پارک ملی نایبند، نگین سبز و آبی خلیج فارس، به دلیل هم زیستی بی نظیر اکوسیستم های خشکی و دریایی، جنگل های حرا، صخره های مرجانی بکر و تنوع زیستی شگفت انگیز، از جمله زیستگاه های مهم لاک پشت های دریایی و دلفین ها، ویژگی های منحصر به فردی دارد که آن را به اولین پارک ملی دریایی ایران و یکی از گنجینه های طبیعی ارزشمند کشورمان تبدیل کرده است.
این منطقه منحصر به فرد که تلاقی دل انگیز کوهستان، دشت و دریا را به نمایش می گذارد، نه تنها از نظر زیست محیطی دارای اهمیت فراوانی است، بلکه پتانسیل های گردشگری طبیعی و اکوتوریسم بی شماری را نیز در خود جای داده است. از سواحل ماسه ای آرام و خورهای طبیعی گرفته تا اعماق پر رمز و راز دریا با مرجان های رنگارنگ و آبزیان متنوع، نایبند مجموعه ای از شگفتی ها را برای علاقه مندان به طبیعت و حیات وحش ارائه می دهد. کاوش در این منطقه، فرصتی برای درک عمیق تر از پیچیدگی ها و زیبایی های طبیعت جنوب ایران است.
معرفی پارک ملی نایبند
پارک ملی نایبند، که با نام بوستان ملی نایبند نیز شناخته می شود، یکی از ارزشمندترین مناطق حفاظت شده سازمان حفاظت محیط زیست ایران است که در استان بوشهر و شهرستان عسلویه، در کرانه های نیلگون خلیج فارس قرار گرفته است. این منطقه در سال ۱۳۷۵، با وسعتی حدود ۱۹۵۰۰ هکتار، شامل خلیج نایبند و بخش هایی از دماغه نایبند، به عنوان منطقه حفاظت شده نایبند در فهرست مناطق تحت حفاظت ایران به ثبت رسید. اهمیت ویژه این زیست بوم، منجر شد تا در سال ۱۳۸۳، نایبند به همراه بخش های دیگری از دماغه و آب های خلیج فارس، به عنوان نخستین پارک ملی دریایی ایران معرفی و اعلام گردد.
مجموعه پارک ملی دریایی نایبند، با مساحتی بالغ بر ۴۹۸۱۵ هکتار، گستره ای از دو استان بوشهر (شهرستان عسلویه) و هرمزگان (شهرستان پارسیان، بخش کوشکنار) را در بر می گیرد. از این وسعت کلی، تقریباً ۲۷۰۰۰ هکتار به بخش دریایی و مابقی به خشکی اختصاص دارد. این پارک شامل بخش های متنوعی نظیر خلیج نایبند، منطقه نایبند و جنگل های وسیع حرا در مرزهای عسلویه، بساتین و هاله است که هر یک نقش حیاتی در پایداری اکوسیستم منطقه ایفا می کنند.
محدوده خشکی پارک ملی
محدوده خشکی پارک ملی نایبند با وسعتی معادل ۲۲۵۰۰ هکتار، به صورت یک دماغه مرتفع در ساحل جنوبی خلیج نایبند واقع شده است. این بخش از پارک، از سال ۱۳۵۷ به عنوان منطقه حفاظت شده شناسایی شده و از نظر تنوع زیستی و چشم اندازهای طبیعی، دارای ویژگی های منحصر به فردی است. وجود دشت های مشجر، دره های عمیق و صخره ای، و سواحل ماسه ای، مناظری دیدنی را خلق کرده که آن را از سایر مناطق متمایز می سازد.
پوشش گیاهی محدوده خشکی
پوشش گیاهی در محدوده خشکی پارک ملی نایبند، ترکیبی از گونه های مقاوم به خشکی و گیاهان سازگار با اقلیم گرم و خشک ساحلی است. یکی از برجسته ترین ویژگی های گیاهی این منطقه، حضور درختان کهنسال انجیر معابد (لور) است که با ریشه های هوایی و تنه های پهن خود، چشم اندازی خاص و باستانی به منطقه بخشیده اند. علاوه بر آن، دشت های مشجر با پراکندگی درختچه ها و گیاهان بوته ای، و همچنین پوشش گیاهی خاص دره های عمیق و صخره ای، زیستگاه های متنوعی را برای جانوران خشکی زی فراهم آورده است. جنگل های حرا نیز اگرچه بیشتر با بخش های دریایی و خورها مرتبط هستند، اما در نقاط تلاقی خشکی و آب، بخشی از چشم انداز گیاهی این ناحیه محسوب می شوند.
جانوران محدوده خشکی
پارک ملی نایبند از نظر تنوع جانوران وحشی، منطقه ای منحصر به فرد به شمار می رود. محدوده خشکی این پارک، زیستگاه گونه های مختلفی از پستانداران است که از جمله آن ها می توان به کل و بز وحشی اشاره کرد که در مناطق کوهستانی و صخره ای دماغه نایبند زندگی می کنند. قوچ و میش نیز از دیگر پستانداران شاخص این منطقه هستند. اما یکی از نادرترین و مهم ترین گونه های جانوری نایبند، جبیر است که به آهوی هندی یا آهوی کویری نیز شهرت دارد.
جبیر کمی کوچکتر از آهوهای معمولی بوده و دارای پوستی به رنگ اخرایی است که در زیر شکم، رنگ سفید به خود می گیرد. شاخ های آن مستقیم با انحنایی جزئی به سمت جلو هستند و پیچ قلاب مانند نوک شاخ آهوی ایرانی را ندارند. این گونه کمیاب، اهمیت حفاظتی بالایی در این پارک دارد. همچنین، اگرچه مشاهده پلنگ در این منطقه بسیار نادر است، اما نام آن در برخی منابع به عنوان یکی از پستانداران بالقوه این زیست بوم ذکر شده که نشان از غنای زیستی تاریخی آن دارد.
جاذبه های طبیعی خشکی
چشم انداز طبیعی پارک ملی نایبند در بخش خشکی، مجموعه ای از زیبایی ها و پدیده های ژئومورفولوژیک را به نمایش می گذارد. این منطقه دارای خورهای متعدد است که به عنوان آبراهه های طبیعی، به داخل خشکی نفوذ کرده و زیستگاه های مناسبی را برای پرندگان و آبزیان فراهم می آورند. سواحل ماسه ای بکر و آرام، مکانی ایده آل برای استراحت و تماشای چشم انداز خلیج فارس هستند. وجود درختان کهنسال انجیر معابد با شکل ظاهری منحصر به فردشان، جذابیت خاصی به این سواحل بخشیده اند.
دشت های مشجر و دره های عمیق و صخره ای نیز از دیگر جاذبه های طبیعی این پارک به شمار می روند که فرصت هایی برای پیاده روی، کوه نوردی سبک و عکاسی از مناظر طبیعی فراهم می آورند. این ترکیب از عوارض خشکی و تلاقی آن ها با آب های خلیج، نایبند را به مقصدی دیدنی برای طبیعت گردان تبدیل کرده است.
پارک ملی دریایی نایبند
بخش دریایی پارک ملی نایبند، با وسعت تقریبی ۲۷۰۰۰ هکتار، قلب تپنده تنوع زیستی این منطقه و دلیل اصلی نام گذاری آن به عنوان اولین پارک ملی دریایی ایران است. این پهنه آبی در خلیج فارس، شامل زیستگاه های دریایی بسیار غنی و حساسی است که از جمله مهم ترین آن ها می توان به مرجان ها و علف های دریایی اشاره کرد. این زیستگاه ها، نقش حیاتی در چرخه زندگی بسیاری از گونه های آبزی ایفا می کنند و به عنوان مهد و پناهگاه برای ماهیان، بی مهرگان و پستانداران دریایی عمل می کنند.
محدوده دریایی پارک ملی نایبند، به دلیل شرایط اقلیمی مناسب و عمق های متفاوت، از تنوع زیستی چشمگیری برخوردار است که آن را به یکی از مهم ترین مناطق حفاظت شده دریایی در کشور و حتی منطقه تبدیل کرده است. حفاظت از این بخش، برای پایداری اکوسیستم خلیج فارس و حفظ ذخایر ژنتیکی دریایی از اهمیت بالایی برخوردار است.
تنوع زیستی دریایی نایبند
تنوع زیستی دریایی در پارک ملی نایبند، فوق العاده غنی و چشمگیر است. این منطقه به عنوان یکی از مهم ترین زیستگاه های دریایی خلیج فارس، میزبان گونه های بی شماری از آبزیان، از جمله انواع ماهی های رنگارنگ، بی مهرگان دریایی نظیر ستاره دریایی، خیار دریایی، میگو و خرچنگ، و همچنین نرم تنان متنوع است. اکوسیستم های مرجانی و علف های دریایی، بستری ایده آل برای رشد و نمو لارو بسیاری از گونه ها فراهم می کنند.
علاوه بر این، نایبند پناهگاه امنی برای گونه های در معرض خطر انقراض نظیر لاک پشت های دریایی است. گونه هایی مانند لاک پشت سبز و لاک پشت پوزه عقابی، از سواحل و آب های این پارک برای تغذیه و تخم گذاری استفاده می کنند. حضور دلفین ها در آب های نایبند نیز از دیگر جاذبه های زیستی این پارک است که نشان دهنده سلامت و غنای اکوسیستم دریایی آن است. این تنوع، نایبند را به یک آزمایشگاه طبیعی برای پژوهشگران و یک بهشت برای علاقه مندان به حیات وحش دریایی تبدیل کرده است.
گونه های آبزی منحصر به فرد
پارک ملی دریایی نایبند به دلیل داشتن زیستگاه های خاص و بکر، میزبان شماری از گونه های آبزی منحصر به فرد است که کمتر در سایر نقاط خلیج فارس یافت می شوند. صخره های مرجانی این پارک، محل زندگی مجموعه ای از ماهی های صخره زی با رنگ ها و اشکال متفاوت هستند که برخی از آن ها بومی این منطقه محسوب می شوند. انواع خاصی از مرجان های سخت و نرم، شقایق های دریایی و اسفنج ها نیز در این آب ها دیده می شوند که هر یک نقش مهمی در تعادل اکوسیستم ایفا می کنند.
علاوه بر ماهیان، بی مهرگانی نظیر حلزون های دریایی، خرچنگ های خاص و برخی گونه های نادر از میگوها در این منطقه یافت می شوند. این گونه ها نه تنها از نظر بوم شناختی حائز اهمیت هستند، بلکه به دلیل زیبایی و ویژگی های خاص خود، پتانسیل های زیادی برای مطالعات علمی و گردشگری غواصی دارند. حفاظت از این گونه های منحصر به فرد، یکی از اولویت های اصلی در مدیریت پارک ملی نایبند است.
صخره های مرجانی نایبند
صخره های مرجانی در پارک ملی دریایی نایبند، از مهم ترین و حساس ترین اکوسیستم های این منطقه به شمار می روند. این ساختارهای زیستی، که توسط میلیون ها پولیپ مرجانی کوچک در طول هزاران سال ساخته شده اند، به عنوان جنگل های بارانی اقیانوس ها شناخته می شوند، زیرا از نظر تنوع زیستی، بسیار غنی هستند. صخره های مرجانی نایبند، پناهگاه و محل تغذیه برای بیش از صدها گونه ماهی، بی مهرگان، و سایر موجودات دریایی هستند و نقش حیاتی در چرخه تولیدمثل و بقای آن ها ایفا می کنند.
این مرجان ها نه تنها از نظر اکولوژیکی اهمیت دارند، بلکه از نظر زیبایی شناختی نیز بسیار چشم نواز هستند و جاذبه ای بی نظیر برای غواصان و علاقه مندان به دنیای زیر آب فراهم می آورند. سلامت صخره های مرجانی نایبند، شاخصی مهم برای سلامت کلی اکوسیستم خلیج فارس است و حفاظت از آن ها در برابر آلودگی ها و تغییرات اقلیمی، از اولویت های اصلی محیط زیست منطقه محسوب می شود.
خلیج نایبند و ویژگی های آن
خلیج نایبند، هسته اصلی پارک ملی دریایی نایبند است و ویژگی های خاص آن، این منطقه را به یکی از زیستگاه های دریایی برجسته تبدیل کرده است. این خلیج دارای زیستگاه های متنوعی از جمله بسترهای مرجانی و علف های دریایی است که هر دو از نظر اکولوژیکی بسیار مهم هستند. آب های نسبتاً آرام و کم عمق خلیج، محیطی ایده آل برای رشد این زیستگاه ها و همچنین محل تغذیه و زادآوری بسیاری از گونه های آبزی فراهم آورده است.
خلیج نایبند به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود، تحت تأثیر جریان های دریایی و عمق های متفاوت قرار دارد که به غنای زیستی آن افزوده است. این خلیج همچنین به جنگل های حرا و خورهای متعدد متصل است که یک پیوستگی اکولوژیکی بین زیستگاه های ساحلی و دریایی ایجاد می کند و آن را به یک سیستم یکپارچه و کارآمد برای حیات وحش تبدیل می نماید. این ویژگی ها، خلیج نایبند را به یک منطقه کلیدی برای حفاظت از تنوع زیستی خلیج فارس تبدیل کرده است.
موقعیت جغرافیایی پارک نایبند
پارک ملی نایبند در جنوب شرقی بندر بوشهر، در فاصله حدود ۳۲۰ کیلومتری از آن، قرار گرفته است. این پارک به طور عمده در شهرستان عسلویه استان بوشهر واقع شده و بخش هایی از آن نیز به استان هرمزگان (شهرستان پارسیان، بخش کوشکنار) امتداد می یابد. موقعیت جغرافیایی این پارک، آن را در قلب منطقه ویژه اقتصادی و انرژی پارس قرار می دهد که این موضوع، هم فرصت ها و هم چالش هایی را برای آن به همراه دارد.
محدوده شمال غربی پارک دریایی نایبند به روستای بیدخون و تأسیسات عظیم صنعتی عسلویه محدود می شود، در حالی که بخش شرقی آن در قسمت خشکی به کوشکنار و در قسمت خشکی-آبی به جنوب بندر تبن می رسد. این موقعیت استراتژیک، نایبند را به منطقه ای حیاتی از نظر زیست محیطی در مجاورت یکی از مهم ترین قطب های صنعتی کشور تبدیل کرده است. این نزدیکی به مراکز جمعیتی و صنعتی، نیاز به مدیریت دقیق و حفاظت هوشمندانه را دوچندان می کند.
اهمیت زیست محیطی نایبند
پارک ملی نایبند به دلیل ویژگی های منحصر به فرد خود، از اهمیت زیست محیطی فوق العاده ای برخوردار است. این پارک، به عنوان اولین پارک ملی دریایی ایران، نمادی از تلاش های کشور در جهت حفاظت از اکوسیستم های دریایی و ساحلی محسوب می شود. یکی از مهم ترین جنبه های اهمیت نایبند، هم زیستی و تلاقی بی نظیر اکوسیستم های خشکی و دریایی آن است. این ویژگی، فرصتی نادر برای مطالعه و حفاظت از گونه هایی فراهم می آورد که به هر دو محیط وابسته هستند.
وجود جنگل های حرا، صخره های مرجانی بکر، و علف های دریایی، نایبند را به یک مرکز تنوع زیستی غنی تبدیل کرده است. این منطقه پناهگاه امنی برای گونه های در معرض خطر انقراض مانند لاک پشت های دریایی و زیستگاه مهمی برای دلفین ها و پرندگان مهاجر است. نقش نایبند در اکوسیستم منطقه، فراتر از مرزهای جغرافیایی آن است و به پایداری زیست بوم خلیج فارس کمک شایانی می کند.
نقش نایبند در اکوسیستم منطقه
پارک ملی نایبند به عنوان یک کانون اصلی تنوع زیستی، نه تنها پناهگاهی برای گونه های نادر و در معرض خطر است، بلکه نقش حیاتی در حفظ تعادل اکولوژیکی خلیج فارس ایفا می کند. جنگل های حرا به عنوان ریه های ساحلی، در تصفیه آب، تثبیت خاک، و جلوگیری از فرسایش ساحلی نقش دارند و همچنین محلی برای زادآوری بسیاری از آبزیان و پرندگان هستند. صخره های مرجانی نیز به عنوان مهد دریا، ذخایر ماهی را تقویت کرده و به پایداری شیلات منطقه کمک می کنند.
این پارک با فراهم آوردن زیستگاه های متنوع، به عنوان یک کریدور مهم برای مهاجرت پرندگان و پستانداران دریایی عمل می کند. نایبند به دلیل غنای زیستی خود، یک منبع ژنتیکی ارزشمند به شمار می رود که می تواند در تحقیقات علمی و توسعه پایدار منطقه مورد استفاده قرار گیرد. حفاظت از نایبند، به معنای حفاظت از یک بخش حیاتی از میراث طبیعی ایران و اطمینان از سلامت اکوسیستم خلیج فارس برای نسل های آینده است.
فرصت های گردشگری در نایبند
پارک ملی نایبند با چشم اندازهای طبیعی خیره کننده و تنوع زیستی غنی خود، فرصت های بی نظیری برای اکوتوریسم و گردشگری طبیعی فراهم آورده است. این منطقه، مقصدی ایده آل برای علاقه مندان به طبیعت، ماجراجویان و پژوهشگران است که به دنبال تجربه هایی متفاوت در جنوب ایران هستند. از فعالیت های آبی گرفته تا کاوش در مناطق خشکی، نایبند تجربیات متنوعی را ارائه می دهد که می تواند هر سلیقه ای را راضی کند.
گردشگری در این پارک، با رعایت اصول حفاظت از محیط زیست و کمترین تأثیر بر طبیعت، می تواند به توسعه پایدار منطقه کمک کرده و آگاهی عمومی را نسبت به اهمیت این گنجینه طبیعی افزایش دهد. این فرصت ها، علاوه بر ایجاد درآمد برای جوامع محلی، به حفظ زیبایی ها و سلامت اکوسیستم نایبند نیز کمک می کنند.
تفریحات آبی در نایبند
آب های نیلگون خلیج فارس در پارک ملی نایبند، فرصت های بی شماری برای تفریحات آبی فراهم می آورند. غواصی و اسنورکلینگ (شنا با ماسک و لوله تنفسی)، از جمله محبوب ترین فعالیت ها در این منطقه هستند. صخره های مرجانی بکر و تنوع زیستی دریایی غنی، دنیایی رنگارنگ و شگفت انگیز را در زیر آب به نمایش می گذارند که تجربه ای فراموش نشدنی برای غواصان حرفه ای و مبتدی فراهم می کند. مشاهده ماهیان گرمسیری، لاک پشت های دریایی و حتی دلفین ها در محیط طبیعی شان، از جذابیت های اصلی غواصی در نایبند است.
علاوه بر غواصی، قایق سواری در خورها و اطراف جنگل های حرا، فرصتی برای تماشای پرندگان مهاجر و گونه های خاص گیاهی و جانوری ساحلی است. کایاک سواری و پدل بردینگ نیز از دیگر فعالیت هایی هستند که به بازدیدکنندگان امکان می دهند تا با آرامش بیشتری به کاوش در آب های آرام و زیبای خلیج بپردازند. این تفریحات، با تأکید بر حفظ محیط زیست و کمترین آسیب به اکوسیستم، تجربه بی نظیری از طبیعت دریایی جنوب ایران را ارائه می دهند.
جاذبه های تاریخی نایبند
هرچند پارک ملی نایبند عمدتاً به دلیل ویژگی های طبیعی و زیست محیطی منحصر به فردش شناخته می شود، اما منطقه پیرامون آن نیز دارای پیشینه تاریخی و فرهنگی غنی است. وجود درختان کهنسال انجیر معابد (لور) که برخی از آن ها قدمت صدها ساله دارند، به خودی خود نوعی جاذبه تاریخی طبیعی محسوب می شوند و داستان های کهنی از ارتباط انسان با طبیعت را روایت می کنند. این درختان نمادی از پایداری و قدمت زیست در این منطقه هستند.
علاوه بر آن، روستاهای ساحلی اطراف نایبند، دارای بافت سنتی و فرهنگی بومی هستند که نشان دهنده شیوه زندگی مردمان جنوب ایران در کنار دریاست. اگرچه ممکن است بناهای تاریخی شاخصی در خود پارک وجود نداشته باشد، اما فرهنگ صید و صیادی، معماری بومی خانه ها و آداب و رسوم محلی، خود جاذبه های فرهنگی و تاریخی غیرملموسی به شمار می روند که تکمیل کننده تجربه بازدید از این منطقه طبیعی هستند.
حفاظت و چالش های پارک نایبند
پارک ملی نایبند از سال ۱۳۵۷ به عنوان منطقه حفاظت شده شناسایی شده و در سال ۱۳۸۳ به اولین پارک ملی دریایی ایران ارتقاء یافت که نشان دهنده اهمیت بالای آن از منظر حفاظتی است. حفاظت از این منطقه، شامل نظارت بر فعالیت های انسانی، جلوگیری از شکار و صید غیرمجاز، و مدیریت صحیح منابع طبیعی است. با این حال، نایبند با چالش های جدی نیز روبرو است که بقای اکوسیستم های ارزشمند آن را تهدید می کند.
یکی از اصلی ترین چالش ها، نزدیکی به منطقه ویژه اقتصادی و انرژی پارس است. توسعه صنایع بزرگی چون پتروشیمی، آلومینیوم و فولاد در نزدیکی مرزهای پارک، خطر آلودگی های زیست محیطی (آب، هوا و خاک) را افزایش می دهد. پساب های صنعتی و لجن های قرمز ناشی از صنایع آلومینیوم، از آلاینده های خطرناک شناخته شده هستند. علاوه بر این، فرسایش ساحلی، تغییرات اقلیمی، و فشار ناشی از فعالیت های انسانی و گردشگری بی رویه نیز از دیگر چالش هایی هستند که نیازمند مدیریت جامع و اقدامات حفاظتی مستمر برای تضمین آینده این پارک ملی هستند.
راه های دسترسی به پارک نایبند
دسترسی به پارک ملی نایبند عمدتاً از طریق جاده های زمینی و از شهرهای اصلی استان بوشهر و هرمزگان امکان پذیر است. نزدیک ترین شهر مهم به این پارک، عسلویه در استان بوشهر است که دارای فرودگاه نیز می باشد. از بندر بوشهر، می توان با طی مسافتی در حدود ۳۲۰ کیلومتر به سمت جنوب شرقی، به منطقه نایبند رسید. این مسیر از شهرهای ساحلی و مناطق دیدنی عبور می کند.
همچنین، از سمت استان هرمزگان و شهرستان پارسیان (کوشکنار) نیز می توان به بخش شرقی پارک ملی دریایی نایبند دسترسی پیدا کرد. برای بازدید از بخش های مختلف پارک، از جمله جنگل های حرا و سواحل، معمولاً نیاز به استفاده از خودروی شخصی یا کرایه وسایل نقلیه محلی است. برخی از تورهای گردشگری نیز امکانات حمل و نقل و بازدید از جاذبه های اصلی پارک را فراهم می کنند.
بهترین زمان بازدید از نایبند
با توجه به اقلیم گرم و مرطوب سواحل خلیج فارس، بهترین زمان برای بازدید از پارک ملی نایبند، فصول خنک تر سال است. از اواخر پاییز (آبان ماه) تا اوایل بهار (اردیبهشت ماه)، هوای منطقه معتدل تر و دلپذیرتر است و شرایط برای گشت و گذار در خشکی و فعالیت های آبی بسیار مناسب تر است. در این ماه ها، دمای هوا کمتر و رطوبت نیز پایین تر است که تجربه سفر را لذت بخش تر می کند.
فصل زمستان (آذر تا بهمن) به دلیل هوای ملایم و آسمان صاف، از بهترین اوقات برای تماشای پرندگان مهاجر و لذت بردن از زیبایی های طبیعی نایبند است. در مقابل، فصول تابستان (خرداد تا شهریور) به دلیل گرمای شدید و رطوبت بالا، زمان مناسبی برای سفر به این منطقه نیست و ممکن است از کیفیت تجربه بازدید کاسته شود. بنابراین، برنامه ریزی سفر در نیمه دوم سال، بهترین انتخاب برای بهره مندی کامل از جاذبه های نایبند است.
پارک ملی نایبند کجاست؟
پارک ملی نایبند در استان بوشهر، شهرستان عسلویه و در سواحل خلیج فارس واقع شده است. بخش هایی از آن نیز به استان هرمزگان (شهرستان پارسیان) امتداد می یابد.
مساحت پارک ملی نایبند چقدر است؟
مساحت کلی پارک ملی دریایی نایبند ۴۹۸۱۵ هکتار است که حدود ۲۷۰۰۰ هکتار آن را بخش دریایی و مابقی را خشکی تشکیل می دهد.
چه گونه های جانوری کمیابی در نایبند زندگی می کنند؟
از گونه های جانوری کمیاب در نایبند می توان به جبیر (آهوی هندی یا کویری)، لاک پشت های دریایی (مانند لاک پشت سبز و پوزه عقابی) و دلفین ها اشاره کرد.
آیا امکان اقامت در نزدیکی پارک ملی نایبند وجود دارد؟
بله، در نزدیکی پارک ملی نایبند، به خصوص در شهرستان عسلویه و روستاهای اطراف، امکان اقامت در هتل ها، مهمانسراها و اقامتگاه های بوم گردی وجود دارد.
بهترین راه دسترسی به پارک ملی نایبند چیست؟
بهترین راه دسترسی به پارک ملی نایبند از طریق جاده زمینی از بندر بوشهر به سمت عسلویه یا از طریق فرودگاه عسلویه و سپس با خودرو به سمت پارک است.
آیا نایبند یک منطقه حفاظت شده است؟
بله، نایبند از سال ۱۳۷۵ به عنوان منطقه حفاظت شده و از سال ۱۳۸۳ به عنوان اولین پارک ملی دریایی ایران به ثبت رسیده است.
نام دیگر خلیج نایبند چیست؟
خلیج نایبند معمولاً با همین نام شناخته می شود و نام دیگری برای آن در منابع رسمی ذکر نشده است.
نایبند چه اهمیتی در اکوسیستم دریایی دارد؟
نایبند به دلیل وجود صخره های مرجانی بکر، جنگل های حرا و علف های دریایی، نقش حیاتی در حفظ تنوع زیستی دریایی، زادآوری آبزیان و پایداری اکوسیستم خلیج فارس دارد.
چه فعالیت های گردشگری در پارک ملی نایبند مجاز است؟
فعالیت های گردشگری مجاز شامل غواصی، اسنورکلینگ، قایق سواری در خورها، بازدید از جنگل های حرا، پرنده نگری و پیاده روی در سواحل ماسه ای با رعایت اصول اکوتوریسم است.