زبان فارسی با همه ویژگی های زبانی و گویشی خود پیوندی بین همه اقوام ایرانی است. بی شک همه اقوام ایرانی در رشد و شکوفایی این فرهنگ و زبان سهیم بوده اند. زبان ملی تنها نشانه وحدت جوامع فارسی زبان و عامل اتحاد و همکاری مردم و سرزمین ایران است. بغض رسانه ای که همیشه در آرزوی تفرقه و از هم گسیختگی و هشتگ فارسی ستیز در هاون گم شده است، بداند که نویسندگان و شاعران بزرگ فارسی زبان آذربایجان افتخار می کنند.
قطران تبریزی، نظامی گنجه ای، هاگانی شروانی، محمدحسین شهریار و حسین منزوی و هزاران نویسنده و شاعری که زبان فرهنگی و میهنی و ملی شان فارسی است، هرگز کلمه ای مخالف زبان مادری خود نگفته اند. زبان
به قول حکیم نظامی: «کل دنیا تن است و ایران دل است/ این معادله ننگ نیست».
زبان فارسی همواره رابط بین ذهن و اندیشه و قلب ایرانیان و عامل پیوند عاطفی ایرانیان و دوستان غیر ایرانی بوده است.
زنده یاد محمد حسین شهریار در بسیاری از اشعار به این اشاره می پردازد. «زبان ترکی ما بسیار گران است و زبان مادری ما/ اگر ایران به این زبان لال بادا نگوید»
* مدیر عامل موسسه تحقیقات میراث مکتوب