دستگاه های استخراج اتریوم

خیر، اتریوم دیگر با دستگاه های ماینینگ قابل استخراج نیست. از زمان به روزرسانی مهم «مرج» (The Merge) در سال ۲۰۲۲، مکانیزم اجماع شبکه اتریوم از «اثبات کار» (Proof of Work) به «اثبات سهام» (Proof of Stake) تغییر کرده است. این تحول بنیادین، فرآیند استخراج سنتی را برای همیشه متوقف کرده و به ماینرهای اتریوم اجازه نمی دهد که با سخت افزارهای خود بلاک های جدیدی را استخراج کنند.

اتریوم، به عنوان دومین ارز دیجیتال بزرگ بازار از نظر ارزش بازار، نقشی محوری در توسعه اکوسیستم بلاک چین و مالی غیرمتمرکز (DeFi) ایفا می کند. پیش از این تغییر، استخراج اتریوم فعالیتی پرسود برای بسیاری از سرمایه گذاران و علاقه مندان به فناوری بود. با این حال، درک صحیح از وضعیت کنونی و عدم امکان استخراج اتریوم امری ضروری است تا از هرگونه سرمایه گذاری اشتباه در دستگاه های منسوخ جلوگیری شود. در این مقاله به بررسی دقیق تاریخچه استخراج اتریوم، انواع دستگاه هایی که در گذشته برای این منظور به کار می رفتند، جزئیات به روزرسانی «مرج» و همچنین معرفی جایگزین های کنونی برای کسب درآمد از اکوسیستم اتریوم یا استخراج سایر ارزهای دیجیتال می پردازیم.

۱. استخراج اتریوم در گذشته: مکانیزم اثبات کار (PoW)

پیش از تغییر سرنوشت ساز به اثبات سهام، شبکه اتریوم برای تأمین امنیت و اعتبارسنجی تراکنش های خود از مکانیزم اجماع اثبات کار (Proof of Work) بهره می برد. این مکانیزم که در بیت کوین نیز استفاده می شود، هسته اصلی فرآیند استخراج (ماینینگ) را تشکیل می دهد. درک این شیوه عملکرد، برای فهمیدن چگونگی و چرایی از بین رفتن دستگاه های استخراج اتریوم حیاتی است.

۱.۱. ماینینگ اتریوم چیست؟

در گذشته، ماینینگ اتریوم فرآیندی بود که در آن ماینرها (استخراج کنندگان) با استفاده از سخت افزارهای قدرتمند کامپیوتری، محاسبات پیچیده ای را برای حل یک معمای رمزنگاری شده انجام می دادند. اولین ماینری که این معما را حل می کرد، حق اضافه کردن بلاک جدیدی از تراکنش های تأیید شده به بلاک چین اتریوم را پیدا می کرد و در ازای این کار، پاداشی در قالب واحدهای جدید اتر (ETH) و همچنین کارمزدهای تراکنش های موجود در آن بلاک دریافت می کرد. این فرآیند نه تنها منجر به تولید اترهای جدید می شد، بلکه امنیت و یکپارچگی شبکه را نیز تضمین می کرد، زیرا برای دستکاری بلاک چین به قدرت محاسباتی عظیمی نیاز بود.

۱.۲. مراحل کلی استخراج اتریوم (قبل از مرج)

برای آن دسته از افرادی که در گذشته به استخراج اتریوم مشغول بودند یا قصد ورود به این حوزه را داشتند، چند مرحله کلیدی وجود داشت که باید طی می شد:

تهیه سخت افزار (ریگ ماینینگ GPU یا ایسیک): اولین و مهم ترین گام، خرید و اسمبل کردن تجهیزات مناسب بود. این تجهیزات می توانست شامل ریگ های ماینینگ مبتنی بر کارت گرافیک (GPU) یا دستگاه های اختصاصی ایسیک (ASIC) باشد که در ادامه به تفصیل به آن ها خواهیم پرداخت.
نصب و پیکربندی کیف پول اتریوم: برای دریافت پاداش استخراج، داشتن یک کیف پول اتریوم ضروری بود. ماینرها آدرس عمومی این کیف پول را در نرم افزار ماینینگ خود تنظیم می کردند.
انتخاب و پیوستن به یک استخر استخراج (Mining Pool): به دلیل افزایش سختی شبکه، استخراج انفرادی اتریوم تقریباً غیرممکن شده بود. استخرهای استخراج به ماینرها این امکان را می دادند که قدرت هش خود را با یکدیگر ترکیب کرده و شانس خود را برای حل بلاک ها افزایش دهند. پاداش ها نیز بر اساس سهم هر ماینر از قدرت هش، بین اعضای استخر توزیع می شد.
نصب و راه اندازی نرم افزار ماینینگ: پس از آماده سازی سخت افزار و کیف پول و انتخاب استخر، مرحله آخر نصب و پیکربندی نرم افزار ماینینگ بود. این نرم افزار وظیفه ارتباط با استخر و انجام محاسبات مورد نیاز برای استخراج را بر عهده داشت.

۲. مروری بر انواع دستگاه های استخراج اتریوم (تجهیزات تاریخی)

در دوران شکوفایی استخراج اتریوم، دو نوع اصلی از سخت افزارها در این فرآیند مورد استفاده قرار می گرفتند: ریگ های ماینینگ مبتنی بر کارت گرافیک (GPU) و دستگاه های اختصاصی ایسیک (ASIC). هر یک از این دستگاه ها ویژگی ها، مزایا و معایب خاص خود را داشتند که بر سودآوری و تجربه ماینرها تأثیرگذار بود.

۲.۱. ریگ های ماینینگ مبتنی بر کارت گرافیک (GPU Mining Rigs)

ریگ های ماینینگ GPU، محبوب ترین روش برای استخراج اتریوم در سال های اولیه بودند. این ریگ ها در واقع کامپیوترهایی با پیکربندی خاص بودند که به جای یک کارت گرافیک، از چندین کارت گرافیک قدرتمند به صورت همزمان استفاده می کردند.

توضیح: ساختار یک ریگ GPU

یک ریگ ماینینگ GPU از یک مادربرد با چندین اسلات PCIe، پردازنده مرکزی (CPU) با حداقل نیاز، حافظه رم (RAM)، یک منبع تغذیه (PSU) بسیار قدرتمند و چندین کارت گرافیک تشکیل شده بود. کارت های گرافیک از طریق رایزرهای مخصوص به مادربرد متصل می شدند و در یک شاسی باز (Open-Air Frame) یا کیس های بزرگتر برای تهویه مناسب قرار می گرفتند.

مزایا (در گذشته)

انعطاف پذیری: کارت های گرافیک را می توانستند برای استخراج سایر ارزهای دیجیتال با الگوریتم های متفاوت یا حتی برای کاربردهای دیگر مانند بازی و رندرینگ به کار گیرند.
ارتقاءپذیری: امکان اضافه کردن یا تعویض کارت های گرافیک برای افزایش قدرت هش وجود داشت.
قابلیت استفاده مجدد: در صورت عدم سودآوری ماینینگ، کارت ها را می توانستند به گیمرها یا طراحان بفروشند.

معایب (در گذشته)

مصرف برق نسبتاً بالا: تعداد زیاد کارت های گرافیک و اجزای دیگر، مصرف برق قابل توجهی داشت.
هزینه های اولیه بالا: خرید چندین کارت گرافیک قدرتمند، مادربرد تخصصی و منبع تغذیه قوی، سرمایه گذاری اولیه زیادی را طلب می کرد.
نیاز به دانش فنی: اسمبل کردن، نصب و پیکربندی نرم افزار و مدیریت دما و تهویه نیازمند دانش فنی بود.

اجزای اصلی یک ریگ ماینینگ GPU

برای ساخت یک ریگ ماینینگ کارآمد، انتخاب صحیح هر یک از اجزا حیاتی بود:

کارت گرافیک (GPU): اصلی ترین جزء، که قدرت محاسباتی را فراهم می کرد. مدل های محبوب AMD مانند RX 580، RX Vega 56 و RX 5700 و از Nvidia مانند GTX 1660 Super، RTX 2060 و RTX 3070 به دلیل هش ریت مناسب و بهره وری انرژی، انتخاب های رایجی بودند. هش ریت های آن زمان برای این کارت ها بین ۲۰ تا ۶۰ مگاهش بر ثانیه متغیر بود.
مادربرد: باید تعداد کافی اسلات PCIe (معمولاً 6 تا 12 یا حتی 19 اسلات) برای اتصال کارت های گرافیک را دارا می بود.
منبع تغذیه (PSU): قدرت آن باید برای تأمین انرژی تمام کارت های گرافیک و سایر اجزا کافی می بود. کیفیت و راندمان بالا (مانند گواهی 80 Plus Gold یا Platinum) برای پایداری و کاهش اتلاف انرژی اهمیت داشت.
CPU و RAM: نیازهای حداقلی داشتند، یک CPU معمولی (مانند Intel Celeron یا Pentium) و 4 تا 8 گیگابایت RAM کافی بود.
حافظه ذخیره سازی (SSD): یک درایو SSD کوچک (120 تا 240 گیگابایت) برای نصب سیستم عامل و نرم افزار ماینینگ، سرعت بالا و پایداری بهتری را فراهم می کرد.
شاسی (Frame): فریم های فلزی یا آلومینیومی برای نگهداری منظم قطعات و بهبود جریان هوا طراحی شده بودند. تهویه مناسب برای جلوگیری از داغ شدن بیش از حد کارت ها ضروری بود.
کابل ها و رایزرها: رایزرها برای اتصال کارت های گرافیک به اسلات های PCIe مادربرد و کابل های برق برای تغذیه کارت ها و سایر اجزا استفاده می شدند.

۲.۲. دستگاه های ماینر ایسیک (ASIC Miners) برای اتریوم

دستگاه های ماینر ایسیک (Application-Specific Integrated Circuit) نوع دیگری از دستگاه های استخراج اتریوم بودند که با ظهور خود، منظره ماینینگ را تا حدودی تغییر دادند.

توضیح: دستگاه های اختصاصی

برخلاف کارت های گرافیک چندمنظوره، ایسیک ها تراشه هایی بودند که به طور اختصاصی برای انجام یک نوع خاص از محاسبات رمزنگاری (مثلاً الگوریتم Ethash اتریوم) طراحی و بهینه سازی شده بودند. این تخصصی بودن به آن ها قدرت هش فوق العاده بالایی می بخشید.

مزایا (در گذشته)

قدرت هش بسیار بالاتر: ایسیک ها می توانستند هش ریت هایی چندین برابر یک ریگ GPU را تولید کنند.
بهره وری انرژی بهتر: به ازای هر واحد قدرت هش، مصرف برق کمتری داشتند.
راه اندازی آسان تر: معمولاً راه اندازی آن ها ساده تر از اسمبل کردن یک ریگ GPU بود و نیاز به دانش فنی کمتری داشت.

معایب (در گذشته)

بسیار تخصصی: تنها برای استخراج ارزهایی با الگوریتم خاص خود (Ethash) قابل استفاده بودند و انعطاف پذیری برای ماینینگ ارزهای دیگر را نداشتند.
عدم انعطاف پذیری: در صورت تغییر الگوریتم شبکه یا عدم سودآوری کوین مورد نظر، عملاً بلااستفاده می شدند.
طول عمر کوتاه تر: با هر تغییر عمده در الگوریتم، ممکن بود منسوخ شوند.
حساسیت به تغییرات الگوریتم شبکه: توسعه دهندگان اتریوم از ایسیک ها استقبال نمی کردند.

معرفی مدل های معروف (آن زمان)

برخی از مدل های معروف ایسیک برای اتریوم عبارت بودند از:

Bitmain Antminer E3: این دستگاه با هش ریت حدود 180 تا 190 مگاهش بر ثانیه و مصرف برق حدود 800 وات، یکی از اولین ایسیک های اتریوم بود که در سال 2018 معرفی شد.
Innosilicon A10 Pro و A10 Pro+: این مدل ها با هش ریت های بالاتری (مانند 500 مگاهش بر ثانیه یا 750 مگاهش بر ثانیه) و بهره وری انرژی بهبود یافته، عملکرد چشمگیری داشتند.

ورود دستگاه های ایسیک به عرصه استخراج اتریوم، بحث های جدی را در جامعه این ارز دیجیتال برانگیخت. با وجود قدرت و بهره وری بالای آن ها، بسیاری از توسعه دهندگان و ماینرهای GPU از تمرکززدایی ناشی از قدرت این دستگاه ها ابراز نگرانی می کردند.

۳. پایان عصر استخراج اتریوم: به روزرسانی مرج و اثبات سهام (PoS)

بزرگترین تحول در تاریخ اتریوم، به روزرسانی «مرج» (The Merge) بود که در سپتامبر ۲۰۲۲ به وقوع پیوست. این رویداد نه تنها به عصر استخراج اتریوم پایان داد، بلکه مسیر آینده شبکه را به طور بنیادین تغییر داد.

۳.۱. توضیح به روزرسانی مرج (The Merge)

«مرج» فرآیند ادغام بلاک چین اصلی اتریوم (شبکه اصلی که از اثبات کار استفاده می کرد) با زنجیره بیکن (Beacon Chain) بود. زنجیره بیکن از سال ۲۰۲۰ به عنوان یک بلاک چین موازی که از مکانیزم اجماع اثبات سهام استفاده می کرد، فعال بود. هدف اصلی «مرج» انتقال کامل شبکه اتریوم از اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) بود.

اهداف اصلی این به روزرسانی شامل:

افزایش مقیاس پذیری: فراهم آوردن بستری برای پیاده سازی بهبودهای آینده مانند «شاردینگ» (Sharding) که توان عملیاتی شبکه را به شکل چشمگیری افزایش می دهد.
کاهش مصرف انرژی: اثبات سهام به مراتب کمتر از اثبات کار انرژی مصرف می کند. این تغییر، مصرف انرژی اتریوم را تا حدود 99.95% کاهش داد و آن را به یک بلاک چین سبزتر تبدیل کرد.
بهبود امنیت: اثبات سهام با افزایش هزینه های حمله به شبکه و تشویق به رفتار صادقانه، امنیت را تقویت می کند.
کاهش تورم اتر: با حذف پاداش های ماینینگ و مکانیزم جدید سوزاندن کارمزدهای تراکنش (EIP-1559)، نرخ تورم اتریوم به شدت کاهش یافته و حتی در برخی مواقع منفی می شود.

۳.۲. تفاوت اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS)

برای درک کامل چرایی پایان یافتن استخراج اتریوم، لازم است تفاوت های کلیدی بین اثبات کار و اثبات سهام را به طور دقیق بررسی کنیم.

ویژگی	اثبات کار (Proof of Work – PoW)	اثبات سهام (Proof of Stake – PoS)
نحوه تأیید تراکنش ها	ماینرها با حل مسائل پیچیده رمزنگاری (مصرف انرژی بالا) بلاک ها را استخراج و تأیید می کنند.	ولیدیتورها (اعتبارسنج ها) با قفل کردن (استیکینگ) مقدار مشخصی از ارز دیجیتال شبکه، بلاک ها را تأیید می کنند.
نقش مشارکت کنندگان	ماینرها با سخت افزار قدرتمند (دستگاه های استخراج اتریوم در گذشته).	ولیدیتورها با سرمایه (اتر استیک شده).
پاداش	پاداش های بلاک و کارمزدهای تراکنش برای ماینری که بلاک را حل کرده.	پاداش های استیکینگ و کارمزدهای تراکنش برای ولیدیتورها بر اساس میزان سهام و عملکرد.
مصرف انرژی	بسیار بالا (به دلیل نیاز به محاسبات گسترده).	بسیار پایین (بدون نیاز به محاسبات پرقدرت).
امنیت	نیاز به قدرت محاسباتی بالا (حمله ۵۱ درصدی).	نیاز به سرمایه بالا (حمله ۵۱ درصدی نیاز به کنترل بخش زیادی از سهام دارد).
مقیاس پذیری	محدود (به دلیل زمان بر بودن حل بلاک).	بالاتر (با امکان پیاده سازی شاردینگ و سایر بهبودها).

در اثبات سهام، به جای ماینرها و دستگاه های استخراج اتریوم، ولیدیتورها (Validators) وجود دارند. این ولیدیتورها، توکن های اتر خود را در شبکه قفل می کنند (Staking) و بر اساس میزان سهام خود و به صورت تصادفی برای اعتبارسنجی تراکنش ها و ایجاد بلاک های جدید انتخاب می شوند. این فرآیند به مراتب از نظر انرژی کارآمدتر است و نیاز به سخت افزارهای ماینینگ گران قیمت را از بین می برد.

۴. جایگزین های فعلی برای کسب درآمد از اکوسیستم اتریوم

با پایان یافتن استخراج اتریوم، سرمایه گذاران و علاقه مندان به این ارز دیجیتال باید به دنبال روش های جدیدی برای مشارکت در اکوسیستم آن و کسب درآمد باشند. این روش ها عمدتاً بر پایه مکانیزم اثبات سهام و پتانسیل های گسترده DeFi بنا شده اند.

۴.۱. استیکینگ اتریوم (Staking ETH)

استیکینگ، روش اصلی کسب پاداش در شبکه اتریوم پس از «مرج» است. این فرآیند شامل قفل کردن (یا به امانت گذاشتن) مقدار مشخصی از اتر در شبکه به منظور حمایت از امنیت و عملیات آن است.

مفهوم استیکینگ:

همانطور که توضیح داده شد، ولیدیتورها با قفل کردن اتر، مسئولیت تأیید تراکنش ها و اضافه کردن بلاک های جدید را بر عهده می گیرند. در ازای این مشارکت، آن ها پاداش دریافت می کنند که از کارمزدهای تراکنش ها و اترهای جدید ایجاد شده تامین می شود.

روش ها:

استیکینگ مستقیم (Solo Staking): این روش نیازمند حداقل 32 ETH است. کاربران باید یک نود ولیدیتور راه اندازی و نگهداری کنند که نیاز به دانش فنی و دسترسی به اینترنت پایدار دارد.
استیکینگ از طریق استخرهای استیکینگ (Staking Pools): برای کاربرانی که کمتر از 32 ETH دارند یا نمی خواهند دردسرهای راه اندازی نود را تحمل کنند، استخرهای استیکینگ مانند Lido یا Rocket Pool گزینه های مناسبی هستند. در این روش، کاربران اترهای خود را در استخر واریز می کنند و استخر به نمایندگی از آن ها نودهای ولیدیتور را مدیریت می کند. در ازای آن، کاربران توکن های لیکوئید استیکینگ (مانند stETH یا rETH) دریافت می کنند که نماینده اترهای استیک شده آن هاست و می توانند از آن ها در سایر پروتکل های DeFi استفاده کنند.
استیکینگ از طریق صرافی ها: بسیاری از صرافی های متمرکز مانند Binance و Kraken نیز خدمات استیکینگ اتریوم را ارائه می دهند. این روش ساده ترین راه برای استیکینگ است، اما ممکن است با ریسک های متمرکزسازی و کنترل کمتر بر دارایی ها همراه باشد.

مزایا و ریسک ها:

استیکینگ اتریوم پاداش پایدار و فرصت مشارکت مستقیم در امنیت و حاکمیت شبکه را فراهم می کند. با این حال، ریسک هایی مانند قفل شدن دارایی برای مدتی نامعلوم (تا زمان بازگشایی برداشت ها پس از به روزرسانی شاپیلا/شاپلا)، نوسانات قیمت اتر، و ریسک های امنیتی مربوط به پلتفرم های استیکینگ نیز وجود دارد.

۴.۲. خرید و فروش اتریوم (Trading)

برای بسیاری از سرمایه گذاران، ساده ترین و سریع ترین راه برای کسب سود از اتریوم، خرید و نگهداری (HODLing) یا معامله (Trading) آن در صرافی های ارز دیجیتال است. با تحلیل نوسانات بازار، می توان از تغییرات قیمت اتریوم سود کسب کرد. این روش نیاز به سخت افزار خاصی ندارد و تنها به یک کیف پول و حساب در یک صرافی معتبر نیاز دارد.

۴.۳. سایر فرصت ها در حوزه DeFi

اکوسیستم اتریوم میزبان هزاران پروژه مالی غیرمتمرکز (DeFi) است که فرصت های متنوعی برای کسب درآمد فراهم می کنند. این فرصت ها شامل:

Yield Farming: فراهم آوردن نقدینگی در پروتکل های DeFi در ازای دریافت پاداش.
Lending/Borrowing: وام دادن اتر یا سایر توکن ها در پروتکل های وام دهی غیرمتمرکز و کسب سود، یا دریافت وام با وثیقه گذاری دارایی.
NFTs: سرمایه گذاری در توکن های غیرمثلی (NFT) که بخش بزرگی از آن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته شده اند.
شرکت در دائو ها (DAOs): مشارکت در سازمان های خودمختار غیرمتمرکز و رأی گیری در مورد آینده پروژه ها و کسب پاداش حاکمیتی.

۵. با دستگاه های استخراج اتریوم قدیمی چه باید کرد؟

ماینرهایی که در گذشته روی خرید دستگاه های استخراج اتریوم سرمایه گذاری کرده بودند، اکنون با این سوال مواجه اند که با سخت افزارهای خود چه کنند. خوشبختانه، هنوز گزینه هایی برای بهره برداری از این تجهیزات وجود دارد.

۵.۱. استخراج ارزهای دیجیتال جایگزین

اگرچه اتریوم دیگر قابل استخراج نیست، بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر هنوز از مکانیزم اثبات کار استفاده می کنند و می توانند با سخت افزارهای مشابه (به ویژه کارت های گرافیک) استخراج شوند.

ارزهای قابل استخراج با GPU (الگوریتم های Ethash و غیره):

کارت های گرافیک، به دلیل انعطاف پذیری خود، می توانند برای استخراج طیف وسیعی از آلت کوین ها به کار روند. برخی از این ارزها عبارتند از:

Ethereum Classic (ETC): شاخه اولیه اتریوم که پس از هک دائو (DAO) از اتریوم جدا شد و همچنان از اثبات کار (Ethash) استفاده می کند.
ETHW (Ethereum Proof-of-Work): یک فورک از اتریوم که پس از «مرج» به حیات خود ادامه داد و مکانیزم اثبات کار را حفظ کرد.
Ravencoin (RVN): از الگوریتم KAWPOW استفاده می کند و برای کارت های گرافیک بهینه شده است.
Ergo (ERG): از الگوریتم Autolykos V2 بهره می برد و برای GPUها مناسب است.
Flux (FLUX): با الگوریتم FiroPoW قابل استخراج است.
Conflux (CFX): از الگوریتم Octopus استفاده می کند.
Beam (BEAM): با الگوریتم BeamHashIII قابل استخراج است.
Vertcoin (VTC): از الگوریتم Verthash استفاده می کند.

ارزهای قابل استخراج با ایسیک های Ethash (در صورت وجود و سودآوری):

دستگاه های ایسیک که برای الگوریتم Ethash اتریوم طراحی شده بودند، می توانند برای استخراج ارزهایی مانند Ethereum Classic (ETC) و ETHW نیز مورد استفاده قرار گیرند. با این حال، باید به چند نکته توجه داشت:

سختی شبکه: با انتقال حجم زیادی از هش ریت از اتریوم به این ارزها، سختی شبکه آن ها افزایش یافته و سودآوری کاهش می یابد.
عمر مفید: ایسیک ها تخصصی هستند و در صورت عدم سودآوری یک کوین، ارزش آن ها به سرعت افت می کند.

مهم ترین نکته در اینجا، بررسی سودآوری لحظه ای و سختی شبکه هر کوین قبل از شروع استخراج است. ابزارهای آنلاین مانند WhatToMine می توانند در این زمینه کمک کننده باشند.

۵.۲. فروش دستگاه های قدیمی

گزینه دیگر، فروش سخت افزارهای استخراج است.

فروش ریگ های GPU (کارت گرافیک): کارت های گرافیک به دلیل کاربردهای گسترده (گیمینگ، طراحی گرافیک، هوش مصنوعی) بازار ثانویه قوی دارند. ماینرها می توانند کارت های خود را به گیمرها، طراحان یا حتی ماینرهای ارزهای دیجیتال دیگر بفروشند.
فروش دستگاه های ایسیک: فروش ایسیک ها دشوارتر است، زیرا بازار آن ها محدود به ماینرهای ارزهایی است که از همان الگوریتم ایسیک پشتیبانی می کنند و سودآوری کافی دارند.

۶. نکات مهم برای سرمایه گذاری در ماینینگ (برای ارزهای دیگر) و استیکینگ

چه به دنبال استخراج ارزهای دیجیتال جایگزین باشید و چه به استیکینگ اتریوم علاقه مند باشید، هرگونه سرمایه گذاری در دنیای کریپتو نیازمند رویکردی محتاطانه و آگاهانه است.

۶.۱. تحقیق و بررسی جامع

همواره قبل از انجام هرگونه سرمایه گذاری، اطلاعات به روز و دقیق کسب کنید. بازار ارزهای دیجیتال به سرعت در حال تغییر است و آنچه امروز سودآور به نظر می رسد، ممکن است فردا چنین نباشد. منابع معتبر، وب سایت های تحلیلی و جامعه های فعال کریپتو می توانند در این زمینه مفید باشند.

۶.۲. محاسبه دقیق سودآوری

اگر قصد استخراج ارزهای دیجیتال جایگزین را دارید، حتماً از ماشین حساب های آنلاین ماینینگ استفاده کنید. این ابزارها با در نظر گرفتن متغیرهایی مانند:

هش ریت دستگاه
مصرف برق و هزینه آن در منطقه شما
سختی شبکه فعلی و آتی
قیمت لحظه ای ارز دیجیتال
کارمزد استخر استخراج
هزینه اولیه خرید سخت افزار و استهلاک آن

میزان سودآوری احتمالی را تخمین می زنند. برای استیکینگ نیز، بازده سالانه (APR/APY) و هزینه های احتمالی پلتفرم را بررسی کنید.

۶.۳. آگاهی از ریسک ها

بازار ارزهای دیجیتال با ریسک های قابل توجهی همراه است. از جمله:

نوسانات بازار: قیمت ارزهای دیجیتال به شدت نوسان دارد و می تواند به سرعت تغییر کند.
تغییرات ناگهانی در پروتکل ها: همانند به روزرسانی مرج در اتریوم، سایر بلاک چین ها نیز ممکن است تغییرات اساسی در مکانیزم اجماع یا الگوریتم های خود ایجاد کنند که می تواند سخت افزارهای ماینینگ را بلااستفاده کند.
مشکلات قانونی و مقرراتی: قوانین مربوط به ارزهای دیجیتال و ماینینگ در کشورهای مختلف در حال تکامل است و ممکن است بر سودآوری و حتی قانونی بودن فعالیت شما تأثیر بگذارد.
هزینه های نگهداری و استهلاک: دستگاه های ماینینگ نیاز به نگهداری منظم، تهویه مناسب و تعمیرات دارند. قطعات الکترونیکی نیز دچار استهلاک می شوند.

همیشه تنها مقداری سرمایه گذاری کنید که از دست دادن آن شما را تحت تأثیر قرار ندهد.

سوالات متداول

آیا استخراج اتریوم با کارت گرافیک هنوز امکان پذیر است؟

خیر، استخراج اتریوم با کارت گرافیک یا هر نوع سخت افزار دیگری از زمان به روزرسانی مرج در سپتامبر ۲۰۲۲ به دلیل تغییر مکانیزم اجماع به اثبات سهام (PoS) متوقف شده است.

بهترین جایگزین برای استخراج اتریوم چیست؟

برای کسب درآمد مستقیم از اکوسیستم اتریوم، بهترین جایگزین استیکینگ اتریوم (Staking ETH) است. همچنین، می توان با استفاده از سخت افزارهای استخراج قبلی، ارزهای دیجیتال دیگری مانند Ethereum Classic (ETC)، ETHW، Ravencoin (RVN) و Ergo (ERG) را استخراج کرد.

مصرف برق دستگاه های ماینر اتریوم (در گذشته) چقدر بود؟

مصرف برق دستگاه های ماینر اتریوم (ریگ های GPU و ایسیک) بسته به تعداد و نوع کارت گرافیک ها یا مدل ایسیک متفاوت بود. یک ریگ GPU با 6 تا 8 کارت گرافیک می توانست بین ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ وات یا بیشتر مصرف کند. ایسیک ها نیز بسته به مدل، مصرف برق مشخصی (مانند ۸۰۰ تا ۱۵۰۰ وات) داشتند.

آیا می توان از دستگاه های استخراج اتریوم برای ماینینگ بیت کوین استفاده کرد؟

خیر، دستگاه های استخراج اتریوم (چه GPU و چه ASICهای Ethash) برای استخراج بیت کوین مناسب نیستند. بیت کوین از الگوریتم SHA-256 استفاده می کند و تنها با ایسیک های اختصاصی بیت کوین قابل استخراج است.

برای شروع استیکینگ اتریوم به چه مقدار سرمایه نیاز دارم؟

برای استیکینگ مستقیم و راه اندازی یک نود ولیدیتور، به ۳۲ واحد اتر (ETH) نیاز دارید. با این حال، می توانید با هر مقداری از اتر (حتی کسری از یک واحد) از طریق استخرهای استیکینگ یا صرافی ها در فرآیند استیکینگ مشارکت کنید.

چه ارزهای دیگری را می توان با دستگاه های استخراج اتریوم (سابق) استخراج کرد؟

با کارت های گرافیک (GPU) که پیشتر برای استخراج اتریوم استفاده می شدند، می توان ارزهایی مانند Ethereum Classic (ETC)، ETHW، Ravencoin (RVN)، Ergo (ERG)، Flux (FLUX) و Conflux (CFX) را استخراج کرد. ایسیک های Ethash نیز ممکن است برای ETC و ETHW کاربرد داشته باشند.

در پایان، ضروری است تاکید کنیم که با وجود پایان یافتن فرآیند استخراج اتریوم به روش اثبات کار، این تغییر یک گام رو به جلو برای شبکه اتریوم محسوب می شود که آن را به سوی آینده ای پایدارتر، مقیاس پذیرتر و کارآمدتر سوق می دهد. سرمایه گذاران و علاقه مندان به این اکوسیستم، اکنون فرصت های جدیدی را در قالب استیکینگ برای کسب درآمد و مشارکت در امنیت شبکه پیش رو دارند. علاوه بر این، سخت افزارهای قدیمی استخراج اتریوم همچنان می توانند برای ماینینگ سایر ارزهای دیجیتال اثبات کار مورد استفاده قرار گیرند، البته با در نظر گرفتن تحلیل دقیق سودآوری و ریسک های مربوطه. دنیای ارزهای دیجیتال دائماً در حال تحول است و آگاهی مداوم و تصمیم گیری های هوشمندانه، کلید موفقیت در این عرصه خواهد بود.

دسته بندی مطلب