گاهی اوقات قرار گرفتن در موقعیت های خاص باعث ایجاد خط قرمز در عادات می شود ، سبک زندگی افراد را تغییر می دهد و راه های جدیدی برای کشف تجربیات جدید باز می کند.
به گزارش پرتال پارسی ، خراسان در ادامه نوشت: “اگر تجربه سفر با کشتی را داشته باشید ، می دانید عوامل مرتبط با حرکت کشتی در آب چقدر استرس آور هستند.” همه اینها شما هدفی جز سرگرمی و ماجراجویی ندارید ، اما وحشت زندگی در وسط اقیانوس و زندگی در یک نفتکش مسئله دیگری است. زندگی در فضای بسته و در امواج دریا یک عادت روزانه است که همه نمی توانند آن را ببینند. ملوانان و نفت کش ها افرادی هستند که بسته به شرایط کار چندین ماه در این شرایط زندگی می کنند. جایی که این افراد در کشتی زندگی می کنند ، سرگرمی ها ، شرایط و نیازهای آنها ، از جمله غذا و غیره – علاوه بر صحبت با همسر مهندس کشتی دوم ، در زندگی امروز بیشتر خواهیم آموخت.
برخی از مهندسین کشتی 12 ماه با خانواده خود فاصله دارند
آرتمیس احمدی همسر مهندس دوم نفتکش است و 4 سال است که ازدواج کرده است. ما با او در اینستاگرام صحبت کردیم ، جایی که او تجربه خود را با همسرش در سفرهای دریایی به اشتراک گذاشت: کشتی گیران مجاز نیستند همسران خود را در سفرهای کاری ببرند. همسرم برای کار در کشتی یا به اصطلاح کهربا مجبور است 17 روز در ماه در خانه باشد. این دوره ، زمانی که مهندسین کشتی در آب شنا می کنند و از خانواده خود دور هستند ، از حداقل 3 تا 4 ماه و حداکثر 8 ماه ، البته برای برخی از کارمندان تا 12 ماه متفاوت است. “به همین دلیل در بسیاری از تعطیلات حضور نداشته ایم ، حتی عزیزان خود را نیز از دست داده ایم.”
در کشتی دلم برای درخت و پیاده روی تنگ شده بود!
وی درباره نحوه زندگی در آب ، دشواری های آن و … می گوید: «با توجه به اینکه پدر و عموی من در نیروی دریایی بودند و من در بندر امام خمینی (ره) و به اصطلاح پسر جنوب به دنیا آمدم ، من کمی درباره این سبک زندگی شناختم. مقصد من اولین سفرم با تانکر به چین است. روزهای اول سفر برای من بسیار جالب بود ، اما دو هفته بعد جو زندگی من ، غذایی که می خوردم و افرادی که هر روز می دیدم تکرار می شدند. یادم می آید درختان ، خیابان ها ، اتومبیل ها ، ترافیک و حتی قدم زدن روی زمین را گم کردم. یادم می آید وقتی برای خرید تکه ای از قایق 5 تا 6 ساعت پیاده روی بیرون می رفتیم ، احساس می کردم پاهایم حباب می زند! چه مدت می توانم از 3 تا 4 در سالن راه بروم؟ هیچ چی. “
ملوانان مشغول کار هستند ، نه در سفرهای دریایی
همسر ملوان مدتی است که بخشی از زندگی خود را در نفتکش به اشتراک می گذارد و عکس های قسمت های مختلف کشتی را در صفحه مجازی خود نشان می دهد. وی در پاسخ به واکنش پیروان و دوستانش در مورد کار همسرش توضیح می دهد: «بسیاری از مردم فکر می کنند سفر با این کشتی مانند رفتن به سنگاپور ، پیاده شدن و پیاده روی است. سپس دوباره سوار می شوید و به هند می روید ، دوباره به تفریح و تفریح قبلی. خیلی ها فکر می کنند به دلیل کار همسرم ، من به همه دنیا سفر می کنم و به ماجراجویی می پردازم ، اما در واقع تانکرهای نفت مبدا و مقصد دارند و توقف در میانه راه غیرممکن است. برخلاف شناورهای کانتینری که در بارهای طولانی مدت در مکان های تعیین شده متوقف می شوند ، مخازن نفتی حداکثر 2 تا 4 روز در مقصد می مانند و ورود دریانوردان و همراهان آنها به کشور مقصد اغلب ممنوع است. حتی به یاد دارم که در یکی از سفرهای من کشتی 4 ماه لنگر انداخت و ما اجازه فرود نداشتیم. اکنون تحریم ها فرصت را برای گذراندن آن تور چند ساعته از ما سلب می کنند. “
زندگی در کشتی مانند قرنطینه خانه در تاج است
شاید تا همین اواخر توصیف شرایط زندگی در یک نفتکش برای دیگران دشوار یا غیرممکن باشد ، اما اکنون اوضاع با اپیدمی کرونا متفاوت شده است. احمدی گفت: مردم اطراف من قبلاً این سبک زندگی را دوست داشتند و می خواهند آن را زندگی کنند اما اکنون که تمام قرنطینه را پشت سر گذاشته اند ، سختی های زندگی در کشتی را کاملاً درک می کنند. آنها کار میکنند. البته در حین قرنطینه می توان از اتومبیل عبور کرد یا پروتکل ها را دنبال کرد ، اما از منظر تکراری دریا و امواج آن ، کشتی فقط یک پنجره دارد که همانطور که می بینیم کار می کند. ما همچنین ممنوع هستیم که بدون هماهنگی راه برویم یا غروب و طلوع آفتاب را بر روی عرشه ببینیم. محدودیت ها ما را ملزم می کند که از قوانین خاصی پیروی کنیم. “به عنوان مثال ، اگر من می خواهم به پیاده روی بروم ، همسرم باید با من باشد ، ما باید از مقر کشتی اجازه بگیریم و در حالی که تماشا می کنیم باید خیلی کوتاه روی عرشه کشتی راه برویم.”
دوره ای با حداقل وسایل در آب
همسر مهندس دوم نفتکش در مورد تجهیزات و محل استقرار کشتی می گوید: ”کشتی دارای سرویس بهداشتی و توالت و همچنین ماشین لباسشویی و خشک کن با ماشین لباسشویی جداگانه برای شستن لباس های کار و لباس های معمولی است. صفحه اتو و میز اتو وجود دارد. همچنین کابین های کوچکی که به نظر می رسد اتاق خواب است برای ما خانه ای است و من باید به عنوان یک همراه به عنوان یک مسافر وقت زیادی را در کابین بگذرانم ، زیرا این کشتی دارای یک تانکر نفت و ایده های نظامی است ، اما وقتی همسر خدمه دیگر در آن است ، از هر 4 ظرف 3 ظرف می آورم. من آنها را گسترش خواهم داد ، آنها را دعوت می کنم و یک مهمانی کوچک برای آشنایی برگزار می کنم. سپس ما نیز به نوبه خود با زنان دیگر برنامه های دوره ای می بندیم. “ما به کابین های یکدیگر می رویم ، چای می نوشیم ، صحبت می کنیم و مدتی از تمام ویژگی های این خانه های کوچک استفاده می کنیم.”
ما کادر پزشکی نداریم
“شاید باورتان نشود اما در کشتی تفریحی هیچ پزشک و امدادگر وجود ندارد. با این حال ، ناخدایان و افسران عرشه از هلال احمر عبور خواهند کرد و حتی به ناخدا اجازه داده می شود که عملیات اضافی را انجام دهد. ” من در یکی از سفرها مسموم شدم و به دلیل نزدیک بودن به ساحل توانستم به مرکز درمانی بروم ، اما اگر قایقی وجود دارد اگر در سفر هستید ، باید با دارو مشکل را حل کنید ، در موارد حادتر ، اگر به ساحل نزدیک باشید ، قایق های اورژانس برای شما اعزام می شوند اگر مسافت طولانی باشد ، یک مرکز کشتی محلی برای سوار شدن به هلی کوپتر و دیدن پزشک وجود دارد. “یک بار کارمند انگشت خود را قطع کرد و با هلی کوپتر او را به بیمارستان منتقل کرد.”
زندگی در آب به معنای خوردن ماهی و میگو نیست
علاوه بر سوings تفاهمات فراوان در مورد این نوع ، یکی از سوالات متداول در مورد نوع غذایی که این افراد مصرف می کنند است. وی درباره غذای اقیانوس گفت: بسیاری از مردم فکر می کنند که ما به طور مداوم ماهی و غذاهای دریایی می خوریم و غذای معمولی را در قایق های مخصوص منجمد می کنیم و به یخچال می فرستیم ، جایی که توسط آشپز پخته و پخته می شود. اتفاق خواهد افتاد. وعده های غذایی در منوی دو هفته ای آماده می شوند ، صبحانه ، ناهار و شام از قبل تهیه می شود. گاهی اوقات اشتیاق به غذای جدید داریم ، اما چون آبی هستیم ، نمی توانیم به چیزی برسیم. میوه ها ، سالادها ، سالادها و سبزیجات را می توان فقط در دو هفته اول هنگامی که در ساحل هستیم ، و سپس از میوه هایی که می توان منجمد کرد ، مانند سیب و. .. ما استفاده می کنیم. “
ما در کشتی یک اتاق بازی داریم
اولین چیزی که بعد از این جملات به ذهن خطور می کند مواجهه با این وضعیت است. اما آیا واقعا مسئله این است؟ هیچ وسیله سرگرم کننده ای در هواپیما وجود ندارد و چیز جالبی نیست؟ وی گفت: “به عنوان یک شریک ، همیشه چند کتاب ، هارد دیسک ، فیلم ، ابزار نقاشی و ابزار دارم.” ما در کشتی یک اتاق بازی داریم ، جایی که کارمندان برای سرگرمی در آن جمع می شوند. یادم می آید یک بار آنها برای اتصال تلویزیون به ماهواره مشکل داشتند و ما فوتبال جام جهانی را با هم تماشا کردیم. علاوه بر این ، برای افزایش انرژی کارکنان ، شب ها متناسب با موقعیت ها و شرایط خاص مانند تعطیلات برگزار می شود. تمام خدمه جمع می شوند ، کیک و میز تهیه می کنند ، بازی های مختلفی انجام می دهند. این دوره ها می توانند برای مدتی اضطراب ایجاد کرده و احساس نوستالژی و جدایی از خانواده را کاهش دهند. با این حال ، پدر من معتقد است که دریا بسته است ، و وقتی این اصطلاح با تمام مشکلات به پایان می رسد ، می فهمید که چقدر به این کار علاقه مند هستید. من به عنوان یک شریک زندگی و فقط یک فرد غیر شاغل در هنگام سفر قدرت خود را از دست می دهم ، اما ملوانان علاوه بر اینکه بسیاری از نگرانی ها و مسئولیت ها را به دوش می کشند ، فعالیت بدنی زیادی نیز انجام می دهند ، حرفه خود را دوست دارند و برای من جالب است. ممکن است. «
شگفت انگیزترین تجربه سفر با قایق من رولینگ بود
ظاهراً هیجان این سبک زندگی با سختی های آن آمیخته است. احمدی درباره یکی از شگفت انگیزترین اتفاقاتی که در طول سفر افتاده است می گوید: «سخت ترین و حیرت انگیزترین چیز حرکت 20 تا 30 درجه بود. رولینگ مدل غرق شدن کشتی است. من هیچ خاطره شیرینی از آن ندارم. یادم می آید که همیشه روی دیوار می خوابیدم و نوشیدن مایعات برایم مشکل بود. این شوک ها طولانی و ماندگار هستند ، بنابراین شما باید 2 هفته در گهواره زندگی کنید! به طور کلی ، کولرهای آبی هر ساعت از شبانه روز غذاهای دست ساز مانند تخم مرغ آب پز ، سوسیس و کالباس را برای گرسنه ها سرو می کنند. .. اما وقتی یک ظرف نورد داریم ، فقط سیب زمینی آب پز به دلیل هضم زیاد و کند آن در غذاهای مختلف سرو می شود تا حالت تهوع را کاهش دهد. آسانسورها برای استفاده در هنگام گرد کردن نامناسب هستند و هنگام دائمی کوبیدن درها و دیوارها باید در هر 6 طبقه کشتی پایین و پایین بیایند. یکی از این شوک ها باعث شد تا برخی از تجهیزات کشتی مانند تلویزیون و میز از پیچ باز شوند. بعضی اوقات در یخچال باز می شد و همه چیز را می ریخت. … »
من هرگز دزدان دریایی ندیده ام ، اما …
به نظر می رسد کار با دزدان دریایی یکی دیگر از قسمت های ترسناک این سبک زندگی است. احمدی گفت: “دزدان دریایی در دریای عدن رایج است و من هرگز آنها را ملاقات و ندیده ام.” البته همسرم که چندین بار آنها را دیده است می گوید که آنها معمولاً تهدید کننده زندگی نیستند و بیشتر وسایل به سرقت رفته است. “تانک های نفتی از نظر نظامی ضعیف هستند زیرا در هنگام شورش از سلاح علیه مردم استفاده نمی کنند و ما هیچ محافظتی در برابر دزدان دریایی نداریم!”
خیلی کم ، اما من با بچه ها سفر کردم
احمدی درباره حضور همسران برخی از خدمه در هواپیما گفت: “به طور کلی ، من فکر می کنم حضور یک زن در میان تجهیزات سنگین و صنعتی فضا را نرمتر می کند.” بعضی اوقات با کمک شوهرم هدایای کوچکی برایشان تهیه می کنم و در کشتی شیرینی می پزم تا حال و هوای مردم را تغییر دهم. تعداد ناچیز ملوان همه را وادار می کند که همکاران و همسران خود را بشناسند و حضور همسر در کشتی هیچ ملوان را آزار نمی دهد. خدمه همیشه پایین ، محجوب و محترمانه هستند. داشتن همسران دیگر ملوانان تأثیر مثبتی در روحیه ، فضای دوستانه و خوشبختی آن ایجاد می کند. گاهی زنان سفره هایی را برای موقعیت های خاص مانند نائوریز می چینند و روح زندگی را در محیط خشک و سخت کوشی ملوانان پخش می کنند. شاید عجیب به نظر برسد ، اما من با بچه های 2 و 11 ساله در مسافرت بودم. روزگاری ، سه دختر 7 تا 8 ساله به مدت 80 روز در آب در کنار ما بودند ، اما به دلیل کمبود امکانات بهداشت عمومی و خطر بالای بیماری ، کودکان وقت زیادی را با پدر خود نمی گذرانند.
انتهای پیام