سنگسار ملا رسول لندی کیست

ملا رسول لندی، نامی که با پرونده ای هولناک از فریب، تجاوز و اخاذی از زنان در ولایت فاریاب افغانستان گره خورده است، موجی از خشم و انزجار عمومی را در پی داشت. این پرونده ابعاد وسیعی از سوءاستفاده های اجتماعی و مذهبی را آشکار ساخت و به صدور فتوای سنگسار از سوی علمای محلی انجامید. در این مقاله به بررسی جامع ابعاد این پرونده، شخصیت ملا لندی، شیوه های فریبکاری او، سرنوشت قربانیان، چگونگی افشای اعمالش و واکنش های جامعه، به ویژه فتوای سنگسار صادر شده برای او، می پردازیم.

ملا رسول لندی؛ پرده برداری از هویت فریبکار

رسول لندی، که بیشتر با عنوان ملا لندی شناخته می شود، فردی بود که برای سال ها در ولایت فاریاب افغانستان به نام تعویذنویس و درمانگر فعالیت می کرد. او خود را متولی درمان مشکل ناباروری در زنان معرفی می کرد و با سوءاستفاده از باورهای مذهبی و سنتی جامعه، به ویژه آرزوی مادر شدن زنان، اقدام به فریب و تجاوز جنسی می کرد.

تصویر اولیه ای که او در جامعه از خود ساخته بود، یک فرد مذهبی و موثق بود که می توانست مشکلات صعب العلاج را با توسل به روش های دینی و سنتی حل کند. این تصویر کاذب، اعتماد بسیاری از زنان و خانواده هایشان را جلب کرده بود و زمینه را برای سوءاستفاده های گسترده او فراهم می آورد. فعالیت های او تنها به فاریاب محدود نمی شد و گزارش ها حاکی از آن بود که نفوذ او در مناطق دیگر نیز گسترده بود. ظهور این گونه افراد در جوامع سنتی که دسترسی به خدمات پزشکی مدرن محدود است و باورهای خرافی ریشه دار هستند، متأسفانه پدیده ای رایج است که تبعات جبران ناپذیری به دنبال دارد.

شگردها و روش های تجاوز جنسی و اخاذی از زنان آسیب پذیر

ملا لندی با استفاده از شگردهای روان شناختی پیچیده و بهره گیری از ضعف ها و ناامیدی های زنان، یک شبکه فریبکارانه را ایجاد کرده بود. او ابتدا از طریق واسطه ها و تبلیغات دهان به دهان، قربانیان را به سمت خود می کشاند. بسیاری از این زنان از طبقات اجتماعی آسیب پذیر و کم سواد بودند که امیدشان به درمان های ماورائی و سنتی بود. مراحل فریبکاری او اغلب شامل موارد زیر بود:

1. تعویذ و مراسم های اولیه: ابتدا با نوشتن تعویذ و انجام برخی مراسم های مذهبی و سنتی آغاز می کرد. این مراحل برای جلب اعتماد و ایجاد یک پیش زمینه روانی مناسب بود.
2. درخواست های تدریجی و مراحل تشدید: نقیب الله فایق، والی وقت فاریاب، به روزنامه نیویورک تایمز گفته بود که ملا لندی از زنان مشتری می خواست در دیدار اول تعویذ بگیرند، در دیدار بعد یک مرغ بیاورند و در دیدار پایانی یک گوسفند. هنگامی که مشکلات زنان با این روش ها حل نمی شد، او ادعا می کرد که تنها یک راه باقی مانده است: «مقاربت جنسی با قربانی» که آن را جزئی از فرایند درمانی یا «مراسم خاص» برای رفع موانع باروری معرفی می کرد.
3. سوءاستفاده از آرزوی مادر شدن: او از آرزوی عمیق زنان بی اولاد برای داشتن فرزند سوءاستفاده می کرد و این عمل شنیع را به عنوان آخرین راه حل یا دستور الهی برای باروری توجیه می کرد. این توجیهات در بستری از ناامیدی و ضعف روحی قربانیان، اثربخشی بیشتری داشتند.
4. ثبت مخفیانه فیلم و عکس: یکی از مهم ترین و وحشتناک ترین ابعاد جرایم ملا لندی، ثبت مخفیانه فیلم و عکس از اعمال تجاوزکارانه اش بود. این مدارک به عنوان ابزار قدرتمند اخاذی و باج گیری از قربانیان مورد استفاده قرار می گرفت. او با تهدید به انتشار این فیلم ها، زنان را مجبور به سکوت و ادامه رابطه می کرد و از آن ها پول و زیورآلات می گرفت. این شگرد، حلقه شیطانی ترس و شرم را بر گرد قربانیان تنگ تر می کرد و فرار از دام او را دشوارتر می ساخت.

سرنوشت تلخ و تبعات ناگوار برای قربانیان ملا لندی

قربانیان ملا لندی، پس از تجربه تجاوز و اخاذی، با طیف گسترده ای از پیامدهای ویرانگر روانی، اجتماعی و حیثیتی مواجه شدند. افشای این پرونده، نه تنها زندگی فردی زنان آسیب دیده را به تباهی کشاند، بلکه خانواده هایشان را نیز درگیر بحران های عمیق کرد. پیامدهای این فاجعه را می توان در چند بعد بررسی کرد:

• آسیب های روانی عمیق: زنان قربانی با تروماهای روانی شدید، افسردگی، اضطراب، احساس گناه، شرم و بی اعتمادی دست و پنجه نرم می کردند. بسیاری از آن ها دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شدند و نیازمند حمایت های روان شناختی طولانی مدت بودند.
• پیامدهای اجتماعی و حیثیتی: در جامعه سنتی افغانستان، ناموس و آبرو جایگاه بسیار ویژه ای دارد. افشای این گونه وقایع، اغلب به طرد اجتماعی قربانیان از سوی خانواده و جامعه منجر می شود. بسیاری از زنان به دلیل ترس از رسوایی، قادر به افشای جرایم ملا لندی نبودند و در سکوت رنج می بردند.
• افزایش آمار قتل های ناموسی: یکی از تلخ ترین تبعات این پرونده، افزایش نگران کننده آمار قتل های ناموسی در ولایت فاریاب بود. بر اساس آمار ریاست امور زنان فاریاب، در سه ماه منتهی به افشای پرونده، ۹ مورد قتل ناموسی ثبت شد که این رقم در مقایسه با چهار مورد در مدت مشابه سال قبل، افزایش چشمگیری داشت. والی فاریاب نیز به این ارتباط اشاره کرده بود و تأکید داشت که محل وقوع بسیاری از این قتل ها در نزدیکی محل سکونت ملا لندی بوده است. این واقعیت نشان می دهد که پس از انتشار ویدئوها، برخی خانواده ها به جای حمایت از قربانیان خود، دست به اقداماتی فجیع زده اند.
• بازداشت و حبس برخی قربانیان: در برخی موارد، زنان قربانی پس از افشای ماجرا، به جای دریافت حمایت، با بازداشت و حبس مواجه شدند. یکی از زنان قربانی که تصاویرش منتشر شده بود، روایت کرده که بیش از شش ماه را در خانه امن و ۲۵ روز را در زندان به سر برده است، در حالی که جرمش هنوز ثابت نشده بود. این رویکرد، نشان دهنده ناکارآمدی سیستم قضایی و اجتماعی در حمایت از قربانیان و تکرار چرخه خشونت علیه زنان است.
• واکنش نهادهای حقوق زنان و حقوق بشری: این پرونده واکنش های گسترده ای از سوی نهادهای حقوق زنان و سازمان های حقوق بشری را در پی داشت. آن ها خواستار حمایت فوری از قربانیان، محاکمه عادلانه عاملان و جلوگیری از تکرار چنین فجایعی شدند. این نهادها بر لزوم آگاهی بخشی عمومی و مبارزه با خرافات تأکید کردند.

این پرونده نشان داد که چگونه سوءاستفاده از باورهای مذهبی و ضعف های اجتماعی می تواند به فجایعی عمیق برای زنان و جامعه منجر شود و ضرورت اصلاحات بنیادین در رویکردهای حمایتی و قضایی را برجسته می سازد.

چگونه ملا لندی به دام افتاد؟ ریشه های افشاگری و فرار

پرده برداری از جنایات ملا رسول لندی، یک فرایند پیچیده و چندلایه بود که از دل اخاذی و سپس انتشار ویدئوهای او در شبکه های اجتماعی نشأت گرفت. افشاگری اولیه نه از طریق نهادهای رسمی یا شکایت قربانیان، بلکه به شکلی کاملاً اتفاقی و از سوی یک مرد زورمند محلی صورت گرفت.

1. کشف مدارک توسط مرد زورمند محلی: فرید غوری، سارنوال (دادستان) ولایت فاریاب، به نیویورک تایمز گفته بود که ملا لندی ویدئوهای مقاربت جنسی با زنان را مخفیانه ثبت می کرد و سپس با استفاده از این ویدئوها به باج گیری از زنان می پرداخت. نقطه عطف ماجرا زمانی بود که یک مرد زورمند محلی از کارهای ملا لندی باخبر شد. او به همراه دو محافظ مسلح به خانه ملا لندی رفته و موبایل و ویدئوهای ضبط شده او را توقیف کرد.
2. داستان باج گیری و عدم توانایی در پرداخت: پس از ضبط ویدئوها، این مرد زورمند از ملا لندی خواست تا ماهانه ۲۵۰۰ دلار به او بپردازد. ملا لندی در ابتدا ۷۰۰ دلار پرداخت کرد، اما نتوانست به پرداخت های بعدی ادامه دهد. این ناتوانی مالی، منجر به یک تصمیم سرنوشت ساز از سوی باج گیران شد.
3. انتشار گسترده ویدئوها در شبکه های اجتماعی: به دنبال عدم پرداخت، این افراد اقدام به انتشار گسترده ویدئوهای ضبط شده ملا لندی در شبکه های اجتماعی کردند. این اقدام، موجی از خشم و انزجار عمومی را در افغانستان برانگیخت و پرونده ملا لندی را به تیتر اصلی اخبار تبدیل کرد. انتشار عمومی این تصاویر، اگرچه منجر به رسوایی ملا لندی شد، اما از سوی دیگر، آبروی ده ها زن قربانی را نیز در معرض دید عمومی قرار داد و تبعات اجتماعی و حیثیتی جبران ناپذیری برای آن ها به دنبال داشت.
4. فرار اولیه و بازگشت به افغانستان: پس از بالا گرفتن بحران و جنجال های ناشی از انتشار ویدئوها، ملا لندی برای مدتی به ترکیه فرار کرد. اما چند ماه بعد، او به افغانستان بازگشت و در کنار عبدالعظیم جمشیدی، یکی از قوماندانان (فرماندهان) محلی طرفدار دولت، اقدام به سلاح برداشتن کرد. این اقدام نشان می دهد که او تلاش داشت با پیوستن به گروه های مسلح، از تعقیب و محاکمه فرار کند و در پناه قدرت های محلی باقی بماند.
5. تلاش نیروهای امنیتی و استخباراتی برای دستگیری: ریاست امنیت ملی افغانستان با اطلاع از این موضوع، با عبدالعظیم جمشیدی تماس گرفته و ضمن توضیح در مورد اعمال ملا رسول لندی، از تلاش کارمندان استخبارات برای دستگیری او خبر داد. اما به گفته جمشیدی، احتمالاً ملا لندی از این مکالمه تلفنی مطلع شده و همان روز ناپدید شده بود. این امر نشان دهنده چالش های پیچیده در دستگیری او، از جمله نفوذ احتمالی او در برخی حلقات محلی و عبور از مناطق تحت تسلط گروه های مخالف مسلح بود.

فتوای سنگسار؛ واکنش قاطع مقامات و علمای دینی فاریاب

پس از افشای اعمال شنیع ملا رسول لندی و انتشار گسترده ویدئوهای تجاوز، جامعه افغانستان با شوک و خشم عمیقی مواجه شد. این واکنش ها، به ویژه در ولایت فاریاب که محل اصلی فعالیت های او بود، ابعاد گسترده ای به خود گرفت و به صدور فتوای سنگسار از سوی شورای علمای این ولایت منجر شد.

1. درخواست والی وقت فاریاب برای سنگسار: داکتر نقیب الله فایق، والی وقت فاریاب، در یک مراسم عمومی و در حضور مردم، به شدت از اعمال ملا رسول لندی انتقاد کرد. او ملا لندی را لکه ننگی برای جامعه خواند و به صراحت اعلام کرد که هرگاه دستگیر شود، جایی برای توقیف وجود ندارد و علمای دین فتوا صادر کردند تا رسول لندی در چهارراهی های شهر میمنه توسط مردم سنگسار شود. این سخنان نشان دهنده عمق خشم عمومی و میل به اجرای عدالت فوری در برابر چنین جرایمی بود. والی همچنین برای دستگیری ملا لندی جایزه تعیین کرده و اعلام آمادگی کرد که موتر زیر پایش و حتی نصف از دارایی زندگی اش را به عنوان جایزه بدهد.
2. صدور فتوای سنگسار توسط شورای علمای فاریاب: شورای علمای فاریاب، شامل شخصیت هایی مانند مولوی غلام نبی غفوری (معاون شورا) و مولوی محمد اسماعیل (آمر مدرسه ابومسلم)، به صورت رسمی فتوای سنگسار را برای ملا رسول لندی صادر کردند. مولوی غلام نبی غفوری تأکید کرد که ملا لندی جنایت نهایت بزرگی را مرتکب گردیده، به عزت و شرف نه تنها مردم فاریاب بلکه به مسلمانان و انسانیت لطمه وارد نموده است، باید دستگیر و سنگسار گردد تا اینکه حیثیت مردم دوباره اعاده گردد.
3. استدلال های فقهی و شرعی پشت فتوای سنگسار:
   • زنای محصنه: در فقه اسلامی، زنای محصنه (یعنی زنای فرد متأهل) از جمله جرایمی است که در صورت اثبات شرایط خاص و با ادله مشخص (مانند اقرار یا شهادت چهار شاهد عادل)، مجازات آن سنگسار (رجم) تعیین شده است. از آنجایی که ملا لندی متأهل بود و اعمال تجاوزکارانه اش با زنان متأهل صورت گرفته بود، این فتوا بر پایه اتهام زنای محصنه صادر شد.
   • افساد فی الارض: یکی دیگر از اتهامات سنگین علیه ملا لندی، افساد فی الارض (ایجاد فساد در زمین) بود. این اتهام معمولاً برای جرایمی به کار می رود که امنیت و نظم عمومی جامعه را به شدت مختل کرده و آسیب های گسترده ای به اخلاق و ارزش های دینی وارد می کند. سوءاستفاده گسترده از زنان، اخاذی، و انتشار تصاویر خصوصی، همگی می توانستند در چارچوب افساد فی الارض مورد تفسیر قرار گیرند که مجازات آن در فقه اسلامی می تواند شامل اعدام، سنگسار یا قطع عضو باشد.
   • تجاوز جنسی: علاوه بر زنا، جرم تجاوز جنسی نیز مطرح بود. در فقه اسلامی، تجاوز به عنف (اکراه در زنا) مجازات های سنگینی دارد که در برخی مکاتب فقهی می تواند شامل اعدام نیز باشد.
4. جایگاه سنگسار در فقه اسلامی و قوانین شرعی افغانستان: مجازات سنگسار در فقه اسلامی، به ویژه در مکاتب حنفی (که در افغانستان رایج است)، برای زنای محصنه پیش بینی شده است. با این حال، اجرای این مجازات شرایط بسیار سخت گیرانه ای دارد که اثبات آن را در عمل دشوار می سازد. در دوران پیش از تسلط طالبان، اگرچه قوانین افغانستان از فقه اسلامی تأثیر می پذیرفت، اما اجرای این گونه مجازات ها اغلب تابع روند قضایی رسمی و با احتیاط صورت می گرفت. اما پس از تسلط مجدد طالبان، تأکید بر اجرای احکام شرعی بدون قید و شرط افزایش یافته است، هرچند که پرونده ملا لندی پیش از این دوره جنجالی شد.

فتوای سنگسار ملا لندی نشان دهنده واکنش قاطع جامعه و علمای دینی به عمق فجایع اخلاقی و اجتماعی بود که توسط او رقم خورده بود. این فتوا، هرچند از سوی برخی نهادهای حقوق بشری مورد انتقاد قرار گرفت، اما بازتابی از خشم عمومی و تقاضا برای عدالتی سریع و بی قید و شرط در برابر این نوع جرایم بود.

ابعاد حقوقی، اجتماعی و فرهنگی پرونده ملا لندی

پرونده ملا رسول لندی فراتر از یک اتفاق جنایی، ابعاد گسترده حقوقی، اجتماعی و فرهنگی دارد که نیازمند تحلیل عمیق است. این واقعه، نقایص و چالش های موجود در ساختار جامعه، نظام قضایی و باورهای عمومی را آشکار ساخت.

1. بررسی حقوقی قضیه:
   • قوانین مدنی و جزایی افغانستان (قبل از طالبان): در دوره پیش از تسلط طالبان، قوانین افغانستان ترکیبی از قوانین عرفی، مدنی و شرعی بود. جرم تجاوز جنسی، اخاذی، کلاهبرداری و نقض حریم خصوصی، طبق قوانین جزایی مجازات های سنگینی داشتند. اما مسئله اساسی در این پرونده، چگونگی اثبات جرم و تضمین روند عادلانه محاکمه بود. فتوای سنگسار که خارج از چارچوب قضایی رسمی صادر شد، از نظر حقوقی با چالش هایی مواجه بود، زیرا اجرای مجازات ها نیازمند حکم دادگاه صالحه بود.
   • دیدگاه فعلی (پس از طالبان): با روی کار آمدن طالبان، تأکید بر اجرای بی قید و شرط شریعت اسلامی در تمام ابعاد حقوقی و قضایی افزایش یافته است. در این دوره، احتمال اجرای مجازات هایی نظیر سنگسار، در صورت اثبات جرم، از نظر آنان مشروعیت بیشتری پیدا کرده است.
   • مجازات های جایگزین و روند عادلانه محاکمه: نهادهای حقوق بشری همواره بر لزوم رعایت روند عادلانه محاکمه، حق دفاع برای متهم و پرهیز از مجازات های خشن و غیرانسانی تأکید دارند. در این پرونده نیز این سؤال مطرح بود که آیا ملا لندی فرصت دفاع عادلانه را خواهد یافت و آیا مجازات تعیین شده متناسب با جرم و بر اساس اصول حقوقی بین المللی خواهد بود یا خیر.
2. تأثیر پرونده بر اعتماد عمومی: این پرونده تأثیر عمیقی بر اعتماد عمومی به نهادهای مذهبی و روحانیون داشت. سوءاستفاده یک فرد با لباس ملا از باورهای دینی مردم، باعث ایجاد بی اعتمادی گسترده نسبت به سایر روحانیون و ترویج دهندگان دین شد. این امر می تواند به تضعیف نقش سازنده دین در جامعه و افزایش شک و تردیدها منجر شود.
3. لزوم آگاهی بخشی عمومی و مقابله با خرافات: پرونده ملا لندی یک بار دیگر بر ضرورت آگاهی بخشی عمومی در مورد خطرات خرافات، فریبکاری و سوءاستفاده های مذهبی تأکید کرد. آموزش، افزایش سطح سواد و دسترسی به اطلاعات صحیح، از جمله راهکارهای اساسی برای جلوگیری از تکرار چنین فجایعی است. مردم باید تشویق شوند تا به جای تکیه بر روش های غیرعلمی، به متخصصان و نهادهای رسمی مراجعه کنند.
4. جایگاه زنان در جامعه سنتی و آسیب پذیری آن ها: این پرونده به وضوح آسیب پذیری زنان را در جوامع سنتی و پدرسالار نشان داد. زنانی که در جستجوی راه حل برای مشکلات خود، به ویژه ناباروری، بودند، به راحتی هدف سوءاستفاده قرار گرفتند. عدم حمایت کافی از زنان، عدم دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی مناسب، و فشار اجتماعی برای فرزندآوری، همگی عواملی بودند که بر آسیب پذیری این زنان افزود.

به طور خلاصه، پرونده ملا رسول لندی نه تنها یک داستان جنایی، بلکه یک آیینه تمام نما از چالش های حقوقی، اجتماعی و فرهنگی عمیق در افغانستان بود. این واقعه بر لزوم تقویت سیستم قضایی، افزایش آگاهی عمومی، مبارزه با خرافات و حمایت جامع از حقوق زنان تأکید کرد.

تفاوت بین ملاهای واقعی و فریبکاران مذهبی

مهم است که بین علمای دینی واقعی که بر اساس اصول اسلامی و اخلاقی عمل می کنند و افرادی مانند ملا لندی که از لباس دین برای فریب و سوءاستفاده بهره می برند، تمایز قائل شد. سوءاستفاده گران با استفاده از عنوان ملا یا شیخ، سعی در کسب مشروعیت و اعتماد عمومی دارند، در حالی که اعمالشان هیچ ارتباطی با ارزش های اصیل دینی ندارد. این تمایز برای جلوگیری از بی اعتمادی عمومی به نهادهای دینی و حفظ جایگاه علمای واقعی ضروری است.

مولوی محمد اسماعیل، آمر مدرسه ابومسلم، ضمن انتقاد از بی تفاوتی برخی در قبال جامعه، گفته بود که خیلی ها می دانستند که رسول لندی یک فرد بی سواد، فریبکار و جادوگر است. او از لباس ملا استفاده کرده و به شماری از زنان نادان تعرض می کند. اما برای افشای چهره کثیف آن اقدام نکردند. سرانجام به حمایت افراد مسلح فرار کرد. این سخنان نشان می دهد که بی توجهی و سکوت جامعه در برابر رفتارهای مشکوک، می تواند به رشد و گسترش فساد دامن بزند.

نتیجه گیری: عبرت ها و چشم انداز آینده پرونده

پرونده ملا رسول لندی، یک نقطه تاریک در تاریخ اجتماعی و قضایی افغانستان است که ابعاد گوناگونی از آسیب پذیری های اجتماعی، سوءاستفاده های مذهبی و چالش های حقوقی را برملا ساخت. این پرونده، که با فریب، تجاوز، اخاذی و در نهایت فتوای سنگسار همراه بود، نه تنها زندگی ده ها زن را ویران کرد، بلکه پرسش های جدی درباره ساختارهای حمایتی و قضایی جامعه را مطرح ساخت.

جمع بندی ابعاد اصلی پرونده: ملا رسول لندی، با تظاهر به معالجه ناباروری، اعتماد زنان را جلب کرده و پس از انجام مراسم های فریبنده، به آن ها تجاوز جنسی می کرد. او از این اعمال خود فیلم و عکس تهیه کرده و سپس با تهدید به انتشار آن ها، از قربانیان خود باج گیری می کرد. این جنایات، منجر به افزایش نگران کننده قتل های ناموسی در فاریاب شد و واکنش قاطع مقامات و علمای دینی را در پی داشت که با صدور فتوای سنگسار، خواستار اشد مجازات برای او شدند.

تأکید بر لزوم اجرای عدالت و حمایت از قربانیان: مهم ترین عبرت این پرونده، ضرورت اجرای عدالت و حمایت همه جانبه از قربانیان است. سیستم قضایی باید به گونه ای عمل کند که نه تنها عاملان چنین جرایمی به سزای اعمال خود برسند، بلکه قربانیان نیز از حمایت های روانی، اجتماعی و حقوقی لازم برخوردار شوند و از پیامدهای حیثیتی و خشونت های بیشتر در امان بمانند. عدم حمایت از قربانیان و مجازات آن ها، خود تکرار ظلمی مضاعف است.

اشاره به وضعیت نامشخص فعلی ملا لندی و پیگیری های احتمالی: تا به امروز، سرنوشت دقیق ملا رسول لندی در هاله ای از ابهام قرار دارد. پس از فرار اولیه و بازگشت به افغانستان، او بار دیگر ناپدید شد. این وضعیت نامشخص، نشان دهنده چالش های امنیتی و قضایی در افغانستان برای دستگیری و محاکمه افراد بانفوذ یا کسانی است که می توانند از حمایت گروه های مسلح برخوردار شوند. پیگیری های احتمالی برای دستگیری و محاکمه او همچنان یک خواسته عمومی است.

نکات کلیدی برای جلوگیری از تکرار فجایع مشابه در آینده:

• آموزش و آگاهی بخشی: افزایش سطح سواد و آگاهی عمومی، به ویژه در مناطق روستایی، برای مقابله با خرافات و باورهای غلط که زمینه را برای سوءاستفاده افراد فریبکار فراهم می آورد.
• تقویت نهادهای قضایی و امنیتی: ایجاد یک سیستم قضایی مستقل، شفاف و کارآمد که بتواند بدون تأثیرپذیری از نفوذهای محلی، عدالت را به صورت عادلانه و بی طرفانه اجرا کند.
• حمایت از حقوق زنان: تقویت نهادهای حمایتی برای زنان، ایجاد خانه های امن، ارائه مشاوره های روان شناختی و حقوقی، و مبارزه با فرهنگ قتل های ناموسی.
• نظارت بر فعالیت های مذهبی: تقویت سازوکارهای نظارتی بر فعالیت افرادی که با عنوان دینی در جامعه فعال هستند، تا از سوءاستفاده های احتمالی جلوگیری شود.
• تقویت رسانه ها و نقش افشاگری: رسانه ها می توانند با پوشش مسئولانه و عمیق چنین پرونده هایی، به آگاهی بخشی عمومی و اعمال فشار برای اجرای عدالت کمک کنند.

پرونده ملا رسول لندی، یک یادآوری تلخ است که چگونه ضعف های ساختاری و اجتماعی می توانند زمینه ساز بروز فجایع انسانی شوند و بر ضرورت تلاش همگانی برای ایجاد جامعه ای آگاه تر، عادل تر و امن تر تأکید می کند. این پرونده باید به مثابه یک عبرت تاریخی، راهنمای اقدامات آینده برای جلوگیری از تکرار چنین تراژدی هایی در افغانستان باشد.