بندگان خود را مهمل گذارد، و آنان را به سوى دينى كه خود مى كند، و از راه ابلاغ مى فرمايد نكند، با اينكه اين هدايت يكى از كارهايى است كه انجامش از ناحيه خدا جميل و پسنديده است. و از خداى سبحان درخواست مى كنند كه اهل زمين را بيامرزد.
و معلوم است كه حصول اين آمرزش سببى دارد كه قبلا بايد حاصل شده باشد، و آن عبارت است از پيمودن طريق بندگى، و آنهم احتياج به خود خدا دارد. پس برگشت درخواست براى اهل زمين به اين درخواست است كه خدا براى آنان دينى تشريع كند، و آن گاه كسانى را كه به آن مى گروند بيامرزد. پس معناى جمله مورد بحث اين مى شود: كه ملائكه از خداى سبحان درخواست مى كنند كه براى ساكنين زمين از طريق وحى دينى تشريع كند، و آن گاه به وسيله آن دين ايشان را بيامرزد. که استفاده و ذکر گفتن تسبیح بسیار ثواب داشته و میتواند تاثیرات مثبت زیاد در زندگی داشته باشد برای خرید تسبیح و دیدن انواع مدل های آن کلیک کنید.