مانند این زمستان ، زمستان گذشته و زمستان گذشته و همه زمستان های سال های گذشته ، گرد و غبار مرگ بر آسمان پایتخت و استان های بزرگ کشور فرود آمده است. با گذشت سال ها ، چاره ای جز “دعا برای باد و باران” و گرد و غبار نیست ، که همیشه چشم های جدیدی را به شما معرفی می کند. یک روز مسئولیت کیفیت بنزین و دوباره میزان ترافیک به گردن او می افتد. این بار اما صحبت از “مازوت” است. محصولی که زندگی انسان را به خطر می اندازد و دشمن محیط زیست است.
به گزارش پرتال پارسی ، فصل اول این فاجعه به عدم تعادل بین تولید و مصرف گاز در کشور برمی گردد. اخیراً مدیر کل شرکت ملی گاز گفت که حجم تولید گاز شیرین در کشور به 900 میلیون متر مکعب رسیده و توسط بخش داخلی ، صنعت و نیروگاه ها کنترل می شود.
با توجه به اینکه صادرات گاز ایران محدود به عراق ، ترکیه و ارمنستان است و خبری از صادرات گاز به سایر کشورهای همسایه نیست ، چه رسد به اروپا ، انتظار می رود حداقل بتوانیم تقاضای داخلی را تأمین کنیم. اما آنچه اتفاق افتاد این بود که به دلیل مصرف زیاد گاز در بخش داخلی ، گاز تولید و نیروگاه ها قطع شد و اکنون نیروگاه ها باید از سوخت دوم یا همان مازوت استفاده کنند.
جالب اینجاست که به نظر می رسد نام زمستان با محدودیت های هشدار دهنده مصرف گاز در کشور ، به ویژه در بخش های داخلی گره خورده است و خلا of ترویج فرهنگ بهینه سازی مصرف هیچ مسئولیتی را سنگین نمی کند. اگرچه سیستم ملی اصلاح و بهینه سازی برای موتورخانه های تأسیسات مسکونی و تجاری نیز طراحی شده است ، اما به نظر نمی رسد در صورت برداشتن آن ، گام مهمی در این زمینه باشد.
از طرف دیگر ، این سال مطرح می شود که آیا ساخت و ساز و عایق بندی ساختمان ها کنترل می شود؟ چرا در مورد پنجره های دو جداره و نصب سیستم های کنترل دما محلی در برخی از ساختمان ها صحبت نمی شود؟
البته نباید از نیاز افراد برای همکاری در این زمینه و پوشیدن لباس های مناسب در زمستان چشم پوشی کنیم. گفته می شود برای هر درجه کاهش دمای سیستم های گرمایشی ، در تولید یک فاز پارس جنوبی صرفه جویی می شود. با وجود همه اینها و اعتراف به اینكه ما بیشترین مصرف كننده ها هستیم ، تا كی مردم باید مقصر باشند؟
به نظر نمی رسد این دومین تولیدکننده بزرگ گاز در جهان باشد که با کاهش دما روغن سوخت را به ریه های مردم می رساند! با این حال ، برخی این حادثه را به تحریم ها مرتبط دانسته اند ، زیرا تحریم ها مانع از پر شدن مخازن سوخت و سوخت انبارها شده و ما را مجبور به سوختن مازوت در نیروگاه ها می کند. این مسئله به تأیید و تکذیب های بسیاری منجر شده است ، اما مسئله مهم سلامتی افرادی است که در حال سوختن هستند ، نه تأیید و تکذیب این مقام و آن مقام.
جالب است که راه حل این مشکل اختراع شد. بعد از 9 شب آن سکوت در پایتخت است! پروژه تنظیم به اصطلاح روشنایی برای ایجاد ثبات در شبکه برق و کاهش مصرف گاز برای تولید برق طراحی شده است. بهبود روشنایی جاده موجب صرفه جویی در میلیون ها لیتر سوخت و کاهش مصرف گاز توسط نیروگاه ها و تأمین گرمای لازم در مناطق سردسیر می شود. همچنین اشاره شده است که در زمان منع رفت و آمد ، ترافیک کمتری وجود دارد و در بسیاری از نقاط این چراغ ها تا ساعات اولیه صبح مورد نیاز نیستند.
جالبتر اینکه این طرح فقط برای پایتخت اجرا شد و به نظر نمی رسد ساکنان سایر شهرهای صنعتی که از استفاده از مازوت رنج می بردند. کجا باید امنیت زندگی و روانی شهروندان در این طرح منعکس شود؟
البته واضح است که همان مصرف مازوت به طور منظم توسط مقامات مختلف تأیید و تکذیب می شود ، در حالی که سایر دستگاه های مسئول مصرف سوخت در محیط زیست و نیروگاه ها غلظت آلاینده ها را در شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در ماه های نوامبر و دسامبر سال جاری تکذیب کرده اند. سطح دی اکسید گوگرد در ایستگاه های جنوب غربی و جنوب تهران افزایش یافته است.
نیازی به گفتن نیست که افزایش غلظت این آلاینده ارتباط مستقیمی با مصرف مازوت در نیروگاه ها و صنایع دارد. بنابراین ، طبق گفته شرکت کنترل کیفیت هوای تهران ، می توان نتیجه گرفت که یکی از دلایل اصلی آلودگی هوای تهران در روزهای اخیر ممکن است سوزاندن مازوت در نیروگاه ها و کارخانه های تهران باشد.
انتهای پیام